جاناتان لیو

 

فوتبالیست‌ها گاهی برای انتقال به تیم مورد نظر هر کاری می‌کنند. ترتیب دادن کنفرانس خبری با موضوع دلخواه اقدامی کلاسیک به حساب می‌آید. نرفتن به تمرین‌های پیش‌فصل هم کلکی قدیمی است اما به یاد نداریم کسی برای رفتن به رئال مادرید یک رمان گرافیکی 220 صفحه‌ای تهیه کرده باشد.

نیازی نیست شما استاد ادبیات باشید برای اینکه به «من کیلیان هستم» نگاهی بیندازید؛ یک زندگینامه کمیک که دو ماه قبل از سوی کیلیان امباپه و با همکاری انتشارات فارو منتشر شد. امباپه جوان هیچ تلاشی برای مخفی کردن میل درونی‌اش برای بازی در رئال مادرید انجام نمی‌دهد تا جایی که در خواب می‌بیند کریستیانو رونالدو و زین‌الدین زیدان به دیدارش آمده‌اند. در خواب، رونالدو و امباپه با هم کارهای نمایشی با توپ انجام می‌دهند و زیدان به امباپه یک پیراهن سفید رئال مادرید می‌دهد. بعد امباپه برای بازی در رئال به مادرید دعوت می‌شود و او این تجربه را بهترین در زندگی‌اش توصیف می‌کند.

بعدها وقتی امباپه هنوز در موناکو است و پاری‌سن‌ژرمن با مبلغی رکوردشکن خواستار جذبش می‌شود، مادر او می‌پرسد: «از انتخاب خودت اطمینان داری؟ می‌دانی مادرید همچنان تو را می‌خواهد، از بازی در لیگ یک کسل نمی‌شوی؟» نمایندگان امباپه به او می‌گویند نزدیک به انعقاد قراردادی با پاریس هستند که برایش 18 میلیون یورو دستمزد سالانه به اضافه پاداش دارد؛ امباپه می‌گوید: «ممممم، بد نیست» و بعد به این باور می‌رسد که چرخ یک انتقال بزرگ به حرکت درآمده است.

استعاره گرافیکی یعنی همین. امباپه به شش ماه آخر قراردادش با پاری‌سن‌ژرمن وارد می‌شود و انتقالش به رئال در چرخه اجتناب‌ناپذیری می‌افتد، بد نیست عجیب بودن این انتقال را دوباره مرور کنیم. یکی از ثروتمندترین باشگاه‌های جهان بدون هیچ محدودیت مالی قرار است یکی از بهترین بازیکنان جهان را مفت از دست بدهد، شاید به خاطر اینکه رونالدو در خواب به دیدن او آمده.

تماشای امباپه در تساوی بارانی یک بر یک یکشنبه شب پاری‌سن‌ژرمن برابر لیون جذابیت زیادی نداشت. امباپه بهترین بازیکن زمین نبود، شاید بهترین بازیکن تیمش هم نبود (شاید مارکینیوش بود). اما پاری‌سن‌ژرمن-که با 10 امتیاز اختلاف در صدر جدول لیگ یک قرار دارد- در ورزشگاه گروپاما به زحمت افتاده بود و هر وقت امباپه پا به توپ می‌شد، بازی شور و حال پیدا می‌کرد. در مبارزه‌های سه نفره می‌جنگید و تلاش می‌کرد و به‌دنبال خلاصی بود. از زاویه‌ای نامناسب از روی یک ضربه ایستگاهی تیرک دروازه را به لرزه درآورد. امباپه در بهترین روزهایش، می‌تواند فوتبال را به جاهای جدید، جاهای ناآشنا ببرد، جاهایی که فکر نمی‌کردید فوتبال می‌تواند برود.

تناقض شکل گرفته در اطراف او اما آشکار است. پاری‌سن‌ژرمن با همه درخشش این روزهایش تیمی آشفته‌حال است در زمین و بیرون آن. هر پیروزی به مثابه خلاصی موقت از غم است و هر هفته اخباری از رختکن تیم منتشر می‌شود، چیزی مانند نسخه ورزشی «گتسبی بزرگ» که همه در میهمانی هستند اما هیچ کس لذت نمی‌برد.

