سعید آقایی

گابریل کالدرون حالا در نقطه‌ای ایستاده که همه به او ایمان دارند. ایمانی البته با اما و اگر ولی در نهایت او توانسته به همه ثابت کند که سرمربی مطلوب و ایده‌آلی است که شایستگی نشستن روی نیمکت تیم قهرمان را دارد. گزاره‌ای که البته اثبات آن در ابتدای راه بسیار دشوار و حتی غیرممکن به نظر می‌رسید اما او سرانجام بعد از یک نیم فصل سخت و حتی عذاب‌آور توانست به جایی برسد که حتی سرسخت‌ترین منتقدان او نیز اعتراف کنند مربی آرژانتینی با وجود همه فراز و نشیب‌ها گزینه مناسبی برای پرسپولیس به شمار می‌رود و می‌تواند با این تیم به کرانه موفقیت برسد.
کالدرون گزینه‌ای از خاستگاه متفاوت و با فلسفه متفاوت از برانکو ایوانکوویچ است و جانشین مردی شده بود که با پرسپولیس به همه افتخارات ممکن رسیده و کارنامه‌ای رشک‌برانگیز داشت و از همین رو مأموریتی بس دشوار را پیش روی خود می‌دید اما او در نهایت از همه چالش‌ها گذر کرد و کنترل رختکنی را در دست گرفت که مدیریت آن غیرممکن به نظر می‌رسید. حالا او به نقطه‌ای رسیده که همه به او اقتدا می‌کنند و پذیرفته‌اند که او مربی پرسپولیس است. کالدرون اما چرا و چگونه به این جایگاه رسید و توانست این مأموریت غیرممکن را انجام دهد؟ مرور اتفاقات و تصمیمات او در نیم فصل نخست لیگ نشان می‌دهد که برای رسیدن به این نقطه چه مسیر طول و دراز و پرفراز و نشیبی را طی کرد.