قایق‌هایی که پس از چهار سال از راه می‌رسند

طولانی‌ترین خرید تاریخ!

گزارش 

محسن وظیفه     

 

تیم ملی بوکس در مسابقات قهرمانی جهان در صربستان حضور دارد. این تیم در روز دوم این مسابقات دو نماینده داشت که اشکان رضایی در وزن 63 کیلوگرم و سید شاهین موسوی در وزن 75 کیلوگرم به روی رینگ رفتند. هر دو نماینده ایران با برتری مقابل رقبای خود راهی دور بعد شدند. در روز سوم هم تیم ایران سه نماینده داشت؛ فرهاد مرادی اولین نماینده ایران بود که با 19 سال لقب جوانترین عضو تیم ملی را به خودش اختصاص داده بود اما در همان مسابقه اول به حریف قزاقستانی برخورد که به دلیل پارگی ابرو در همان راند اول با رأی داوران بازنده شد.

دو بوکسور دیگر ایران در روز سوم هم علی جمالی در وزن ۸۶ کیلوگرم و دانیال شه‌بخش در وزن ۶۰ کیلوگرم بودند که جمالی با «پائول آرادویه» از رومانی مبارزه کرد و شه‌بخش هم به مصاف موسی چام از گامبیا رفت. تیم ملی بوکس ایران در حالی راهی مسابقات قهرمانی جهان شد که سرمربی تیم ملی از وضعیتی که تیم داشت، گلایه مند بود. او از این‌که تیم تمرینات خود را به دلیل آماده نبودن خوابگاه دیر شروع کرد و یا این‌که ماساژور در اختیار تیم نبود، گلایه داشت اما با این‌حال امیدوار است که حداقل یکی از 505 بوکسوری که در بلگراد به مدال می‌رسند، از شاگردانش باشد.

تیم ملی بوکس در دو سال اخیر روند بهتری را طی کرده و در واقع مسابقات بوکس قهرمانی جهان در روسیه بود که این تیم تا یک قدمی کسب مدال هم پیش رفت اما بدون مدال ماند و از همان موقع امید کسب مدال جهانی در این تیم زده شد؛ حالا هم که تیم در حد مسابقات قهرمانی جهان تدارک ندیده باز این تیم امید زیادی دارد که به موفقیت بزرگ و تاریخی دست پیدا کند. این مسابقات جایزه دلاری سنگینی هم دارد که همین باعث شده تا انگیزه بوکسورها برای رسیدن به مدال افزایش پیدا کند؛ نفر اول در این رقابت‌ها علاوه بر کسب مدال طلا 100 هزار دلار جایزه می‌گیرد. مدال نقره 50 هزار و برنز هم 25 هزار دلار جایزه دریافت می‌کند. هر یک از بوکسورهای تیم ملی اگر بتوانند حتی به مدال برنز هم برسند، زندگی خود را تأمین خواهند کرد. کاش که بتوانند به این مدال مهم برسند.

در بین نفراتی که به مسابقات قهرمانی جهان اعزام شدند؛ جای امید احمدی صفا خالی است. بوکسور توانایی که خیلی‌ها از او به عنوان یکی از امیدهای تیم ملی در سال‌های اخیر نام می‌برند اما او حالا تیم ملی را رها کرده و راهی ایتالیا شده. او بنا به دلایلی که برای هیچ کس هم روشن نیست در مسابقات کیک بوکسینگ قهرمانی جهان در ایتالیا شرکت کرد. وقتی این خبر اعلام شد واقعاً عجیب و باور نکردنی بود که چه اتفاقی رخ داده که بوکسوری در حد احمدی صفا که یکی از خوب‌های تیم ملی بود، مسابقات بوکس قهرمانی جهان را رها کرده و در مسابقات کیک بوکسینگ شرکت کرده اما حالا شایعه شده که او این مسابقات را نیمه کاره رها کرده و راهی آلمان شده است.