چند هفته پیش تیتر بزرگ اکیپ خیلی چیزها را درباره باشگاه آشکار کرد. بی‌تفاوتی لیونل مسی که در تمرین صبح تیم حاضر نشده بود به خاطر اینکه برای هفتمین توپ طلایش یک جشن خصوصی گرفته بود، خشم خیلی‌ها را برانگیخت. کیلور ناباس و جان‌لوییجی دوناروما برای اینکه چه کسی دروازه‌بان اول تیم باشد، رقابت ناخوشایندی دارند. ازدواج مائورو ایکاردی دردسرساز شده. گفته می‌شود اشرف حکیمی از نبود ساختار دفاعی در تیم راضی نیست و تنها جوابی که می‌شنود این است: «نمی‌دانی به کجا آمدی؟ واقعاً فکر می‌کنی با چه تیمی قرارداد بستی؟»

تعداد کسانی که نظرشان درباره این وضعیت نابسامان شبیه مائوریسیو پوچتینو باشد، زیاد نیست. او مسئول تیم است اما به نظر می‌رسد هر هفته خودش را دورتر از مسائل باشگاه تصور می‌کند. چیزی شبیه تمرین دهنده شده، به موضوع ایکاردی کاری ندارد، تماشا می‌کند امباپه از علاقه وصف‌ناپذیرش به رئال مادرید می‌گوید و نیمار با گیتار آکوستیک خود آهنگ مورد نظرش را می‌نوازد.

اگر فکرش را بکنید، این دستاورد قابل توجهی است. یک میلیاردر 37 ساله قطری باشگاه فوتبالی می‌خرد، با بودجه نامحدود برای اینکه بهترین بازیکنان جهان را دور هم جمع کند. ظرف یک دهه هفت بار قهرمان لیگ می‌شوند در حالی که مجموع اختلافشان با تیم‌های دوم در این هفت سال 101 امتیاز است. این روی کاغذ یکی از جذاب‌ترین داستان‌های تاریخ فوتبال است اما نه. این تیم درون خودش حس نارضایتی و پریشانی و خشکی و بی‌لذتی و کسالت دارد.

آیا به این دلیل است که امباپه می‌خواهد برود؟ شاید نه، هرچند قطعاً به این تصمیم کمک می‌کند. از یک زاویه مثل ازدواج بدون عشق است که مسیر خود را می‌رود و از طرفی می‌خواهد رؤیایی کودکانه را محقق کند. انگیزه‌های امباپه هر چه باشد نمی‌توان عملکرد پاری‌سن‌ژرمن را نادیده گرفت، باشگاهی ثروتمند که به نظر می‌رسد مسیرش را گم کرده است، خودش را گم کرده و فراموش کرده هدف اصلی‌اش چه بوده است. وقتی شما همه پول‌های جهان را دارید، تعداد بازیکنان غیرقابل جایگزین زیاد نیست اما شاید پاری‌سن‌ژرمن فهمیده امباپه یکی از آنها است.

 

نواک جوکوویچ مرد شماره یک تنیس جهان که این روزها اقامتش در استرالیا حسابی پرسروصدا شده است، به یکی از تخلفات خود که احتمالاً منجر به اخراجش از استرالیا شود اعتراف کرد. یک هفته‌ای هست که جهان ورزش بخصوص تنیس درگیر حواشی مربوط به حضور ستاره صرب تنیس در ملبورن است. او واکسن کرونا نزده و طبق قوانین استرالیا نمی‌توانست به این کشور برود تا در اولین گرنداسلم فصل شرکت کند. با این حال اتحادیه تنیس استرالیا با استناد به بعضی موارد استثنا و دریافت یک سری اطلاعات از جوکوویچ که او را مشمول دریافت معافیت پزشکی برای ورود به استرالیا می‌کرد، برای این ورزشکار 34 ساله ویزا صادر کرد.

