سعید فائقی

روزی که جناب آقای دکتر ظریف مقام عالی وزارت خارجه در برنامه نود حضور پیدا کردند بارقه امیدی در جامعه ورزش پدیدار شد که دستگاه دیپلماسی کشور به کمک ورزش و بخصوص فوتبال شتافته است و به‌زودی شاهد خواهیم بود که فدراسیون‌ها با کمک وزارت امور خارجه مبادرت به کسب کرسی‌های استراتژیک در محافل قاره‌ای و جهانی خواهند کرد و بسان روزگاران نه چندان دور خواهیم توانست جایگاه بین‌المللی خود را در ورزش ارتقا دهیم. یادش بخیر روزی ‌روزگاری چنان توانمند بودیم که می‌توانستیم با یک تلفن داور مهم‌ترین بازی بین‌المللی فوتبال را عوض کنیم، برای دواخطاره‌ها بخشش بگیریم، نفراتمان را در تیم جهان قرار دهیم، برای تدوین اساسنامه در دوره تعلیق فرد ما فصل‌الخطاب بود.
شیخ احمد رئیس شورای المپیک آسیا احترام ویژه‌ای برای رئیس فدراسیون ورزش‌های بانوان کشورهای اسلامی قائل بود و رفع تعلیق فوتبال با یک تلفن همین عزیز بزرگوار حل و فصل شد. در یک کلام چنان توانمند شده بودیم که صاحب کرسی در المپیک جهانی بودیم؛ بانوان ما توانستند با پوشش خاص خود راه جدیدی را در ورزش دنیا باز کنند. جهان ورزش اتفاقاً در دورانی که تحریم اول با قطعنامه‌های شورای امنیت ما را تحت فشار قرار داده بود از طرح‌ها و نظرات ما استقبال می‌کرد چون در ورزش‌مان مدیران جهان‌تراز مدیریت می‌کردند. شما فدراسیونی را پیدا نمی‌کردی که در آن ما صاحب کرسی نباشیم. با تغییراتی که خودمان به دست خودمان در مدیریت فدراسیون‌ها ایجاد کردیم و دست مدیران جهان‌ترازمان را از مدیریت کوتاه کردیم قاره کهن و جهان متوجه شد که قدر زر و مس یکی شده و مرحمتش گل کرد و ما را مس کرد. جایگاه‌های جهانی و آسیایی خود را به‌ تدریج در کمیته بین‌المللی المپیک، فدراسیون قایقرانی، شنا و شیرجه و واترپلو، وزنه‌برداری، کشتی و ... از دست دادیم. تعلیق‌ها سراغ‌مان آمد، کار به‌ جایی رسید که بعضی قهرمانان‌مان زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک قرار گرفتند، شکایت‌ها از باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها توسط نیروهای خارجی که به خدمت گرفته بودیم بالا رفت و اعتراض‌ها شدت گرفت. یک بار نشد قدرت رسانه‌ای ورزش که اتفاقاً تشکل آنها جهانی است و از طریق کمیته ملی المپیک در مراجع جهانی مربوطه بسیار خوش درخشیده به کار گرفته شود.
حسرت به دل ماندیم مقام عالی وزارت ارشاد یک بار با قوی‌ترین رسانه تحت پوشش خودش یعنی کانون خبرنگاران و نویسندگان و عکاسان ورزشی دیدار داشته باشد و به اتفاق وزیر ورزش و جوانان و وزارت خارجه این سه نهاد با نهاد قدرتمند رسانه ورزش دست به دست هم دهند و از حقوق ورزش دفاع کرده و نسبت به پاسخگویی و شفاف‌سازی اعتراضات علیه ورزش اقدام کنند. دوستان یادمان باشد وقتی شکایت علیه ما توسط افرادی که به خدمت گرفته‌ایم اعم از مربی یا بازیکن خارجی در مراجع بین‌المللی ورزش طرح می‌شود و محکومیت علیه ما بالا می‌رود باید مراقب باشیم که امنیت اقتصادی ورزش زیر سؤال نرود.
وقتی صاحب کرسی بودیم در اینگونه موارد کسی بود که از حقانیت ما دفاع کند حال که نداریم باید از سایر داشته‌های‌مان استفاده کنیم مثلاً از رایزن‌های فرهنگی‌مان از المپین‌هامان از افراد بین‌المللی ورزش‌مان که جالب است از اینگونه عزیزان نهادهایی مثل یونسکو استفاده می‌کنند دریغ از خودمان یا وقتی قهرمانان‌مان به کمیته جهانی المپیک شکایت می‌کنند حقوق ورزشی و شهروندی و حقوق بشری‌مان زیر سؤال می‌رود. زمانی که آقای مهندس هاشمی‌طبا عضو بود چنان قوی برخورد می‌کرد که یادم هست نماینده کشورهای مخالف ما مثل رژیم صهیونیستی ماست‌ها را کیسه می‌کردند، ایشان آنها را به نقض منشور المپیک متهم می‌کرد و مواضع تهاجمی‌ آقای هاشمی‌طبا آنها را به دفاع وامی‌داشت.
جامعه جهانی ورزش اعتراض ایشان را به آرم المپیک لندن فراموش نکرده است. متأسفانه امروز ما به موضع دفاع افتاده‌ایم و خاکریز به خاکریز عقب‌نشینی می‌کنیم و صورت مسأله را پاک می‌کنیم. سیاست خارجی ما بر سه محور عزت و حکمت و مصلحت استوار است. قهرمانان ما عزت جهانی برایمان کسب می‌کنند، ما بایستی حکمت به ‌خرج دهیم و نگذاریم عزت به دست آمده به ‌راحتی از کف برود و مصلحت ورزش ما نیست که خود به دست خود منزوی کنیم. بیاییم برای برون رفت از این وضع همه دارایی‌هایمان را به کار گیریم، از پیشکسوتان دارای اعتبار جهانی که می‌توانند بر AFC اثرگذار باشند استفاده کنیم، مدیران جهان‌ترازمان را بسیج کنیم، عزیزانی مثل علی دایی که دارای عنوان جهانی است و می‌تواند اجماع جهانی ایجاد کند را خواهش کنیم فعال شوند، المپین‌های‌مان را به کار گیریم و با این بحران مقابله کنیم، از اهالی رسانه مدد بخواهیم و دست در دست هم دهیم و این شرایط را مدیریت کنیم، یادمان باشد مدیریتی که این وضع را به وجود آورده نخواهد توانست بحران را رفع کند، برای رفع بحران مدیران حرفه‌ای نیاز داریم.