برخی از رکوردها، رکورد تخصصی یک پست محسوب می‌شود مثل رکورد بهترین گلزن که بیشتر در انحصار مهاجمان است یا بیشترین کلین‌شیت که به دروازه‌بانان تعلق دارد. رکورد بیشترین تعداد بازی رکوردی است که همه بازیکنان فرصت کسب این عنوان را دارند و رسیدن به این حدنصاب افتخار مهمی محسوب می‌شود.

 

جلال حسینی مرد رکوردها

جلال حسینی رکوردهای زیادی را مثل بیشترین تعداد قهرمانی، بیشترین تعداد پیروزی و ... در تاریخ لیگ برتر به نام خود دارد. یکی دیگر از این رکوردها، رکورد بیشترین تعداد بازی است. این بازیکن 471 بازی در لیگ برتر انجام داده و همچنان برای پرسپولیس بازی می‌کند و می‌تواند رکورد خود را دست نیافتنی‌تر کند. کاپیتان پرسپولیس که تنها بازیکن به جا مانده از اولین دوره لیگ برتر است می‌تواند در سودای رسیدن به رکورد شگفت‌انگیز 500 مسابقه در تاریخ لیگ برتر باشد. حسینی در 2 دوره از لیگ غایب بوده است که در غیر این صورت می‌توانست به رکورد عجیب‌تر دست یابد. این بازیکن لیگ سوم را به دلیل سقوط ملوان به لیگ یک از دست داد و در چهاردهمین دوره لیگ به خاطر حضور در فوتبال قطر حاضر نبود. این بازیکن تجربه بازی در 5 تیم مختلف را دارد که با 177 بازی، بیشترین تعداد بازیش را برای پرسپولیس انجام داده است.

 

رکوردی که رحمتی از دست داد

مهدی رحمتی با 19 فصل بازی در لیگ برتر رکورددار بیشترین تعداد دوره بازی در تاریخ لیگ برتر است. این بازیکن تا پایان لیگ نوزدهم با 466 بازی بیشترین بازی را در تاریخ لیگ برتر انجام داده بود ولی رحمتی در آغاز لیگ بیستم، مربیگری را انتخاب کرد تا اینکه در روزهای پایانی فصل پیش این رکورد را به جلال حسینی بسپارد. رحمتی در 6 تیم مختلف بازی کرد و بیشتر دوران بازیگری خود را در استقلال پشت سر گذاشت که 196 مسابقه برای این تیم انجام داد.

 

ابراهیم صادقی مرد نارنجی

ابراهیم صادقی اولین بازیکن تاریخ لیگ برتر است که به رکورد 400 بازی در این مسابقات دست یافته است. بزرگترین ویژگی این بازیکن آن است که تمام دوران بازیگری خود را در سایپا پشت سر گذاشته است. این بازیکن علاوه بر آنکه با 437 بازی در رده سوم بیشترین تعداد بازی در تاریخ لیگ برتر است، رکورد بیشترین تعداد بازی با پیراهن یک تیم را در اختیار دارد. صادقی از اولین دوره لیگ تا دوره شانزدهم در سایپا بازی کرد و پس از آن از فوتبال خداحافظی کرد.

 

خلعتبری به دنبال رسیدن به رتبه‌های بالاتر

حسین بادامکی با 420 بازی در رتبه چهارم تاریخ لیگ برتر است که 149 بازی برای پرسپولیس انجام داده است. در بین بازیکنان حاضر در لیگ بیست و یکم، پس از جلال حسینی، محمدرضا خلعتبری قرار دارد که 408 بازی به میدان رفته است. خلعتبری در این دوره می‌تواند حتی در جمع 3 رکورددار بیشترین تعداد بازی در تاریخ لیگ برتر قرار گیرد. خسرو حیدری و مهدی رجب‌زاده با 406 و 405 مسابقه بعد از خلعتبری قرار دارند. این بازیکنان، 7 بازیکنی هستند که بیش از 400 بازی در لیگ برتر انجام داده‌اند. مرتضی اسدی، امیرحسین صادقی و پژمان نوری از رتبه هشتم تا دهم قرار دارند. در بین بازیکنان فعال که در جمع 10 بازیکن رکورددار قرار ندارند، محمد نوری با 368 بازی بیشترین تعداد بازی را دارد ولی وضعیت ادامه بازیگری این بازیکن مشخص نیست. پس از نوری، احسان حاجی‌صفی حضور دارد که 356 بازی در لیگ برتر دارد ولی در فصل جاری در فوتبال ایران بازی نخواهد کرد. وریا غفوری با 355 مسابقه بازیکنی است که در این فصل حضور دارد ولی اگر در تمام مسابقات هم بازی کند به پژمان نوری با 390 بازی نخواهد رسید و به احتمال زیاد، ترکیب 10 بازیکن رکورددار در این فصل تغییر نخواهد کرد.