اما ویزای نوله در بدو ورود به استرالیا باطل شد و او در هتل مهاجران غیرقانونی این کشور گیر افتاد. کار به دادگاه کشید و قاضی دستور آزادی او را صادر کرد اما گفته می‌شد که وزیر مهاجرت استرالیا مصمم است با استفاده از اختیارات قانونی‌اش مانع ادامه حضور ستاره صرب در ملبورن شود. اما قبل از اینکه کار به آنجا کشیده شود، خبری فاش شد که ممکن است به معنای بر باد رفتن شانس جوکوویچ برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش در گرنداسلم اول فصل شود. نواک جوکوویچ در یک پست در اینستاگرام برای شفاف‌سازی درباره اطلاعات ضد و نقیضی که درباره حضورش در استرالیا منتشر شده است، فاش کرد به مسئولان استرالیایی در مورد وضعیت ابتلایش به کرونا و رعایت پروتکل‌های بهداشتی دروغ گفته است. در واقع جنجال زمانی شکل گرفت که طبق یک سری تحقیقات مشخص شد که جوکوویچ با تخطی از یک سری پروتکل‌های بهداشتی صربستان، به استرالیا سفر کرده است. نوله که در صورت کسب قهرمانی در اوپن استرالیا به تنیسور دارای بیشترین قهرمانی در گرنداسلم‌ها تبدیل می‌شود، در پست خود تأیید کرد که با وجود مبتلا بودن به کرونا با خبرنگار روزنامه اکیپ فرانسه مصاحبه کرده است. او نوشت: «من درخواست خبرنگار اکیپ را قبول کردم چون نمی‌خواستم که او را سرافکنده کنم. من اطمینان حاصل کردم که فاصله اجتماعی‌ام با او رعایت می‌شود و به همین دلیل هم در تمام مدت ماسک زده بودم به جز زمانی که می‌خواستند از من عکس بگیرند.» نشریه اکیپ هم در یک مطلب این موضوع را تأیید کرد که جوکوویچ در تمام مدت مصاحبه ماسک داشته و حتی زمانی که خبرنگار این نشریه از او خواسته برای حداقل 5 دقیقه ماسکش را بردارد قبول نکرده است.

دوره دوم حضور کریستیانو رونالدو در منچستریونایتد رفته رفته به یک کابوس تبدیل می‌شود و شاید حالا این نتیجه گرفته شود که تصمیم او برای ترک رئال مادرید در سال 2018 هم درست نبود. رونالدو در 134 بازی برای یوونتوس در طول سه فصل 101 گل زد اما شاید دوران او در تورین هم به اندازه انتظارات از این ستاره پرتغالی موفق نبود. بیانکونری هیچ وقت نتوانست با داشتن رونالدو از یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا فراتر برود و در دو فصل آخر که رونالدو برای این تیم بازی می‌کرد در یک‌هشتم‌نهایی به وسیله لیون و پورتو از دور مسابقات حذف شد. اگرچه رونالدو تنها به سه سال زمان نیاز داشت تا به یکی از بهترین گلزنان تاریخ یوونتوس تبدیل شود اما نتایج این تیم با او بهبود نیافت و غول سری A فصل گذشته با مربیگری آندره‌آ پیرلو از رسیدن به دهمین قهرمانی پیاپی لیگ ایتالیا باز ماند و این برای تیم تورینی یک شکست بزرگ محسوب می‌شد.

دو هفته پیش جان‌لوییجی بوفون، اسطوره یوونتوس توضیح داد چرا دوران رونالدو در تورین تا حدودی ناامیدکننده بود: «فکر می‌کنم یوونتوس اتحاد و انسجام تیمی خود را از دست داد و فراموش کرد به‌عنوان یک تیم می‌تواند به خواسته‌هایش برسد. ما در سال 2017 به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیدیم چون تیمی پر از بازیکنان باتجربه بودیم اما بالاتر از همه اینکه در قالب یک واحد منظم و منسجم عمل کردیم علاوه بر اینکه برای تک تک پست‌های درون زمین رقابتی سخت و نزدیک وجود داشت. ما این را به خاطر رونالدو از دست دادیم.»

