یادداشت
علی مغانی 


در هفته‌ای که همه برای تثبیت مقام دومی استقلال بازی کردند، حتی اخراج بچگانه آرش رضاوند هم مانع از آن نشد که بخت آبی‌ها برای آسیایی شدن کمرنگ شود. در جمع 5 تیمی که برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا رقابت شانه به شانه‌ای دارند، یک روز قبل‌تر تراکتور و شهرخودرو متوقف شده بودند و ساعتی پیش از شروع دیدار حساس در ورزشگااه آزادی، نوبت فولاد بود که در کسب 3 امتیاز ناکام شود. در چنین شرایطی، رویارویی استقلال و سپاهان، اهمیت بیشتری پیدا کرده بود چرا که تیم فاتح این نبرد گام بلندی برای نایب قهرمانی در لیگ برمی‌داشت. در یکی دو سال اخیر موج قدرتمندی علیه خارجی‌های بی‌کیفیتی که در لیگ ایران مشغول هستند، به وجود آمده اما شیخ دیاباته مثال نقض همه گزاره‌هایی است که درباره «خارجی‌های بی‌مصرف» گفته می‌شود. دیاباته حتی در لحظاتی که تیمش برنامه خاصی برای طراحی حمله ندارد، آنقدر توانایی دارد که یک توپ مرده را تا هجده قدم پیش ببرد و برای تیمش پنالتی بسازد. این مهاجم مؤثر، حالا همراه با شهریار مغانلو صدرنشین مشترک آقای گلی لیگ است تا استقلال بعد از 11 سال بعد از آرش برهانی، مهاجمی در حد و اندازه‌های آقای گلی لیگ داشته باشد. شایان مصلح، مدافعی که در گل اول هم خطای پنالتی را روی شیخ دیاباته مرتکب شد با اشتباهی محرز، گل دوم آبی‌ها را هم رقم زد  اما در این گل، نقش ویژه محمد دانشگر را نباید نادیده گرفت. دانشگر مدافعی است که در یکی دو فصل اخیر به طور محسوسی پیشرفت کرده و اگر اسیر حاشیه‌ها نشود، حتی می‌تواند برای حضور در تیم ملی هم مدعی باشد.  فرهاد مجیدی در این بازی، نیمه اول را کاملاً محافظه کار بود و برای انتخاب ترکیب اصلی، یکی از سه مهاجم تیغ‌دار تیمش را روی نیمکت ذخیره‌ها نشاند اما برنامه او در نیمه دوم برای خارج کردن مهدی قایدی از بازی و بازگشتن به دفاع 3 نفره، ایده هوشمندانه‌ای بود که خیلی زود تأثیرش را در جریان بازی نشان داد.