(این مطلب پیش‌تر در سایت فوتبال ۳۶۰ منتشر شده)

 

 یک تبریک درست و درمانی بگوییم به تیم ملی بانوان بابت صعود مقتدرانه به جام ملت‌های آسیا! دمتان گرم و امیدواریم که موفق باشید.

***

تقویم هفتگی باشگاه بارسلونا

شنبه‌ها: دعوای کومان و لاپورتا

یکشنبه‌ها: مصاحبه کومان علیه لاپورتا

دوشنبه‌ها: مصاحبه لاپورتا علیه کومان

سه‌شنبه‌ها: مصاحبه یک بازیکن علیه کومان

چهارشنبه‌ها: شکست یا مساوی تیم در مسابقات!

پنجشنبه‌ها: آشتی موقت به نیت آینده‌ای بهتر!

جمعه: دسترسی مارکا به یک فایل صوتی از لاپورتا یا کومان علیه طرف مقابل و انتشار آن!

شنبه: دعوای مجدد کومان و لاپورتا!

همینطوری بگیرید بروید تا هفته بعد!

نتیجه اخلاقی: کاش بارسلونا هم یک سردار آجورلو داشت، امیدها را زنده می‌کرد!

***

یک دمت گرم هم بگوییم به مهدی طارمی! پسر چه گلی زدی! دمت گرم! در این روزها که خبرهای امیدوارکننده و اتفاقات امیدوارکننده کم پیدا می‌شوند، گلت حالمان را خیلی خوب کرد! امید که در تیم‌های بزرگتر گل‌های قشنگ‌تر بزنی!

***

تولد علی آقا پروین شد و آدم حیفش می‌آید تبریک نگوید. زنده باشی برایمان علی آقا! در فوتبالی که خیلی از بزرگترهایش را از دست داده، شما برایمان بیشتر بمان...

 

مسئولان فدراسیون فوتبال آرژانـتین تصمیم گرفتند پیراهن شماره 10 تـیم ملی این کشور را به احترام «دیه‌گو مارادونا» بازیکن افسانه‌ای فوتبـــــال این کشور از این پس به هیچ بازیکنی واگذار نکنند.

رئیس فدراسیون فوتبال آرژانتین سه‌شنبه شب اعلام کرد که پیراهن شماره 10 از 14 نوامبر یعنی زمان برگزاری دیدار آرژانتین - اروگوئه در چارچوب مسابقات مقدماتی جام جهانی در آمریکای جنوبی، توسط هیچ بازیکنی برتن نخواهد شد.

بنابر گزارش خبرگزاری رویتر از بوینس آیرس، این پیراهن در دیدارهای تیم ملی زیر 21 سال آرژانتین نیز وجود نخواهد داشت به این خاطر کــــــــه مارادونا نخستین بار در کسوت این تیم مهارت خود را به جهان نشان داد.

خولیو گروندونا رئیس فدراسیون فوتبال آرژانتین دراین باره گفت که این فدراسیون از فیفا تقاضا خواهد کرد پیراهن شماره 10 رسماً از مسابقات تیم ملی آرژانتین حذف شود.

وی اظهارداشت: «مارادونا با این پیراهن افتخارات بی‌شماری بــــــرای آرژانتین کسب کرده است. به همین خاطر تمامی اعضای کمیته اجرایی فدراسیـــون فوتبال آرژانتین با این اقدام موافقت کردند.

دیه‌گو آرماندو مارادونا با به ثمر رساندن گل معروفش در دیدار پایانی مسابقات جام جهانی 1986 مقابل انگلیس شهرت جهانی یافت. وی در این دیدار گل نخست آرژانتین را با دست وارد دروازه انگلیس کرد که به «دست خدا» معروف شد.

 

مازیار گیلکان

 

 استقلال در اولین قدم بعد از تغییر مدیریت باشگاه باید نقل و انتقالات را ادامه دهد. این کلیدی‌ترین کاری است که باید در دوره جدید مدیریت باشگاه انجام شود.

وقفه‌ای که در کار نقل و انتقالات ایجاد شد، می‌توانست به قیمت از دست دادن فرصت موفقیت در یک فصل باشد. مدیریت جدید باشگاه باید این وقفه را جبران کند.

استقلال در هفته‌های اخیر عملکرد ضعیفی در نقل و انتقالات داشت. هم بازیکنان مؤثری را از دست داد و هم در خریدهایش فقط یکی، دو چهره امیدوارکننده پیدا می‌کنیم. بنابراین کار استقلال در نقل و انتقالات تازه شروع شده است. بازگشت فرشید اسماعیلی و رشید مظاهری که با مدیران پیشین باشگاه دچار اختلافات عمیقی شدند، پایان کار استقلال نیست.

مصطفی آجرلو در اولین روزهای کار خود به عنوان مدیرعامل باید نیازهای نیروی انسانی را در تیم برطرف کند. او مدیرعامل تیمی شده است که مربی‌‌اش چه بداند و چه نداند، برای موفقیت دست‌کم یک مهاجم درجه یک در سطح لیگ ایران می‌خواهد، برای خط میانی‌اش یک هافبک خلاق در مرکز می‌خواهد، در جناح راست نه فقط یک وینگر، بلکه به جانشینی برای وریا غفوری هم نیازمند است. استقلال تازه با این خریدها به یک مدعی شباهت پیدا می‌کند. بازگشت فرشید و رشید از نیازهای اولیه تیم بود. 

هرچقدر حسینی را دروازه‌بان خوبی بدانید، استقلال رشید مظاهری را می‌خواست و هر چقدر به فرشید اسماعیلی انتقاد کنید، باز هم استقلال نظیر همین بازیکن را نداشت.

فرهاد مجیدی اگر بتواند در نقل و انتقالات خوش‌سلیقه باشد، هنوز فرصت دارد تیم بهتری بسازد و تیمش را از یک مجموعه متوسط به تیمی مدعی تبدیل کند.

 این فرصت با تغییر مدیریت مهیا شده است و فرهاد مجیدی باید این درایت، سلیقه و تبحر را داشته باشد که با چند خرید جدید، بهترین استقلال را برای موفقیت آماده کند.

برای استقلالی که محمد نادری، هروویه میلیچ، مسعود ریگی و شیخ دیاباته را از دست داده، ساختن دوباره تیم آسان نیست.

 مجیدی نباید به خریدهایش و بازگشت رشید و فرشید قانع باشد، چون به این قناعت جام نمی‌دهند. استقلال بازیکنان بزرگ و مؤثری را از دست داده که در از دست دادن آنها در کنار انتقادات بسیار به مدیریت باشگاه، می‌توان از مجیدی نیز خرده گرفت که با خوش خیالی بازیکن از دست داد.

از فرصت دوباره‌سازی استقلال اگر دقیق و باسلیقه استفاده شود، تغییر مدیریت کمک می‌کند که استقلال به مدعی جام تبدیل شود.

 

هفته‌ها بلاتکلیفی، بی‌سروسامانی و جنگ با شایعات و حواشی نگران‌کننده فضای مجازی، بالاخره برای هواداران استقلال به سرانجام رسید و ترکیب هیأت‌مدیره آبی‌ها دچار تحولی نسبتاً اساسی شد. گلاویزی با بی‌کفایتی‌های مدیریتی و جنگ‌های رسانه‌ای بی‌پایان مدیران و مربیان کنونی و سابق، تقدیر هرساله آبی‌های پایتخت در سه سال گذشته بوده که حاصل آن بی‌ثباتی و آسیب به بدنه اصلی تیم، انباشته‌شدن مشکلات مالی و نارضایتی هوادارانی واقعی است که در هر محلی که کم یا بیش به استقلال مربوط شود، تجمع می‌کنند تا صدای خود را به گوش هر مسئولی که بتوانند برسانند. تغییرات آخر هفته‌ای کادر مدیریتی استقلال اما می‌تواند یک امیدواری برای پایان این بحران آشفتگی باشد.

در سال‌های گذشته، تنها چیزی که در ساختمان سعادت‌آباد تغییر می‌یافت، نام مدیرعامل بود. فتحی می‌رفت و خلیل‌زاده جایش را می‌گرفت. خلیل‌زاده می‌رفت و سعادتمند جایش را می‌گرفت. سعادتمند می‌رفت و مددی جایش را می‌گرفت. سعادتمند بارها به مدیریت مددی تاخت اما حقیقت آن بود که وی، مددی و سایر نام‌ها همه عضو یک تیم بودند؛ تیمی که باید برای فسخ قرارداد استراماچونی و به بار آوردن غرامت میلیون یورویی، فراری‌دادن و مجادله با فرهاد مجیدی، فروش مهدی قایدی و اللهیار صیادمنش و ابهام بابت خرج سود حاصله از این دو انتقال و بستن پنجره نقل‌وانتقالاتی باشگاه با هم پاسخگو باشند.