بعد از حضور عجیب امید احمدی صفا در مسابقات کیک بوکسینگ قهرمانی جهان در ایتالیا، این تصور به وجود آمد که به خاطر جوایز دلاری این مسابقات، وی راهی ایتالیا شده اما حالا شایعه شده که او ایتالیا را ترک کرده و راهی آلمان شده و هیچ کس هم از او خبری ندارد. این رفتار امید احمدی صفا برای تیم ملی بوکس هم حاشیه درست کرده و حالا در واقع این تیم در دو جبهه مبارزه می‌کند. ابتدا روی رینگ و با رقبا در صربستان و بعد هم با حاشیه‌های که امید احمدی صفا به وجود آورد.

ثبت‌نام از نامزدهای انتخابات ۱۰ فدراسیون‌ ورزشی با توجه به اینکه قبل از تصویب اساسنامه جدید و دستورالعمل شرایط اختصاصی نامزدها در مجامع‌ فدراسیون‌های ورزشی مربوطه انجام شده است، غیرقانونی است و در صورت ورود دیوان عدالت اداری ابطال می‌شود.۱۹ تیرماه بود که از سوی معاون اول سابق رئیس جمهوری، اساسنامه جدید فدراسیون‌های ورزشی جهت اجرا به وزارت ورزش و جوانان ابلاغ شد و پس از آن اواخر مرداد از سوی این وزارتخانه جهت اجرا به فدراسیون‌های ورزشی ابلاغ شد. با این وجود برگزاری انتخابات فدراسیون‌های ورزشی، نیازمند تصویب اساسنامه جدید در مجامع عمومی فدراسیون‌ها است و به انضمام آن باید دستورالعمل شرایط اختصاصی نامزدهای پست‌های مختلف فدراسیون‌های ورزشی در این مجامع به تصویب برسد تا پس از آن بتوان در ابتدای امر ثبت‌نام از نامزدهای انتخاباتی را مدنظر قرار داد و در نهایت پس از تأیید صلاحیت‌ها، انتخابات را برگزار کرد. مهرماه سال جاری ثبت نام نامزدهای انتخابات ۱۰ فدراسیون کوهنوردی، کبدی، بسکتبال، نابینایان و کم بینایان، اسکیت، شنا، تکواندو، بوکس، ورزش دانش‌آموزی و تیراندازی برای برگزاری مجمع انتخاباتی در طول مدت ۱۰ روز کاری آغاز شد و پرونده ثبت نام نامزدهای انتخابات این فدراسیون‌ها تا ۲۴ مهر بسته و قرار شد پس از آن طی مدت گرفتن استعلام از کاندیداها، براساس اساسنامه جدید فدراسیون‌های ورزشی، کمیسیون ورزشکاران، داوران و مربیان نیز تشکیل ‌شود تا اعضای اصلی مجمع برای رأی‌گیری در انتخابات مشخص شوند. نکته قابل تأمل اینکه ثبت نام از نامزدهای انتخابات ۱۰ فدراسیون ورزشی قبل از تصویب اساسنامه جدید و دستورالعمل شرایط اختصاصی نامزدها در مجامع‌ فدراسیون‌های ورزشی مربوطه، انجام شده است! اتفاقی غیرقانونی که در صورت اعتراض نامزدهای انتخاباتی و ورود دیوان عدالت اداری با ابطال ثبت‌نام نامزدها و الزام به ثبت‌نام مجدد، همراه است. از این رو مجمع فوق‌العاده چهار فدراسیون ورزشی شامل بسکتبال، بوکس، کبدی و کوهنوردی ۲۵ مهرماه برای تصویب اساسنامه جدید و نیز دستورالعمل شرایط اختصاصی نامزدهای دارای وثاقت و امانت، نحوه ثبت‌نام و رأی‌گیری برای داوطلبان پست‌های هیأت رئیسه فدراسیون‌های ورزشی برگزار شد و پس از آن قرار است مجامع فوق‌العاده شش فدراسیون ورزشی دیگر نیز به همین منظور برگزار شود.

