شمس می‌گوید: «ایران مهد فوتسال دنیاست و در چنین کشوری، صحبت از مربی خارجی بیهوده است. فدراسیون فوتبال هم از لحاظ مالی شرایطی ندارد که بتواند حقوق ماهانه دلاری پرداخت کند. وحید این مسأله را خوب فهمید و سراغ مربی دروازه‌بانان رفت. سفال‌منش مدرس AFC به شمار می‌رود و سیامک داداشی سال‌ها در تیم ملی فعالیت کرده است. با حضور چنین مربیانی بعید می‌دانم هیچ مربی خارجی از اعضای فعلی کادر فنی تیم ملی بهتر باشد.»
 

ممبینی، دبیرکل فدراسیون از تعیین حسابرس مستقل و خزانه‌‎دار فدراسیون در مجمع فوق‌العاده ساعت 10 صبح امروز (شنبه) خبر داد. هدایت ممبینی در همین رابطه گفت: «جلسه‌ای با ناظران و شمارش‌کنندگان آرای مجمع ۸ بهمن داشتیم، در این مجمع قرار است حسابرس مستقل بیرون فدراسیون و همچنین خزانه‌دار را با انتخاباتی که به صورت آنلاین برگزار می‌شود، تعیین کنیم. نمایندگان AFC هم به صورت آنلاین در این مجمع شرکت خواهند کرد.»
 

تیم ملی فوتسال زنان کشورمان ظهر دیروز (جمعه) در اولین دیدار در تورنمنت کافا در ازبکستان به مصاف تیم قرقیزستان رفت و این تیم را با نتیجه ۵ بر صفر شکست داد.
فروزان سلیمانی، سرمربی تیم ملی فوتسال زنان پس از این مسابقه گفت: «در این تورنمنت با بازیکنان جوان و با تجربه حضور داریم. همه بازیکنان همدل هستند و سعی ما بر این است که بهترین بازی‌ها را به نمایش بگذاریم.»
 

