با وجود گذشت حدود 8 ماه از فسخ قرارداد استراماچونی با استقلال و جایگزینی مجیدی، فرهاد را در استقلال بیشتر با پیراهن شماره هفت آبی و حضور در پیکان حمله تیم تهرانی به‌خاطر داریم تا استایل شیک و رسمی‌اش کنار زمین. مجیدی پس از حدود یک‌سال ناپیوسته از پذیرفتن هدایت استقلال در دو مرحله، هنوز هم در کسوت سرمربیگری آنطور که باید جا نیفتاده و همچنان هواداران استقلال او را بیشتر یک مهاجم نوک قاتل می‌دانند تا سرمربی تئوریسین.
شاید به همین علت هم باشد که فرهاد روندی سینوسی را با پسران آبی تجربه می‌کند و هنوز به یک ثبات پایدار در سبک بازی و کسب نتیجه با استقلال نرسیده است. فرهاد که پس از اخراج وینفرد شفر در سال 1398 هدایت موقت آبی‌ها را تا پایان لیگ هجدهم در اختیار داشت، همان سبک بازی پیرمرد آلمانی را ادامه داد و در واپسین دیدارهای فصل قبل تغییر روند و سیستم بازی آبی‌پوشان را مدنظر قرار نداد، اتفاقی که در فصل جاری نیز تکرار شد اما کسب نتایج ضعیف توسط تیم مجیدی و دور شدن از کورس قهرمانی و کمرنگ‌تر شدن امیدها برای کسب سهمیه در اردوی آبی، فرهاد را وادار به عقب‌نشینی از تقلیدِ سیستم جذاب استراماچونی کرد تا همه‌چیز به اصل خود بازگردد.
فرهاد که در زمان حضورش در استقلال به‌عنوان بازیکن همیشه در سیستم‌های 1-5-4 یا 2-4-4 بهترین نمایش‌هایش را به منصه اجرا می‌گذاشت، این‌بار در قامت یک سرمربی و با رسیدن به بن‌بست در تقلید از سیستم 2-5-3 جذاب اما دشوار سرمربی ایتالیایی، تصمیم گرفت تا بنزین جدید را با تغییر سیستم به
2-4-4 همیشگی وارد باک استقلالی‌ها کند و جان تازه‌ای در ساق‌های بازیکنان آبی بدمد.
شاید بروز تغییرات عظیم در تاکتیک و سیستم بازی یک تیم حین فصل و بالاخص در مقاطع حساس رقابت‌ها اصلاً کار عقلانی و منطقی‌ای به‌ نظر نرسد، اما این شوک جدی به استقلال برعکس عمل کرد و باعث شد تا نتیجه‌گیری آبی‌ها در مهم‌ترین روزهای تعیین نایب‌ قهرمان به‌طرز خوبی بهبود یابد.
استراماچونی اگر برای اجرایی کردن سیستم 2-5-3 خاص ایتالیایی‌اش نیاز داشت تا تمرینات خاص و زمینه‌های ابتدایی را حتی در اوایل فصل برای بازیکنان استقلال فراهم کند، فرهاد اما با کمترین هزینه و زمینه‌سازی سیستم 2-4-4 را بین آبی‌ها پیاده و اجرایی کرد. فوتبال ایران به‌نوعی با سیستم‌های تک مهاجمه و دو مهاجمه مبتنی بر 4 هافبک آداپته شده است و این موضوع را در تیم ملی زمان کارلوس کی‌روش نیز می‌توانستیم به‌وفور مشاهده کنیم.
مجیدی با علم به این موضوع و با فشردن دکمه بازگشت به تنظیمات کارخانه و برگرداندن همه‌چیز به حالت پیش‌فرض، روی غریزه ایرانی شاگردانش حساب کرده و این اطمینان را به بهترین شکل ممکن اجرایی می‌بیند.
در وجود هرکدام از بازیکنان ایرانی یک 2-4-4 حسابی آمیخته شده که هر زمان سرمربی را در تنگنا ببینند، با آزادسازی آرایش چهار هافبکه و بازگشت به عقب همه‌چیز را تغییر می‌دهند. فرهاد که خودش خاطرات خوشی از این سیستم کلاسیک به‌عنوان بازیکن داشت، بار دیگر به سال‌های بازیگری‌اش در لباس استقلال بازگشته و با استفاده از تجارب خود و اتکا به قدرت مانور بازیکنانی همچون چشمی، کریمی، قایدی، دیاباته و مطهری در این سیستم، تیمش را به کسب مقام نایب‌ قهرمانی و سهمیه لیگ قهرمانان آسیا نزدیک‌تر می‌کند.
البته که در فوتبال هیچ‌چیز بعید نیست و ممکن است استقلال تازه‌نفس این روزها در دیدارهای آتی شکست را نیز متحمل شود، اما با اتکا به این سیستم و اندکی خوش‌شانسی شاید حتی آبی‌ها را روی سکوی قهرمانی جام حذفی ببینیم، علاوه بر نایب‌ قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی.