داوود توکلی   رئیس سابق کمیته داوران هندبال آسیا



سال 98 برای تیم ملی هندبال سالی برای تشخیص عیار فعلی این رشته بود. سالی که با حضور این تیم در دو رویداد مهم آسیایی با ناکامی همراه شد. صرفنظر از حسرت مجدد در صعود به المپیک 2020 توکیو و عدم راهیابی به مسابقات قهرمانی جهان 2021 مصر، باز هم در محافل هندبال تنها به داشتن «بهترین تیم تاریخ» دلخوش شدیم اما در واقع اصطلاح «بهترین» یک مقایسه مقطعی است. در این زمینه اعداد و ارقام واقعیت را برای‌مان بازگو می‌کنند. بهترین تیم ما تیمی بود که بهترین نتیجه تاریخ هندبال را با کسب مقام سومی آسیا در سال 2014 و جواز اولین –‌و تاکنون آخرین‌– حضور ایران در مسابقات قهرمانی جهان 2015 قطر، کسب کرد.
تیم ملی هندبال در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا در کویت که حکم انتخابی جهان را داشت، با 7 لژیونر خود یعنی 44 درصد از ترکیب کل تیم و همراهی علیرضا حبیبی به عنوان سرمربی به میدان رفت و در جایگاه ششم ایستاد؛ نفراتی که اتفاقاً همگی در ترکیب تیم ملی در مسابقات قهرمانی جهان 2015 قطر حضور داشتند. سرنوشت یک تیم را در تورنمنت‌ها بدون شک عواملی چون ساماندهی کار گروهی و روند آماده‌سازی تیم رقم می‌زند؛ چون در لحظات حساس بازی این ترکیب صحیح دفاعی و تفکرات تیمی در حمله است که کلید پیروزی است نه صرف تکیه بر داشتن تک ستاره‌ها؛ این در واقع دیدن قسمت پر لیوان و قبول واقعیت‌هاست.
در اینکه کادر فنی و همگی ملی‌پوشان حداکثر تلاش خود را برای کسب سهمیه جهانی در رقابت‌های کویت به منصه ظهور رساندند، شکی نیست اما هرگز نمی‌توان روند آماده‌سازی این تیم را با تیم‌های ملی سال‌های نه چندان دور مقایسه کرد. مسیری که نقش کلیدی در آماده‌سازی یک تیم و رسیدن به اوج آمادگی را دارد.
مشکلات اقتصادی همیشه گریبانگیر فدراسیون هندبال در ادوار گذشته بوده اما نباید فراموش کرد که افرادی بودند که کمر همت به یاری فدراسیون بسته و اردوهای آمادگی همراه با تورنمنت‌های کم نظیری را با تیم‌های ملی جهان هندبال تدارک دیدند. تورنمنت‌هایی با شرکت تیم‌های قدرتمند اروپا در کرواسی، آلمان، لهستان، ایتالیا، اوکراین، مجارستان و... تنها بخش‌هایی از تدارکاتی بود که در مقاطع گوناگون نصیب تیمی شد که در آن زمان تمام بازیکنانش در باشگاه‌های داخلی توپ می‌زدند تا تیم ملی با این تدارکات بهترین نتایج را کسب کند.
این مسیر و مقایسه نتایج تیم‌ها در ادوار مختلف به ما یک نکته را یادآوری می‌کند، اینکه برای تیم شدن نیاز به ستاره نیست و برای گرفتن نتیجه باید تیم ساخت. بهترین نتایج تاریخ هندبال را همان تیم‌هایی گرفتند که کمتر ستاره داشتند و البته تیم بودند. هندبال همیشه یک رشته تیمی بوده و خواهد ماند. حتی اساس شاخه‌های متصل به آن یعنی هندبال ساحلی یا مینی هندبال هم کار تیمی بوده و نه بازیکن یا ستاره. این حقیقتی غیرقابل انکار است.