کالدرون در فاصله یک ماه مانده به آغاز لیگ و در میانه تابستان داغ پا به رختکن پرسپولیس گذاشت. جایی که بعد از جدایی نامهربانانه برانکو ایوانکوویچ، فضایی پر از تشویش و ابهام، نگرانی و عصبانیت بر آن حاکم بود. کالدرون اما در مواجهه با این شرایط هرگز پا را از دایره اصول و واقعیت بیرون نگذاشت و به ورطه وعده‌های غیرقابل باور و عوام‌فریبانه نیفتاد. او همانند یک مربی حرفه‌ای با شرایط برخورد کرد و با ستایش از مربی قبلی و موفقیت‌های فراوانی که کسب کرده تأکید کرد که کار بسیار دشواری پیش رو خواهد داشت اما به خودش و تیمش ایمان دارد و مطمئن است که می‌تواند در این تیم به موفقیت برسد. او در طول فصل بارها و بارها به این گزاره تأکید کرد و کوشید تا یک فضای منطقی و واقعی را پیش روی همه از بازیکنان گرفته تا رسانه‌ها و هواداران ترسیم کند. ایمان او به تغییر شرایط و رسیدن به موفقیت البته یک شعار جذاب نبود. او با توجه به تجربه بالا و حضور در بالاترین سطح فوتبال به خودش و تیمش ایمان داشت و حتی در سخت‌ترین شرایط ایمان خود را از دست نداد و آن را تکرار کرد؛ همانند فردای باخت به نفت مسجدسلیمان در تهران. آنچه در آن شرایط با ریشخند رسانه‌ها و هواداران روبه‌رو شد اما کالدرون کماکان پای این اعتقاد ماند و در نهایت آن را در عمل ثابت کرد.