روز گذشته رسانه‌های مصری از مذاکره با «هکتور کوپر» 67 ساله برای هدایت تیم ملی فوتبال ایران خبر دادند. ماجرا هم از این قرار بود که این وبگاه مصری نوشته سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال مصر، پس از جدایی از تیم ملی کنگو، در حال انتخاب مسیر آینده خود است. این مربی گزینه هدایت تیم الزمالک مصر است اما دستیار او گفته کوپر در نظر دارد هدایت یک تیم ملی را برعهده بگیرد و قصدی برای کار کردن در تیم‌های باشگاهی ندارد. وبگاه «اوان مصر» در خبری اختصاصی نوشته کوپر ترجیح می‌دهد هدایت یکی از تیم‌های ملی ایران یا غنا را به عهده بگیرد. او گزینه هدایت تیم ملی تونس هم بود اما تونسی‌ها با «جلال قادری» به توافق رسیدند.
انتشار این خبر و معرفی کوپر به عنوان جانشین احتمالی کی‌روش، در شرایطی که فدراسیون فوتبال ایران درباره انتخاب سرمربی برای تیم ملی سکوت کامل اختیار کرده، خواه ناخواه توجه رسانه‌های ایرانی را به خود جلب می‌کند. حتی در شرایطی که همه می‌دانیم این خبر هم یکی از خبرهایی است که رسانه‌های خارجی درباره گزینه‌های مربیگری ایران مطرح می‌کنند و چندان موثق به نظر نمی‌رسد. با این حال اما حتی اگر یک درصد هم این خبر درست باشد و فدراسیون فوتبال ایران با کوپر وارد مذاکره حتی غیرمستقیم شده باشد، بد نیست نگاهی به کارنامه این گزینه بیندازیم. کوپر دوران اوج مربیگری خود را در اینترمیلان پشت سر گذاشته و شاید به واسطه همین است که در خاطر بسیاری از فوتبالی‌ها مانده. گرچه اینتر او را به هوای کسب قهرمانی آورده بود اما چه در ایتالیا و چه در لیگ قهرمانان اروپا به نایب قهرمانی بسنده کرد و موفق به کسب عنوان قهرمانی نشد.
حالا که کوپر در 67 سالگی بعد از هدایت کنگو در حال تصمیم‌گیری برای مسیر آینده خود است، همه می‌دانند با کوپری که روی نیمکت اینتر می‌نشست حسابی فرق کرده است. کوپر قبل از کنگو، هدایت ازبکستان، مصر و گرجستان را برعهده داشته است و دستاورد خاصی هم از خود به جای نگذاشته است. حالا هم که با پیشنهادی از تیم باشگاهی مصری رو‌به‌رو شده، تأکید دارد که می‌خواهد هدایت تیم ملی را برعهده داشته باشد.
از سوی دیگر با اینکه اعضای هیأت رئیسه، اختیار انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال را برعهده رئیس فدراسیون فوتبال گذاشته‌اند اما بارها در مصاحبه‌های خود یا در خبرهایی که از گوشه و کنار فدراسیون شنیده می‌شود، اعلام کرده‌اند که با سرمربی داخلی موافق هستند و رأی‌شان پایان همکاری با کی‌روش است. هنوز تاج موضع خود را در این رابطه مشخص نکرده است اما با توجه به جو عمومی، بعید نیست که به این خواسته تن بدهد و به مربی ایرانی روی بیاورد. هرچند هر تصمیمی از سوی تاج قابل پیش‌بینی است. برخی هم معتقدند که تاج دارد زمان می‌خرد تا تب و تابی که علیه کی‌روش به راه افتاده بود، فرو نشیند و او قراردادش را حداقل تا پایان جام ملت‌ها با کی‌روش تمدید کند. زمان اما به ضرر تیم ملی فوتبال ایران در گذر است و جام ملت‌های آسیا، تنها فرصت است برای جبران نتایجی که از تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی قطر به جای مانده است. کمتر از یک سال تا جام ملت‌ها باقی مانده و فدراسیون فوتبال و تیم ملی فوتبال ایران همچنان در بلاتکلیفی محض به سر می‌برند. آن هم در برهه حساسی که ابهام درباره جوانگرایی تیم ملی یا استفاده از همان مهره‌های قبل مطرح است و همه اینها چالش‌هایی خواهد بود که پیش روی سرمربی انتخابی تیم ملی قرار خواهد داشت. با مطرح شدن گزینه‌ای چون «هکتور کوپر» این سؤال مطرح می‌شود که آیا او یا مربیان خارجی هم‌ردیف او می‌توانند ما را به هدف‌مان برسانند؟ آیا مربیان ایرانی بهتر از امثال کوپر خواهند بود یا همچنان سود فوتبال ما در اعتماد به چنین گزینه‌های خارجی است؟

ZOOM

«هکتور کوپر» 67 ساله، گزینه هدایت تیم الزمالک مصر است اما دستیار او گفته کوپر در نظر دارد هدایت یک تیم ملی را برعهده بگیرد و قصدی برای کار کردن در تیم‌های باشگاهی ندارد. وبگاه «اوان مصر» در خبری اختصاصی نوشته کوپر ترجیح می‌دهد هدایت یکی از تیم‌های ملی ایران یا غنا را به عهده بگیرد. او گزینه هدایت تیم ملی تونس هم بود اما تونسی‌ها با «جلال قادری» به توافق رسیدند.
 

