جاناتان لیو

 

چند هفته پیش، لوییس فان‌خال، مربی تیم ملی هلند، با یک خبرنگار هموطنش درباره چلسی توماس توخل درگیری لفظی پیدا کرد. خبرنگار گفت: «کسی که از فوتبال دفاعی حمایت می‌کند تو هستی. تو می‌خواهی تیمت مانند چلسی و لیورپول بازی کند.» فان‌خال کمی روی صندلی‌اش جابه‌جا شد و آماده حمله به خبرنگار شد: «به نظرت این فوتبال ما دفاعی است؟ چلسی هم این‌طور بازی می‌کند. اما تو درک نمی‌کنی. تو فقط یک خبرنگار هستی. تو هیچ بینشی از فوتبال نداری. با 2-3-5 و 3-2-5، می‌توانی فوتبال تهاجمی فوق‌العاده‌ای داشته باشی. چلسی هر بار این‌طور بازی می‌کند. آن هم با ترکیب‌های متفاوت. من کلاهم را بابت این موضوع برای آقای توخل برمی‌دارم.»

البته، اینکه فان‌خال با رسانه‌های هلندی بر سر تاکتیک درگیری لفظی پیدا کند اتفاق نادری نیست. اما این صحبت‌های پرتنش بین او و خبرنگار، به بحث درباره چلسی دامن زد. چلسی فصل گذشته در اروپا دو قهرمانی کسب کرد و حالا مدعی جدی قهرمانی در انگلیس است. آنها پس از پنج هفته، تنها یک لغزش داشته و تنها یک گل دریافت کرده‌اند؛ که آن هم از روی نقطه پنالتی و در جریان تساوی یک - یک در آنفیلد برابر لیورپول بود، دیداری که چلسی با 10 نفر به پایان رساند. پیروزی مقابل منچسترسیتی در استمفوردبریج در روز شنبه می‌تواند جایگاه آنها را به عنوان مدعی قهرمانی بسیار مستحکم کند.

در قلب این موفقیت‌ها، دفاعی بسیار منسجم نهفته است، که حالا در 36 بازی در تمامی رقابت‌ها، آمار حیرت‌انگیز 24 کلین‌شیت را به جا گذاشته است. این دفاع در جریان برد سه بر صفر در خانه تاتنهام عالی کار کرد، و تیم میزبان تنها توانست یک پاس داخل محوطه جریمه داشته باشد. استون ویلا دو هفته پیش 18 ضربه به سمت دروازه چلسی زد که 9 شوت بلوکه شد. گل کامرون آرچر برای استون ویلا در بازی چهارشنبه جام اتحادیه، دومین گلی بود که چلسی پس از آمدن توخل در ژانویه، روی ضربه سر دریافت می‌کرد.

همه اینها باعث چندین سؤال می‌شود. چلسی چرا تا این حد درست بازی می‌کند؟ چطور می‌توان به این تیم گل زد؟ آیا چلسی یک تیم دفاعی است، یا تیمی است که در دفاع عالی است؟ این سؤال آخر را رقیب آنها در بازی شنبه نشان داده است. سیتی پپ گواردیولا ثابت کرد که می‌توان به شکلی درخشان دفاع کرد و لقب یک تیم دفاعی را هم نداشت.

نکته مهم در فوتبال مدرن این است که از مالکیت توپ و زمین به عنوان تاکتیک دفاعی استفاده کنید: به بیان دیگر، بهترین روش برای دفاع کردن این است که کاری کنید که تا جای ممکن کار به دفاع نکشد. اما تیم چلسی توخل تا حد زیادی به دفاع می‌پردازد. آمار آنها را که ببینید، بیشتر شبیه تیمی هستند که در حال فرار از سقوط است تا تیمی که به دنبال قهرمانی باشد.

در این فصل، به صورت میانگین،

32 درصد از وقت هر بازی در یک‌سوم دفاعی چلسی گذشته است. تنها نوریچ، نیوکاسل و برنتفورد آمار بدتری داشته‌اند. همچنین چلسی بیش از هر باشگاه دیگری تکل و قطع توپ داشته است. برای مقایسه، سیتی در 20 تیم حاضر در لیگ برتر، از این جهت بیستم است!

البته اندازه نمونه ما نسبتاً کوچک است، اما در بسیاری از زمینه‌ها، این آمار را فصل گذشته هم دیده‌ایم. چلسی برخلاف تیم‌های مدعی قهرمانی، بیشتر تلاش می‌کند که تیم‌ها را به زمین خود بکشاند، تا فشار آنها را جذب کند، بازیکنانش را مقابل توپ قرار دهد و از هنر دفاع لذت ببرد.