کریستیانو در مرداد گذشته تصمیم گرفت از یوونتوس جدا شود و به منچستریونایتد بازگشت اما شیاطین سرخ هم در این فصل اوضاع خوبی ندارند، نه نتایج دلخواهی می‌گیرند و نه بازی دلچسبی ارائه می‌کنند؛ حتی ممکن است نتوانند در پایان فصل سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را بگیرند. رونالدو در 22 بازی برای این تیم لیگ برتری که دو ماه قبل اوله گونار سولشر را اخراج کرد و به جای او رالف رانگنیک را تا آخر فصل به‌عنوان مربی موقت برگزید، 14 گل زده است. کریستیانو در کمتر از چهار سال با پنج مربی کار کرده است: ماسیمیلیانو آلگری، مائوریتزیو ساری و آندره‌آ پیرلو در یوونتوس و سولشر و رانگنیک در اولدترافورد. نداشتن ثبات و استمرار به رونالدو کمک نکرده و در واقع وضع او را بدتر کرده حتی با آن که او همیشه به تیم‌هایش کمک می‌کند، گل‌های زیادی می‌زند و هر جا می‌رود، اثرگذار است. در عین حال، دارنده پنج عنوان قهرمانی اروپا و بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان در زمان بازی‌اش برای یوونتوس حتی به نیمه‌نهایی این رقابت‌ها هم نرسید و منچستریونایتد هم به نظر نمی‌رسد که توان رقابت در بالاترین سطح قاره را حداقل در این فصل داشته باشد. آنطور که روزنامه اسپورت کاتالونیا گزارش داده رونالدو از بازی در منچستریونایتد خسته شده و حالا حتی با انتقال به بارسلونا هم مشکلی ندارد؛ او به ایجنت مشهور خود، ژرژ مندز گفته برایش تیم جدیدی پیدا کند. البته به نظر می‌رسد احتمال چنین انتقالی زیاد نباشد اما چه واقعیت داشته باشد و چه نه، باید پذیرفت دوران حرفه‌ای رونالدو بعد از جدایی از رئال مادرید و انتقال به یوونتوس در مسیر نزولی قرار گرفته و نوکمپ هم در حال حاضر جایی نیست که بتواند شرایط او را بهتر کند.

 

 

لیورپول در آنفیلد میزبان آرسنال است. دو تیم دور رفت مرحله نیمه‌نهایی جام اتحادیه را برگزار می‌کنند. این دو باشگاه به‌دنبال حضور در فینال این رقابت‌ها هستند.

بازی رفت دو تیم قرار بود در ورزشگاه امارات برگزار شود، اما مثبت شدن تست چندین بازیکن لیورپول باعث شد که آن بازی به تعویق بیفتد. یورگن کلوپ بعدتر گفت که بسیاری از آن نتایج تست، مثبت کاذب بوده و بازیکنان در واقع به کرونا مبتلا نشده بودند. این حرف او باعث جنجال بسیاری شده است. حتی ممکن است پرونده‌ای انضباطی برای باشگاه لیورپول باز شود.

با این حال، لیورپول در بازی اخیر خود که در جام حذفی بود، توانست شروزبری تاون را با نتیجه چهار بر یک شکست دهد. این تنها دومین پیروزی لیورپول در پنج دیدار اخیر در تمامی رقابت‌ها بود، هرچند که آنها در آنفیلد هشت بازی پیاپی است که پیروز می‌شوند و در آن دیدارهای خانگی، تنها یک بار شده که نتوانسته‌اند بیش از یک گل بزنند.

لیورپول در جام اتحادیه هم نوریچ، پرستون نورث اند و لستر سیتی را شکست داده است. آنها هشت بار فاتح این رقابت‌ها شده‌اند که آخرین بارش در سال 2012 بوده است، ولی با توجه به جنجال کرونا، بعید است که افراد بی‌طرف در این دیدار هوادار لیورپول باشند.

البته اگر قرار بود آرسنال مانند دیدار با ناتینگهام فارست بازی کند، احتمالاً تعویق بازی رفت با لیورپول به کمکشان آمده، وگرنه شکست تحقیرآمیزی را تجربه می‌کردند. البته جام ملت‌های آفریقا و ابتلای بازیکنان به کووید-19 باعث شده که تیم میکل آرتتا ضعیف شود و مقابل فارست ببازد.

آن نتیجه روحیه آرسنال را تضعیف کرده، هرچند که آنها یک هفته پیش، یکی از درخشان‌ترین نمایش‌های خود در این فصل را برابر منچستر سیتی به نمایش گذاشتند. با این حال، آرسنال در شش بازی اخیر خارج از خانه خود، چهار شکست را متحمل شده است. تیم آرتتا در چهار بازی قبلی خود در جام اتحادیه 16 گل برابر وست‌بروم، ویمبلدون، لیدز یونایتد و ساندرلند زده است و آنها بخت آن را دارند که برای اولین بار پس از سال 1993، قهرمان جام اتحادیه شوند. این باعث می‌شود آنها انگیزه مضاعفی برای این دیدار داشته باشند.