اما از این هفته، این تیم مدیریتی استقلال است که به کل تغییر می‌یابد و از آن یک پرویز مظلومی بیشتر باقی نمی‌ماند. سردار مصطفی آجورلویی روی کار می‌آید که برای فوتبال ایران چهره‌ای شناخته‌شده و برای مدیریت حواشی استقلال به‌قدر کافی باتجربه است. قرار نیست آجورلو را نیامده در قامت یک منجی با شنل سوپرمن ببینیم. مدیرعامل جدید آبی‌ها پیشتر با استیل‌آذین به لیگ یک تبعید شده و در زمان حضورش در تراکتور نیز مجری شبکه استانی تبریز صندلی خالی وی را به‌جای خودش بابت عملکرد ضعیف خود انتقادباران کرد. با این حال، کابوس مدیریتی دوران رضا افتخاری تا احمد مددی، استقلالی‌ها را به مدیری نظیر آجورلو نیز راضی نگاه ‌داشته. سردار مدیر حتی اگر دوای درد آبی‌ها باشد هم نوشدارویی پس از مرگ سهراب است؛ مدیری که تیمی فروپاشیده که از صفر شروع می‌کند و لیگ قهرمانان آسیا را نیز واگذار کرده را به ارث برده. چالش‌هایی که قرار است آجورلو در پاییز پیش رو با آنها دست و پنجه نرم‌ کند، نشان‌دهنده فاجعه‌ای است که پیشینیان وی در باشگاهی که نیم قرن قبل یکی از ثروتمندترین‌های جهان به‌‌شمار می‌رفت، رقم زده‌اند: تمدید قرارداد با زمین تمرین باشگاه انقلاب، تعیین تکلیف با رشید مظاهری، فرشید اسماعیلی و هروویه میلیچ که مدت‌هاست خواهانی در بازار نقل‌وانتقالات ندارند، پاسخ به این پرسش ساده که پول فروش قایدی کجاست، تعیین اسپانسرها و منابع درآمد باشگاه و پرداخت معوقات بازیکنان شاکی و رنجیده باشگاه.

هواداران استقلال در سه سال گذشته به گونه‌ای به مرگ گرفته شده‌اند که آجورلو را حتی اگر تب هم باشد، در آغوش گرفته‌اند. حال، آجورلو برای اینکه محبوب قلب آبی‌ها شود، کار دشواری در پیش ندارد. کافی است اگر خیر استقلال را نمی‌خواهد، شر آن یا خیر تیم رقیب را هم نخواهد، منافع شخصی خود یا دیگران را بر منافع استقلال ارجح نداند، ساختمان سعادت‌آباد را به قلمرو دیکتاتوری خود تبدیل ‌نکند و برای تأیید خود به جنگ تن‌به‌تن با بازیکن یا مربی نپردازد و حداقل‌هایی که یک باشگاه متوسط هم از آن بهره‌مند است، برای استقلال فراهم کند. اگر سردار مدیر تنها همین کارها را انجام دهد، از تمام مدیران ۵ سال اخیر تیم پیش می‌افتد.

 

میعاد نیک

 

باشگاه استقلال بالاخره پس از ماه‌ها تنش و حاشیه از یک مدیرعامل به مدیرعامل دیگری رسید تا مصطفی آجورلو، کاندید شکست‌خورده انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال با تصمیم وزیر ورزش و جوانان و پس از تعیین هیأت مدیره باشگاه، به سمت ریاست هیأت مدیره و مدیرعاملی تکیه بزند. این انتصاب در شرایطی رخ داد که مصطفی آجورلو پس از برجای گذاری کارنامه‌ای تقریباً موفقیت‌آمیز در باشگاه پاس فقید تهران، در باشگاه‌های استیل‌آذین و تراکتور به توفیق چندانی دست نیافت و پیش از اسفندماه 1399 هم در انتخابات سال 1395، قائله را به مهدی تاج واگذار کرده بود.

