امروز (اول خرداد 1399) پایان بیست‌وسومین سال انتشار «ایران‌ورزشی» و آغاز بیست‌وچهارمین سال حیات آنهاست. آن‌چه در این مدت طولانی گذشت و هر اتفاقی که در این سال‌ها افتاد، نشانگر راهی است که باید طی شود تا سال جاری و ایام بعدی برای این نشریه پربارتر سپری شود و ایران ورزشی باز هم چراغی روشنگر فراروی ورزش باشد و ایرادها را بگوید و نکاتی را گوشزد کند که پرداختن به آن باعث پربارتر شدن ورزش کشور می‌گردد.
در روز اول خرداد 1376 بود که «ایران ورزشی» برای نخستین‌بار روی دکه‌های مطبوعات خودنمایی کرد اما این روزنامه محصول کاری چند ساله بود و از درون روزنامه ایران که از اول بهمن ماه 1373 متولد شد، نشأت گرفته بود. بواقع سرویس ورزشی روزنامه ایران که هر روز دو صفحه را تولید و ارائه می‌کرد، با بسط یافتن و جذب هرچه بیشتر نیروها به خاستگاه اولیه ایران ورزشی تبدیل شد و در طول سال 1375 آنقدر نفر و نیرو جمع کرد تا برای تشکیل یک گروه تولید کننده روزنامه‌ای ورزشی و بسیط‌‌تر و با حداقل 12 صفحه کفایت کنند و نه فقط انتشار حروف بلکه ارائه روزنامه‌ای غنی و قوی و باکیفیت هدف مدیران مؤسسه ایران بود. این مدیران پس از شکوفایی «ایران» که به همه شئون کشور و رخدادهای جهان می‌پرداخت و همچنان می‌پردازد، به این نتیجه رسیدند که می‌توان و باید روزنامه‌ای مستقل و مختص ورزش داشت که فقط به این مقوله انسان‌ساز بپردازد و رویدادهای این رشته را در ایران و جهان تعقیب و به بهترین شکل بیانگر و تحلیل‌کننده آنها باشد. «ایران‌ورزشی» پس از ماه‌ها کار و تلاش و انتشار شماره‌هایی امتحانی در این زمینه سرانجام در بهار 1376 به جمع مطبوعات کشور وارد شد و با اینکه در شروع کارش مشکلاتی داشت اما مثل هر روزنامه هدفمند دیگری که مقاصدی درازمدت داشته باشد، به تدریج جا افتاد و به مدارج و مراحل فعلی رسید. مدارجی که امیدواریم کافی و مفید بوده و مقبول طبع خوانندگان قرار گرفته و اثر و خاطرات نیکی را موجب شده باشد.
ایران‌ورزشی همواره و در تمامی اعصار خود و به‌رغم تغییر نسل‌ها و آمد و رفت مدیران و کارکنانی متعدد همواره کوشیده است در عین ادای وظایفش در زمینه خبررسانی یک تحلیلگر کامل هم باشد و از ریشه‌های کار و از چند و چون رویدادهای ورزش بگوید و برای هر یک استدلالی بیاورد و رازها را بگشاید و فتح باب کند و از مطالبی که صرفاً جنجالی و مختص نشریات زرد باشد دوری کند و فقط انتقاد نکند و راهکار بدهد و بر سر آن بحث و اظهارنظر و ارائه طریق نماید. این خط‌مشی اینک در بهار سخت 1399 و اوضاع کرونا زده ورزش ایران هم برقرار است و گذشت سریع سال‌ها چیزی را از منشور کاری و دستورالعمل‌های ایران‌ورزشی نکاسته ولی هر ساله و در هر موقع مقتضی چیزی را که بر اساس مصالح روز باشد، بر آن افزوده است. این‌ها کمک کرده است تا «ایران‌ورزشی» در تمامی این مدت طولانی کمتر از جاده منطق خارج شود و بکوشد که عدالت را به نحو احسن در نوشته‌های خود رعایت و آن را متجلی کند و از پوچی‌ها و جنجال‌ها کمتر بگوید و به جای آن به مسائل عمیق‌تر و باارزش‌تر ورزش ورود کند.
ایران‌ورزشی به ورزش ایران هم اکتفا نکرده بلکه وصف ورزش جهان را هم آورده و توضیح داده که چرا در بسیاری از کشورها سیاست‌های کارآمدتر سبب‌ساز موفقیت‌های بزرگ‌تر در ورزش شده و چه می‌توان کرد تا ما نیز همان نگره‌ها و راه‌های موفق‌تر را در پیش بگیریم و به جایی برسیم که ورزش ذاتاً پرقدرت ایران سزاوار آن است.
ورزش همواره مسأله‌ای پر شور و رویدادی حیات‌ساز بوده و پرداختن به آن نه تنها جوامع را به سوی سلامتی رهنمون کرده بلکه امید و روحیه و تحرک را به تمامی واحدها و گروه‌های شغلی و حتی به وزارتخانه‌ها و نهادهای تصمیم‌گیرنده تزریق کرده تا خط مشی مفیدتری را برای کشور پی‌ریزند و همگی در یک روند پرشور به سوی آینده به حرکت درآیند، می‌توان صدها کلمه دیگر هم در این ارتباط نوشت و از خوبی‌های ورزش گفت اما مهم‌تر و تأثیرگذارتر از آن تجدید عهد با خوانندگان در سالگرد تولد روزنامه است. عهدی که موجب شود ما در سال‌های بعدی نیز همان‌قدر تلاشگر و متعهد و منصف بمانیم که تا به حال بوده‌ایم و ورزش را چنان بکاویم که سایرین به سبب مشکلات مختلف و کمبود وقت از پرداختن به آن محروم مانده‌اند. این عهد ما با همه مردم و تمامی ورزشی‌ها و دوستداران جذاب‌ترین پدیده جهان طی این سال‌های طولانی است و امیدواریم مردم و همراهان همیشگی این نشریه همچنان در کنار ما بمانند و ما را بر این راه تقویت و به سوی توفیق‌های بیشتر رهنمون کنند.