اما طرفداران آرسنال به‌خوبی به یاد دارند که لیورپول، در همین فصل در آنفیلد آنها را در لیگ برتر با نتیجه چهار بر صفر شکست داده است. البته آرسنال در فصل 21-2020 جام اتحادیه در آنفیلد به تساوی رسید و در ضربات پنالتی پیروز شد.

اخبار دو تیم لیورپول در این مسابقه احتمالاً آلیسون بکر را در اختیار خواهد داشت. او دچار ویروس کرونا شده بود. در حال حاضر ترنت الکساندر-آرنولد تنها بازیکن لیورپول است که دچار ویروس کرونا است.

محمد صلاح، سادیو مانه و نبی کیتا به جام ملت‌های آفریقا رفته‌اند و کلوپ همچنین هاروی الیوت، دیووک اوریگی، تیاگو آلکانتارا و نت فیلیپس را به‌دلیل مصدومیت در اختیار ندارد. همچنین جوردن هندرسون و دیوگو ژوتا احتمالاً به ترکیب ثابت برمی‌گردند.

در آرسنال هم پیر-امریک اوبامیانگ، محمد الننی، توماس پارتی و نیکولا په‌په غایب هستند و گابریل ماگالس هم که محروم بود، حالا می‌تواند بازی کند.

گرانیت ژاکا و فولارین بالوگون دچار ویروس کرونا شده‌اند و بازی را از دست می‌دهند، ولی شاید امیل اسمیت رو و تاکه‌هیرو تومیاسو به این مسابقه برسند.

ادی انکتیا در جام اتحادیه خوب گل زده است. اما این بازیکن 22ساله در جام حذفی عملکرد خوبی نداشت و به این ترتیب، آرتتا احتمالاً الکساندر لاکازت را به ترکیب برمی‌گرداند.

 

 

اتلتیک بیلبائو، مدافع عنوان قهرمانی سوپرجام اسپانیا، به‌دنبال این است که برای دومین سال پیاپی به فینال این رقابت‌ها راه یابد. آنها میزبان اتلتیکو مادرید، قهرمان لیگ هستند. این دیدار در عربستان برگزار می‌شود و فینال هم روز یکشنبه خواهد بود. اتلتیکو مادرید پس از پیروزی پنج بر صفر مقابل تیم دسته‌دومی رایو ماخاداهوندا در جام حذفی، در لیگ مقابل ویارئال به تساوی دو بر دو رضایت داد. به این ترتیب، شاگردان دیه‌گو سیمئونه کار خیلی سختی برای دفاع از عنوان قهرمانی خود در لالیگا پیش رو دارند، چرا که فاصله آنها با رئال مادرید صدرنشین 16 امتیاز است. از این رو، اتلتیکو احتمالاً در این فصل رقابت‌های دیگر را در اولویت قرار خواهد داد و اولین تلاش آنها برای کسب قهرمانی، در سوپرجام خواهد بود. اتلتیکو در دیدارهای اخیر برابر اتلتیک بیلبائو نتایج متفاوتی گرفته؛ این دو تیم در شش بازی اخیر رودرروی هم، دو پیروزی، دو تساوی و دو شکست داشته‌اند. بازی دو تیم در ورزشگاه واندا متروپولیتانو در سپتامبر هم با تساوی بدون گل به پایان رسید. تیم سیمئونه در عربستان در زمین بی‌طرف بازی می‌کند و او باید بار دیگر در کنار میدان شور و هیجان نشان دهد و آن را به تیم منتقل کند تا انگیزه بگیرند. اتلتیک بیلبائو هم در جام حذفی مقابل اتلتیکو مانچا رئال پیروز شد ولی سپس در لیگ، مقابل آلاوس به تساوی بدون گل رسید. این نتیجه ناامیدکننده برای مردان مارسلینو به این معنا است که آنها چهار امتیاز تا رده چهارم جدول و راهیابی به لیگ قهرمانان فاصله دارند، آن هم در حالی که یک بازی بیشتر از رقیبان انجام داده‌اند. بیلبائو در سه رقابت مختلف بازی‌های سختی پیش رو دارد. آنها پس از سوپرجام، باید چهارشنبه آینده به مصاف بارسلونا در جام حذفی بروند و چهار روز بعدتر هم در خانه تیم جاه‌طلب رایو وایکانو بازی کنند. مارسلینو امیدوار است که تیمش روند خوبی داشته باشد و این روند را از سوپرجام آغاز کند. آنها هشت بازی پیاپی بود که پیروز نمی‌شدند، اما حالا در پنج بازی اخیرشان سه برد و یک تساوی داشته‌اند. از این رو، اعتماد به نفس آنها افزایش یافته است. بیلبائو فصل گذشته در مرحله نیمه‌نهایی سوپرجام توانست رئال مادرید، همشهری اتلتیکو را شکست دهد و آنها می‌خواهند اولین تیم بعد از بارسلونا در سال‌های 2009 تا 2011 باشند که با موفقیت از قهرمانی‌اش در سوپرجام دفاع می‌کند.