 

در شبی که لبران جیمز نبود تا به لس‌آنجلسی‌ها کمک کند، لیکرز از سفرش به سن‌‌آنتونیو اسپرز دست پر به خانه برگشت. قهرمان NBA‌ در فصل 20-2019 بدون ستاره سرشناس‌اش به خانه سن‌‌آنتونیو اسپرز رفت و این بازی را که به وقت اضافه کشیده شد، در نهایت با نتیجه 125 به 121 برد. لیکرز در حالی موفق به کسب این پیروزی شد که تماشاگران حاضر در سالن مملو از جمعیت AT&T، تیم میهمان را در آخرین دقیقه بازی، هنگام پرتاب‌های آزاد سرنوشت‌سازش، به شدت هو می‌کردند. جو روانی سنگین به وجود آمده توسط هواداران سن‌آنتونیو اسپرز اما مانع از ثبت پانصدمین پیروزی تیم میهمان که دومین برد متوالی‌اش پس از غلبه بر ممفیس گریزلیز بود، نشد. در این ثبت دومین برد در چهارمین پیروزی لیکرز، آنتونی دیویس با 35 امتیاز و 17 ریباند امتیاز‌آورترین بازیکن بود و بعد از او راسل وستبروک که 33 امتیاز کسب کرد و 10 ریباند به ثبت رساند، دومین بازیکن پرامتیاز.

 مالک مونک، بازیکن تیم لس‌آنجلس لیکرز که به جای لبران جیمز (جیمز در بازی قبلی مقابل گریزلیز از ناحیه قوزک احساس درد می‌کرد و برای جلوگیری از تشدید مصدومیت خانه‌نشین شد) مقابل سن‌آنتونیو اسپرز به میدان رفت، پس از این بازی گفت: «این بازی شبیه یک بازی خانگی بود. من قبل از این هرگز چنین چیزی را تجربه نکرده بودم. این احساسی جنون‌آمیز است. ما با خیالی آسوده بازی کردیم انگار که در سالن خودمان هستیم».

در سمت دیگر میدان، برای تیم سن‌آنتونیو اسپرز که سومین باخت متوالی‌اش را در چهارمین بازی متحمل می‌شد، دیونته مورای با کسب 21 امتیاز، 15 پاس گل و 12 ریباند خوش درخشید و برای پنجمین بار در حرفه‌اش تریپل دابل کرد اما این برای نجات تیم میزبان از شکست کافی نبود. نفر دوم در رده‌بندی امتیازآوران تیم سن‌آنتونیو یاکوب پوئتل بود که 27 امتیاز گرفت و 14 ریباند داشت.

گزارش

ریچارد جولی     

 

 ژوزه مورینیو سال‌های باشکوهش را سپری کرده، سال‌هایی که ادعا می‌کرد می‌تواند بزرگترین مربی تاریخ فوتبال باشد، وقتی از انگیزه‌هایش می‌گفت برای اینکه نخستین مربی شود که لیگ قهرمانان را با سه باشگاه مختلف می‌برد.

به ندرت پیش می‌آمد کسی او را به باد انتقاد بگیرد، در آن دوره‌ای که در بازی‌های خانگی 9 سال شکست نخورده بود، آن موقع که هشت قهرمانی لیگ به دست آورد و دو قهرمانی‌اش در لیگ قهرمانان فوق‌العاده تحسین برانگیز بود چون پورتو تنها تیم بیرون از پنج لیگ ممتاز اروپا است که در قرن بیست و یکم موفق به قهرمانی در اروپا شده و به این دلیل که اینترمیلان 45 سال نتوانسته بود بر اروپا سلطه پیدا کند. آن موقع که او از همه باهوش‌تر و بامزه‌تر بود و خودش هم این را می‌دانست.

حالا چه؟ مورینیو، کسی که با لیگ قهرمانان به شهرت رسید و سال‌ها در آن خودنمایی کرد، در لیگ کنفرانس اروپا حضور دارد و به بودو گلیمت 6 بر یک می‌بازد، تیمی که در دسته دوم نروژ بود وقتی اینتر مورینیو سه‌گانه قهرمانی را به دست آورد. او به ایتالیا بازگشته تا برای کج خلقی در جریان تساوی با ناپولی اخراج شود و در 58 سالگی به خاطر بدرفتاری دو بار کارت زرد بگیرد.

در حالی که عده‌ای به خندیدن به کارهای مورینیو عادت کرده بودند، حالا به او می‌خندند. چند ماه قبل با تاتنهام 3 بر صفر به دیناموزاگرب باخت، این بدترین نتیجه اروپایی مورینیو بود تا اینکه در هزار و هشتمین بازی‌اش به عنوان مربی، تیمش برای نخستین بار شش گل خورد.

