پس از کشته شدن جورج فلوید، بسیاری از بازیکنان بوندس‌لیگا علیه نژادپرستی واکنش نشان دادند، از جمله ژروم بواتنگ، مدافع بایرن مونیخ که در این باره گفت و گویی انجام داد.
 
  به عنوان یک آلمانی که در آلمان زندگی می‌کنی، نظرت درباره رویدادهای اخیر آمریکا چیست؟
این تصاویر من را بهت‌زده کرد. برخی از تصاویری که در شبکه‌های اجتماعی دیدیم وحشیانه بوده‌اند و متأسفانه، اعتراضات هم به شکل پیچیده‌ای درآمده است. در هر حال، مسأله جورج فلوید به ما نشان داد که نژادپرستی علیه سیاهپوستان در آمریکا چقدر گسترده است. من که بسیار خشمگین شدم چون من زیاد به آمریکا می‌روم اما این چیز جدیدی نیست. این چیزی است که همیشه وجود داشته است. نژادپرستی را همه جا می‌توان دید اما در آمریکا اوضاع بسیار بد است. اخیراً نقل قول جالبی خواندم: انگار نژادپرستی مانند اتاقی تاریک است و هر از چندی، یک نفر چراغ را روشن می‌کند و همه چیز برملا می‌شود. وقتی به این فکر می‌کنید که آفریقایی-آمریکایی‌ها چقدر در فرهنگ آمریکا تأثیر گذاشته‌اند، چنین کارهایی غیر قابل توضیح می‌شوند. من تازه فقط درباره ورزش، مد و موسیقی حرف می‌زنم و به جنبه‌های دیگر کاری ندارم.
  آیا در آلمان هم اوضاع همینطور است؟
البته که اینجا هم نژادپرستی ماجرای خود را دارد. در سال‌های اخیر دیده‌ایم که در آلمان به خارجی‌ها و پیروان ادیان دیگر حمله کرده‌اند. در دوران کودکی‌ام در برلین، تجربه‌های خودم را از نژادپرستی داشته‌ام اما یادم است که در زمین فوتبال، اصلاً مهم نبود که از کجا آمده‌اید. در زمین، ایرانی‌ها، آفریقایی‌ها، ترک‌ها، آلمانی‌ها، همه با هم بازی می‌کردیم. ما واقعاً به این موضوعات فکر نمی‌کردیم. تنها دغدغه ما این بود که کنار هم باشیم.
 فکر می‌کنی که آفریقایی - آلمانی‌ها در آلمان به اندازه کافی دیده می‌شوند؟
به صورت کلی بگویم، حق مردم آفریقایی‌تبار در مناطقی خاص ادا نشده است. البته تصور می‌کنم که در این میان تنها به ورزشکاران پرداخته می‌شود. من فکر می‌کنم که آلمان کشوری آزاد است. شخصاً تجربه‌های خوب زیادی هم داشته‌ام. برخی کشورهای اروپایی هستند که اوضاع در آنها بسیار بدتر است.
  در دنیای امروز، به نظرت ورزشکاران باید در زمینه مبارزه با نژادپرستی هم فعال باشند؟
صدای ما شنیده‌ می‌شود. ما تریبون داریم و حرفمان را به گوش بقیه می‌رسانیم اما به نظرم مهم است که خود را به شبکه‌های اجتماعی محدود نکنیم. کارهایی مانند Black Out Tuesday خوب بود اما چیزی که واقعاً نیاز داریم این است که دست به کار شویم و مثلاً به کودکان آموزش بدهیم یا به مهاجران کمک کنیم در جامعه جا بیفتند. هر کسی می‌تواند کمک کند. من شخصاً دوست دارم در آینده نزدیک در این زمینه کاری انجام دهم. ایده‌هایی هم مطرح شده است.
 فوتبالیست‌های سیاهپوست زیادی درباره اتفاقات اخیر حرف زده‌اند. سفیدپوستان چطور می‌توانند به آنها کمک کنند؟
این‌طور نیست که اگر یک ورزشکار سفیدپوست حرف نزند نژادپرست باشد. البته که این‌طور نیست. زمانی که ویدیوهای تظاهرات را نگاه می‌کنم، افرادی با رنگ‌های پوست مختلف را می‌بینم اما البته خوب است که ورزشکاران سفیدپوست از شهرتشان برای این کار استفاده کنند.
 بسیاری این کار را می‌کنند اما  آیا چیزی هست که دوست داشته باشی بگویی؟
همه چیز با تربیت کودکان آغاز می‌شود. این مهم‌ترین چیز است. هیچ بچه‌ای در دنیا نژادپرست به دنیا نمی‌آید. همه چیز بستگی به والدین دارد و اینکه چطور به کودکانشان آموزش می‌دهند. بدترین اتفاقی که ممکن است بیفتد این است که کودکان هم چنین چیزهایی را تجربه کنند. بسیار مهم است که به آنها بیاموزیم نژادپرستی پذیرفتنی نیست و اگر دیدند که به کسی توهین می‌شود، آنها باید از او دفاع کنند. این باید در مدرسه آغاز شود. این باید بخش مهمی از برنامه درسی باشد. تنها در این صورت است که پیشرفت می‌کنیم.
منبع: DW