اخبار دو تیم

اتلتیکو مادرید در این مسابقه آنتوان گریزمان، مهاجمش را به‌دلیل مصدومیت عضلانی در اختیار ندارد. او تا فوریه غایب است. استفان ساویچ هم مصدومیت مشابهی دارد. اما لوییس سوارس و خوسه ماریا خیمنس پس از محرومیت‌های یک‌جلسه‌ای به میادین برمی‌گردند و انتظار می‌رود که در ترکیب ثابت اتلتیکو، جای ماتئوس کنیا و فلیپه را بگیرند. کوکه، هافبک باتجربه این تیم هم به جای کوندوگبیا به مرکز خط میانی می‌رود و ژائو فلیکس، پس از نمایش درخشان کوریا در این هفته، نیمکت‌نشین خواهد بود. در اتلتیک بیلبائو هم اونای نونیس و اونای ونسدور به لیست 24نفره مارسلینو راه نیافته‌اند، چرا که هنوز مصدوم هستند. ونسدور در دقیقه چهارم بازی با آلاوس به‌دلیل مصدومیت عضلانی تعویض شد و جایش را به اویر ساراگا داد. این بازیکن احتمالاً در کنار دنی گارسیا در خط میانی حضور می‌یابد. مارسلینو باید تصمیم بگیرد که در کنار اینیاکی ویلیامز در خط حمله، به اویهان سانست 21ساله بازی می‌دهد یا به رائول گارسیا 35ساله.

 

 

 حمله طرفداران مصر در شبکه‌های اجتماعی به محمد صلاح

بدون لیورپول هیچ چیز نیستی!

محمد صلاح شاید یکی از بهترین بازیکنان حال حاضر فوتبال جهان باشد و یکی از سه نامزد نهایی کسب جایزه برترین بازیکن فیفا در سال 2021، اما هنوز نتوانسته دل هواداران تیم ملی کشورش مصر را به دست آورد. آنها بعد از تماشای اولین بازی ستاره لیورپول در ترکیب مصر در جام ملت‌های آفریقا که با شکست فراعنه مقابل نیجریه تمام شد، دست به کیبورد شدند تا در شبکه‌های اجتماعی از خجالت برترین بازیکن حال حاضر تیم ملی‌شان در‌آیند. در دیداری که کلچی ایهاناچون یک سوپرگل برای نیجریه‌ به ثمر رساند، عقاب‌های قاره سیاه، صلاح و هم‌تیمی‌هایش را دست خالی از میدان نبرد اولین بازی‌شان در مهم‌ترین تورنمنت فوتبال قاره آفریقا به رختکن فرستادند. با وجود تلاش‌ فراوانش برای گلزنی، صلاح از سوی گروه زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی مورد انتقاد واقع شد. دلیلش هم ناکامی او برای تکرار حرکات درخشانش در لیورپول برای مصری‌ها بود.

خط دفاعی منظم نیجریه‌ای‌ها سبب شد که تمام تلاش‌های صلاح 29 ساله به در بسته بخورد. در همین حال آمارهای سایت اُپتا هم نشان می‌داد که صلاح در کل زمان بازی تنها 35 بار پا به توپ شد که فقط 4 بار آن در محوطه جریمه حریف بود. چیزی که شب او را مأیوس‌‌کننده‌تر می‌کرد، این بود که مهاجم لیورپول در تمام بازی تنها یک شوت زد و دو بار هم برای دریبل بازیکن مقابلش اقدام کرد که فقط یک بار آن موفق بود. خب تعجبی هم نداشت که در پایان مسابقه کاربران شبکه‌های مجازی او را هدف بگیرند. یک کاربر نوشت: «انگار صلاح بدون هم‌تیمی‌هایش در لیورپول هیچ چیز نیست.» دیگری نوشت: «مردم همیشه دارند بی‌دلیل از صلاح تعریف می‌کنند اما او امشب حتی بازی هم نکرد.» کاربر سوم هم این پست را در کنار تصویر فردی که شبیه صلاح است نوشت: «سایه روشن‌های صلاح مقابل نیجریه. پادشاه مصر؟»