شاید ترکیب جدید هیأت مدیره باشگاه استقلال با توجه به سوابق سیاسی و اجتماعی اعضای آن، هواداران را کمی به آینده امیدوارتر کند اما نباید از این نکته غافل شد که پرویز مظلومی، مردی که در تنش‌سازی و حاشیه‌پراکنی‌های اخیر اتمسفر پیرامونی باشگاه استقلال نقش اول را داشته، هنوز هم بر منصب خود باقیست و خطری بالقوه برای سایرین تلقی می‌شود. همان اندازه که مصطفی آجورلو در ورزش و فوتبال ایران نقش داشته، 2 عضو دیگر هیأت مدیره آبی‌ها با فوتبال بیگانه و غریبه هستند. از این رو شاید دستور وزیر ورزش و جوانان برای حضور آنها در چنین منصب بااهمیتی، دال بر توانایی این افراد در تلطیف شرایط فرهنگی و البته استفاده از لابی‌های شخصی برای تزریق منابع مالی به باشگاه استقلال باشد.

با تمام این شرایط اما باز هم شاید نتوان تیم فوتبال استقلال را یک مدعی جدی برای کسب عنوان قهرمانی در لیگ بیست‌ویکم یا حتی جام حذفی فصل آتی دید؛ در شرایطی که پرسپولیسی‌ها به بهترین شکل ممکن خلأ ناشی از ستاره‌های خود را پر کرده‌اند و تیم‌های صنعتی هم در بازار نقل‌وانتقالاتی غوغا می‌کنند، جایی برای عرض‌اندام آبی‌پوشان برای چندمین فصل متوالی نخواهد بود.

 

سامان موحدی راد

 

استقلال بار دیگر دستخوش اتفاقات فراوان حاشیه‌ای شده است. همانطور که می‌شد حدس زد شکست آنها برابر الهلال پایان یک دوره کوتاه‌مدت آرامش برای استقلال بود. در استقلال همه فکر می‌کنند که خودشان بهترین گزینه برای هدایت تیم و اتخاذ تصمیم برای آینده آن هستند. این نگاه موجب شده تا استقلال همیشه در دوره‌های کوتاه‌مدت درگیر حواشی شود. چند سالی است که وضع این تیم چنین است و هنوز نه کسی از آن درس عبرت گرفته و نه مدعیان برای اعتبار استقلال کوتاه آمده‌اند. حالا که این مسأله درگیر تغییرات در دولت هم شده و محتمل بود که مدیران تیم بروند تا جا برای مدیران جدید مطابق با سیاست‌های دولت تازه پدید بیایید. استعفای احمد مددی، آمدن مصطفی آجرلو و ترکیب جدید هیأت مدیره در آغاز مهر‌ماه احتمالاً فرصتی بدهد تا استقلال در فاصله دو هفته مانده به لیگ برتر آمادگی کوتاهی برای شروع لیگ برتر داشته باشد. گرچه این تیم هنوز بازیکنان خارجی‌اش را جذب نکرده و نظر فرهاد مجیدی در فصل نقل و انتقالات به صورت کامل تأمین نشده ولی هنوز فرصت برای جذب بازیکن خارجی وجود دارد. در این میان ماجرای محرومیت فرهاد مجیدی، مصاحبه‌های طولانی و ممتد پیشکسوتان علیه او و همچنین بحران‌های مدیریتی هم موجب شده تا استقلال شرایط ناامید‌کننده دیگری را در پیش داشته باشد. با این حال بسیاری امیدوارند آمدن مدیر کارنامه‌داری چون آجرلو به استقلال بتواند به این تیم سروسامان بدهد.

آجرلو از خانواده استقلال نیست ولی یک سر و گردن از همه مدیران پنج سال اخیر استقلال بالاتر است. مدیرانی که هیچ کارنامه‌ای نداشتند و با استقلال معروف شدند و در مجموع تصمیمات اشتباه‌شان استقلال را به نابودی کشاند. آجرلو اما نشان داده که مدیری است که به ساخت یک باشگاه درست با زیرساخت‌های لازم اعتقاد دارد؛ یکی از بزرگترین کمبودهای استقلال در این سال‌ها که در تضعیف آن و خسته شدن بازیکنان و مربیانش تأثیر داشته است. انتظارها از آجرلو این است که با توان مدیریتی و ظرفیت‌هایی که دارد سرانجام بحران‌های استقلال در این زمینه را تمام کند و این باشگاه را صاحب زیرساخت‌های لازم بکند تا استقلال به یک فلسفه درست در لیگ برتر برسد. این تیم مدام در حال تغییر فاز بوده و ترکیب‌های مختلف و مربیان متعدد را تجربه کرده است. حالا وقت آن است که این تیم به یک آرامش بزرگ ترکیب و جریان مربیان خودش هم برسد. یک مدیر مقتدر می‌داند چگونه قراردادهای محکمی ببندد تا مانع از دست رفتن سرمایه‌های باشگاه شود. همچنین با قرارداد خارجی پراشتباه باشگاه را به حاشیه نکشاند.