غلامحسین پیروانی، سرمربی اسبق تیم فوتبال امید درباره بلاتکلیفی تیم امید و مشخص نبودن سرمربی این تیم در فاصله یک سال و نیم مانده تا المپیک ۲۰۲۴ پاریس، گفت: «اگر با این وضعیت به المپیک برویم عدالت زیر سؤال می‌‎رود. عربستان، امارات، قطر، ژاپن، کره و استرالیا برنامه‌ریزی گسترده‌ای دارند و در زمین‌شان خوب بذر می‌کارند و دور از عدالت خداوند است که نتیجه زحمتی که می‌کشند را درو نکنند. مگر می‌شود با وضعیت بی سروسامانی که ما داریم بتوانیم آنها را شکست دهیم؟!»
پیروانی با اشاره به تجربه حضورش در تیم امید پیش از بازی‌های آسیایی گوانگژو، تأکید کرد: «۹ ماه سرمربی تیم امید بودم اما به عنوان مربی طوری که باید حمایت می‌شدم، نشدم. باشگاه‌ها بازیکن به تیم امید نمی‌دادند و نمی‌توانستیم تمرینات را با یک تیم کامل برگزار کنیم. خبرنگار شبکه خبر قبل از بازی‌های آسیایی از من سؤال کرد که آیا قهرمان می‌شویم، گفتم چه کاری انجام داده‌ایم که الان انتظار داریم نتیجه بگیریم؟ در حالی به این مسابقات می‌رویم که تیم‌ها به ما بازیکن نمی‌دادند و مشکلات زیادی داشتیم. در آن دوره بختیار رحمانی و شجاع خلیل‌زاده بازیکنان مورد علاقه من بودند اما این دو بازیکن را با توجه به اینکه باشگاه‌ها اجازه ندادند، نتوانستم به بازی‌های آسیایی ببرم و اگر این بازیکنان بودند در گروه چهارم نمی‌شدیم.»
وی با بیان اینکه همکاری نکردن باشگاه‌ها تنها مشکل تیم امید نیست، تأکید کرد: «الان هم این مشکل را صمد مرفاوی در تیم جوانان دارد و چند تیم همکاری نکرده و بازیکنان را در اختیارش قرار نمی‌دهند.»
«اگر سرمربی هم انتخاب شود ولی باشگاه‌ها همکاری نکنند باز هم نمی‌توانیم موفق شویم.» پیروانی با تأکید بر این موضوع، گفت: «مربیانی مانند حسن حبیبی که افتخار فوتبال ایران است، محمد مایلی‌کهن، کوردس آلمانی، خودم و خیلی‌های دیگر سرمربی تیم امید بوده‌ اما باز هم نتیجه نگرفتیم. از سال ۱۹۷۶ به بعد فوتبال به المپیک نرفته و مشکل از مربی نیست، بهترین مربیان را هم بیاوریم، موفق نمی‌شویم.»
پیروانی با اشاره به اینکه تأخیر در انتخاب سرمربی تیم امید فرصت‌سوزی است، توضیح داد: «اگر یک ماه پیش هم سرمربی انتخاب می‌شد باز هم عقب بودیم. اگر دو ماه قبل هم انتخاب می‌کردیم باز هم عقب بودیم. معتقدم تا برای تیم دلسوزی نکنیم، موفق نمی‌شویم.»
سرمربی اسبق تیم امید در پاسخ به این سؤال که به نظر می‌رسد اولویت فدراسیون فوتبال تیم بزرگسالان است و تیم امید بدون مربی رها شده است، گفت: «همواره می‌بینیم حمایتی که از تیم بزرگسالان می‌شود، از تیم امید نمی‌شود، باید همان شخصیتی که به تیم بزرگسالان داده می‌شود به تیم امید هم داده شود. باید همان شخصیتی که به مربی خارجی می‌دهیم به مربی داخلی هم بدهیم. باید حمایت کنیم و به تیم رسیدگی شود و اگر غیر از این باشد سر الکس فرگوسن یا بهترین مربی جهان هم به ایران بیاید تیم امید موفق نمی‌شود و به المپیک صعود نمی‌‎کند.»
 