مورینیو از سال 2017 هیچ جامی نبرده و از سال 2015 قهرمان لیگی نشده. او این چند سال آخر را به از بین بردن اعتبارش سپری کرده و حتی میراثش. شاید بهتر باشد قبل از کسب نتایج شرم‌آور و تحقیر بیشتر به شکست اعتراف کند و بازنشسته شود.

برای اینکه با هر شغل تردیدهای بیشتری به وجود می‌آید که با روزهای خوبش فاصله بیشتری گرفته، دیگر نمی‌تواند افتخارات گذشته را تکرار کند و اینکه ادامه کار ممکن است بیش از پیش به آبرو و رزومه کاری پرطمطراقش ضربه بزند. منچستریونایتد نخستین شغل او بعد از یونیائو لیریا بود که نتوانست قهرمانی لیگ را به دست آورد و تاتنهام اولین کارش بود که در آن هیچ جامی نگرفت. جالب است، آخرین دستاورد بزرگ او کنارزدن بارسلونای پپ گواردیولا و قهرمانی لالیگا در سال 2012 بود. اما از سال 2014 نتوانسته در مرحله حذفی لیگ قهرمانان به پیروزی برسد. تاتنهام بعد از اخراج مورینیو فصل قبل را در رده هفتم به پایان رساند؛ به لطف او این افتخار به دست آمد که پایین‌ترین رتبه‌اش بعد از دوران مربیگری در لیریا بود.

اینکه از تاتنهام به رم رفته خودش یک پسرفت بزرگ محسوب می‌شود ضمن اینکه دیگر در بالاترین تورنمنت باشگاهی اروپا حضور ندارد و هیچ کدام از باشگاه‌های بزرگ او را مد نظر ندارند. روند کاری او سیر نزولی داشته و امید به تکرار روزهای باشکوه گذشته رنگ باخته، موفقیت‌هایش بسیار کم شده اما ناکامی‌ها می‌تواند بیشتر از این شود.

روش مدیریت مورینیو هم تاریخ گذشته است؛ استاد مدیریت منابع انسانی حالا بیشتر وقتش را صرف انتقاد از بازیکنان خودش و متهم کردن آنها می‌کند در حالی که سبک فوتبالش به دهه اول قرن بیست و یکم تعلق دارد نه دهه سوم. البته باید اعتراف کرد رسیدن به دستاوردهای مورینیو مستلزم باور فوق‌العاده‌ای بوده؛ او یک مترجم بود که مربی شماره یک دنیا شد. شاید برای موفقیت در بالاترین سطح ورزش باید به ظرفیت خودت برای پیروزی باور داشته باشی حتی اگر همه چیز علیه تو باشد؛ با تسلیم شدن به هیچ چیز نمی‌توان رسید.

حتی در دوران افول، مورینیو شمه‌هایی از نبوغ گذشته‌اش را نشان داده که شاید تشویقش کند برای اینکه این موفقیت‌ها تکرار شدنی است؛ پیروزی 6 بر یک مقابل یونایتد، دو پیروزی مقابل گواردیولا و صدرنشینی کوتاه مدت تاتنهام در لیگ برتر.

شاید رم فصل را در میان چهار تیم اول جدول به پایان برساند که برای او دستاورد بزرگی محسوب می‌شود البته نه در قیاس با گذشته‌اش. ممکن است به دنبال یک موفقیت بزرگ باشد قبل از اینکه مربیگری را کنار بگذارد اما هر سال که می‌گذرد، احتمالش کمتر می‌شود. شاید مورینیو در جایی غیرمحتمل به افتخاری بزرگ برسد همانطور که کلودیو رانیری بعد از سال‌ها ناکامی در لسترسیتی شاهکار کرد.

این دو فرق دارند، رانیری مثل یک مرد رفتار می‌کند که از مربیگری لذت می‌برد اما مورینیو که همیشه از بازیکنانش ناراحت است و دائماً تقصیر را به گردن دیگران می‌اندازد، اینطور نیست.