 نفر چهارم فنی‌تر به قضیه نگاه کرده و نوشته است: «یک بار دیگر در یک بازی سخت که فضای کافی برای دویدنش مهیا نبود، صلاح نتوانست کاری انجام دهد.» کاربر پنجم هم به همین شیوه عملکرد صلاح را نقد کرده و نوشته است: «فقط دو مدافع در آن واحد صلاح را کاملاً کنترل کرده بودند. دارد گریه‌ام می‌گیرد. جام ملت‌های آفریقا جای شوخی و خنده نیست.»

 

 

پیرمرد ژاپنی خیال بازنشسته شدن ندارد

 کازویوشی میورا مسن‌ترین فوتبالیست حرفه‌ای دنیا با عقد یک قرارداد با تیمی جدید از آماده بودن خود برای ادامه دادن به دوران بازیگری‌اش برای یک سال دیگر خبر داد. ستاره فوتبال ژاپن که ماه فوریه 55 ساله می‌شود با تیم سوزوکا پوینت گترز قراردادی یک‌ساله بست تا بار دیگر ثابت کند که برای فوتبال بازی کردن سن فقط یک عدد است. نکته جالب در مورد ماجراجویی جدید میورا هم این است که او به تیمی پیوسته است که هدایت آن را برادر بزرگتر خودش، یاسوتوشی برعهده دارد.

قرارداد میورا با تیم سوزوکا قرضی است. او در اصل بازیکن تیم یوکوهاما اف‌سی است که فصل گذشته تنها یک دقیقه برای این تیم که از دسته اول فوتبال ژاپن سقوط کرد، به میدان رفت. با این حال همان یک دقیقه بازی که ماه مارس مقابل اوراوا ردز رقم خورد، سبب شد که او رکورد سنی خود به‌عنوان مسن‌ترین بازیکن حرفه‌ای جهان را به 54 سال و 12 روز افزایش دهد.

میورا اولین بازی دوران حرفه‌ای خود را سال 1986 انجام داد و از آن زمان حرفه درخشانش که در 5 دهه رقم خورده، تا الان ادامه داشته است. میورا متولد سال 1967 است یعنی سه سال قبل از تأسیس باشگاه پاری‌سن‌ژرمن و همسن یورگن کلوپ سرمربی تیم لیورپول است. او نه تنها مسن‌ترین بازیکن حرفه‌ای تاریخ است بلکه مسن‌ترین گلزن تاریخ جی‌لیگ ژاپن هم به شمار می‌رود؛ ضمن اینکه در 89 بازی‌اش برای تیم ملی ژاپن هم 55 گل زده است. میورا که مفتخر به کسب عنوان بازیکن سال آسیا هم شده در فاصله سال‌های 1990 تا 1998 برای تیم وردی کاوازاکی 192 بازی انجام داد و 117 گل زد. یکی از طولانی‌ترین حضورهای او در یک باشگاه هم مربوط به دوران بازی‌اش در تیم ویسل کوبه است که در فاصله 2001 تا 2005 برای این تیم 127 بازی انجام داد و 29 گل زد. او اما سابقه بازی در خارج از ژاپن با پیراهن تیم‌هایی مانند سانتوس برزیل، جنوای ایتالیا، دینامو زاگرب کرواسی، سیدنی اف‌سی استرالیا، پالمیراس و کوریتیبای برزیل را هم دارد و تنها بازیکن از نسل بازیکنان بازی رایانه‌ای فیفا 96 است که هنوز هم بازی می‌کند. این سی‌و‌هفتمین فصل دوران بازی میورا است و گفته می‌شود که او قصد دارد تا 60 سالگی‌اش بازی کند. میورا پس از عقد قرارداد با تیم سوزوکا گفت: «من قدردان فرصتی هستم که برای بازی در اینجا به دست آورده‌ام و می‌خواهم در زمین بازی تمام تلاشم را برای کمک به این تیم انجام دهم.»