وصال روحانی
روزنامه نگار
ساپینتو عاداتی را آموخته که ویژه ما ایرانی‌ها است و یکی از عمده‌ترین آنها نحوه رفع و رجوع کردن ایرادهایی است که به افراد گرفته می‌شود. او  مثل برخی همکارانش وقتی قافیه تنگ می‌شود، یک سری اعداد و ارقام ردیف می‌کند که لزوماً انطباق چندانی با واقعیت ندارد. ساپینتو در نشست خبری بعد از مسابقه با ملوان، در توجیه این مسأله که چرا استقلال با‌وجود این برد هنوز فاصله بالنسبه زیادی با پرسپولیس صدرنشین لیگ دارد و از سپاهان هم در جدول عقب است، گفت که «اگر داوران با آرای اشتباه و قضاوت‌های مخدوش خود 11 امتیاز را طی 16 دیدار قبلی‌مان از مشت ما بیرون نمی‌کشیدند الان جایگاه ما نه چیزی که می‌بینید بلکه بالاترین نقطه جدول بود.» ساپینتو توضیح دقیقی را ارائه نداد تا مشخص شود این 11 امتیاز را از کجا آورده و چرا 10 یا 12 امتیاز نبوده و از کدام محاسبه ریاضی و براساس کدامین اتفاقات مشخص در هر یک از مسابقات تیمش این امتیازات از کف تیم وی خارج شده و به حساب رقبای آنها واریز شده است. لابد او در صورت پرس و جوی احتمالی مخاطبان به تعداد ضربات پنالتی که به زعم وی باید به نفع آبی‌ها گرفته می‌شد (اما از سوی داوران گرفته نشد) و یکی دو گل مردود اعلام شده تیمش که به اعتقاد وی گل‌های سالمی بوده، اشاره خواهد کرد. ایرانیزه شدن ساپینتو و تبدیل وی به مربی از جنس و تبار فوتبال ما با همین مسأله و پای فشردن او بر اعدادی خاص مشخص‌تر می‌شود و یکی از این مربیان از قضا امیر قلعه‌نویی است که اگرچه حالا هدایتگر گل‌گهر سیرجان است اما در سه مقطع زمانی آبی‌های پایتخت را هدایت می‌کرد و جام‌های زیادی را هم برای آنها به ارمغان آورد. ژنرال در مقطع آخر زمامداری‌اش در استقلال، بارها ادعایی از همین دست را مطرح کرد و با بیان اعداد مختلف تعداد امتیازات گرفته شده از آنها توسط داوران را عمده و آن را به‌عنوان سند برائت خود و ادله ظلم داوران و بدخواهان تیم وی توصیف کرد و هرگز توضیح نداد که چرا مثلاً 13 یا 15 یا 17 امتیاز از دست رفته را مطرح می‌کند و به چه سبب اعداد مورد نظر وی مثلاً 10 یا 14 امتیاز نیستند. مربیان پرتعداد دیگری هم این گونه اعداد را در دفاعیه‌های خود پیرامون ناکامی تیم‌هایشان آورده‌اند بدون اینکه به طور دقیق به هر یک از اتفاقات اخذ کننده امتیاز از آنها اشاره کنند. ظاهراً این جور چیزها کنتور و حسابرسی ندارد و می‌توانید هر عددی را به‌عنوان امتیازات از دست رفته تیم‌تان طی تصمیم‌های داوری بیان کنید بدون اینکه پیگردی بر آن متصور باشد و افراد یا نهادهایی خواستار اثبات این موضوع شوند.
ساپینتو هر چیزی را هم که مربوط به فرمول‌های ویژه نیاموخته باشد، این «عدد بازی» را بخوبی یاد گرفته و فهمیده هرچه هم در این ارتباط بگوید هیچ‌کس با او کاری نخواهد داشت. حالا ساپینتو قادر است مثل همگنانش سال‌ها در لیگ ایران مربیگری کند بدون اینکه جامی ببرد و مانند همکارانش دائماً اعدادی را ردیف کند که نشانه امتیازات از دست رفته آنها و به معنای مسئول دانستن داوران در ناکامی تیم و رفع هرگونه شائبه ضعف و بی‌کفایتی از خود و احراز لیاقت خویش برای ادامه حرفه مربیگری است.