مربیگری شاید بیشتر یک اعتیاد باشد تا علاقه. او مهارت فوق‌العاده‌ای دارد در انعقاد قراردادهای پرسود که معمولاً به غرامت‌های سنگین منتهی می‌شود اما کسی که حالا باید برای خودش مولتی میلیونر شده باشد به اینها نیازی ندارد و نباید به دنبال قرارداد بستن با تیم‌هایی باشد که اگرچه بازیکنان زیادی ندارند اما به اندازه‌ای که به او پول خوبی بدهند تا تیمشان را به قهقرا ببرد، وضعشان خوب است. شاید کمی دیر باشد برای اینکه بگوییم مورینیو باید بازنشسته شود تا اعتبارش مخدوش نشود اما مورینیو باید بازنشسته شود.

منبع: فورفورتو

باستین شواین‌اشتایگر بر این باور است که ژوزه مورینیو در منچستر یونایتد او را نمی‌خواست، چرا که این بازیکن زیر نظر پپ گواردیولا بازی کرده بود. او همچنین گفته که زلاتان ایبراهیموویچ به این دلیل منچستر یونایتد را ترک کرد که سبک بازی آقای خاص متناسب او نبود.

این هافبک آلمانی را لوییس فان‌خال به منچستر یونایتد برد اما فان‌خال یک سال بعد، از یونایتد اخراج شد و مورینیو در سال 2016 جای او را گرفت.

مورینیو از شواین‌اشتایگر بسیار کم استفاده کرد و این بازیکن آلمانی تنها چهار بار زیر نظر مربی پرتغالی به میدان رفت. او سپس برای فصل 2017، راهی تیم شیکاگو فایر در MLS شد.

شواین‌اشتایگر که حالا از فوتبال کناره‌گیری کرده است، گفته سبک بازی مورینیو – که اغلب از آن به عنوان بازی مستقیم و منفی اسم برده می‌شود – به نحوی بود که او و ایبرا را وادار کرد که از اولد ترافورد بروند.

این بازیکن سابق گفته است: «من متأسفانه زیر نظر مورینیو زیاد به میدان نرفتم اما هنوز برایش احترام قائلم. او مربی بزرگی است که قهرمانی‌های بسیاری کسب کرده است اما اوضاع من عجیب و دشوار بود. او هرگز به من توضیح نداد که چرا من را به میدان نمی‌فرستد.

شاید به این دلیل بود که من زیر نظر پپ گواردیولا بازی کرده بودم و سبک بازی گواردیولا را داشتم. او از این سبک بازی اصلاً خوشش نمی‌آمد. با این حال، من از نحوه مدیریت مورینیو خوشم می‌آمد.

البته سبک بازی او کاملاً متفاوت بود و فکر کنم به همین دلیل بود که زلاتان رفت. سبک او را خیلی نمی‌توان فوتبال واقعی دانست. گاهی سبک او، بازی مستقیم می‌شود اما او با تیم‌هایش به موفقیت رسیده است اما این احساس عجیبی به من می‌دهد.»

شواین‌اشتایگر در بایرن مونیخ زیر نظر گواردیولا، رقیب اصلی مورینیو بازی کرد. این دو با هم توانستند دو بار فاتح بوندس‌لیگا شوند و جام حذفی را هم در سال 2014 فتح کنند.

ایبراهیموویچ در اولین پنجره نقل و انتقالاتی مورینیو به یونایتد پیوست و در اولین فصل حضورش در اولد ترافورد، 28 گل به ثمر رساند. با این حال، مصدومیت از ناحیه رباط زانو باعث شد که در ژوئن 2017 از یونایتد برود. او البته دو ماه بعدتر، دوباره با یونایتد قرارداد امضا کرد.

با این حال، دوره دوم حضور این مهاجم سوئدی در اولد ترافورد مطابق انتظارات پیش نرفت و او در تیم مورینیو تنها هفت بار بازی کرد و باشگاهش هم قرارداد او را در مارس 2018 فسخ کرد.

ایبراهیموویچ هم تجربه بازی زیر نظر گواردیولا را دارد. این مهاجم سوئدی در بارسلونا 46 بازی با گواردیولا داشت و 22 گل هم به ثمر رساند.

مورینیو تقریباً دو سال پس از آن که شواین‌اشتایگر جدا شد، مربی یونایتد ماند اما در دسامبر 2018 و پس از چند نتیجه ضعیف، از کار برکنار شد.