توخل پس از نمایش خوب تیمش در آنفیلد گفت: «اراده محض، با تاب‌آوری. ما می‌خواهیم هرگز شکل بازی خود را از دست ندهیم و تلاش کنیم که نیم‌فضاها را ببندیم.» گاهی گزارشگرها این را می‌گویند و بیشتر در شبکه‌های اجتماعی می‌بینید، که «تاکتیک» و «شور» در دو سمت طیف دیده می‌شوند؛ شاید در نبردهای فرهنگ فوتبال، برخی طرفدار سرسخت تاکتیک باشند و مخالفان آنها از شور حمایت کنند.

اما در واقع، تقریباً تمامی مربیان بزرگ به شما خواهند گفت که این دو، از هم جدانشدنی هستند. یک تاکتیک دفاعی زمانی مؤثر خواهد بود که بازیکنان اراده و تعهد لازم برای انجامش را داشته باشند. تاب‌آوری و شوق، تنها در جایی مؤثر هستند که همراه با یک استراتژی منسجم باشند.

قدرت دفاعی چلسی هم بستگی به بازیکنان برجسته این تیم دارد و هم به همکاری آنها با هم. آنتونیو رودیگر پرتحرک، آندریاس کریستنسن انعطاف‌پذیر، سزار آسپیلیکوئتای سختکوش. جلوتر از آنها، جورجینیو، ماتئو کواچیچ و انگولو کانته که خطوط پاس رقیبان را قطع می‌کنند و فضاها را می‌بندند.

در دروازه، ادوار مندی شروعی عالی در این فصل داشته است. تروو چالوباه که از دوران حضور قرضی در لوریان برگشته، بازیکن متفاوت شده است. بالاتر از همه، خط دفاعی چلسی با نقش پررنگ تیاگو سیلوا 37ساله ساخته شده است. او در کار با توپ خونسردی همراه با اعتماد به نفس دارد، توزیع توپش هوشمندانه است و از همه بالاتر، علاقه دارد که کارهای کثیف دفاعی را انجام دهد.

اما آیا این روند حفظ‌‌ شدنی است؟ احتمالاً نه. چلسی تنها یک گل دریافت کرده، اما امید گل تیم‌های رقیب مقابل آنها 5/5 بوده است. توخل هم پذیرفته که مندی بیش از حدی که او دوست دارد مجبور به واکنش نشان دادن می‌شود: «خیلی دوست ندارم که او تبدیل به چهره اصلی بازی شود. این رضایت‌بخش‌ترین احساس یک مربی نیست.» این حرف او نشان می‌دهد که دفاع عالی چلسی، بیشتر از اینکه با نیت قبلی باشد، بیشتر به خاطر شرایط است و البته قدرت حریفان چلسی را هم باید در نظر گرفت.

سیتی در روز شنبه احتمالاً نمایشی شجاعانه و مبتنی بر مالکیت خواهد داشت و به دنبال شکاف‌ در خط دفاعی چلسی خواهد بود. آنها می‌خواهند دفاع چلسی را مجبور کنند که توپ را دفع کند، ضربات را بلوکه کند و سانترها را دور کند. هدف بلندمدت توخل این است که تیمش را به جلوتر ببرد، در بازی‌ها حاکم باشد و حملات را در نطفه خفه کند. اما در کوتاه‌مدت، احتمالاً او تا حد زیادی به دفاع سنتی روی خواهد آورد.

منبع: گاردین

 

یکی از بازی‌های شاخص تقویم لیگ برتر، امروز عصر در استمفوردبریج برگزار می‌شود و صدرنشین لیگ، چلسی، میزبان مدافع عنوان قهرمانی یعنی منچسترسیتی است. چلسی از پنج بازی‌اش 13 امتیاز گرفته و سیتی با 10 امتیاز جایگاهی بهتر از پنجم ندارد.

در حال حاضر نمی‌شود زیاد راجع به جدول لیگ حرف زد اما بدون تردید چلسی با چهار برد و یک تساوی شروع امیدوارکننده‌ای داشته. آبی‌ها در واقع چهار بازی آخرشان در رقابت‌های مختلف را برده‌اند، استون ویلا و تاتنهام را در لیگ برده‌اند و زنیت سنت پترزبورگ و ویلا را به ترتیب در لیگ قهرمانان و جام اتحادیه شکست داده‌اند تا این روند قابل توجه شکل بگیرد.

تیم توماس توخل در رقابت‌های این فصل لیگ تنها یک گل خورده و در سفرهایش نتایج خوبی کسب کرده و آرسنال و تاتنهام را شکست داده ضمن اینکه در زمین لیورپول با یک یار کمتر به تساوی یک- یک رسیده. 

چلسی در بازی امروز به دنبال خط و نشان کشیدن برای قهرمانی و هشدار به سایر تیم‌های لیگ است و این یک واقعیت است که خیلی‌ها تیم غرب لندن را مدعی اصلی قهرمانی لیگ می‌دانند اما در همین ابتدای فصل چهار تیم از جمله منچسترسیتی ثابت کرده‌اند برای قهرمانی تلاش می‌کنند.

تیم پایتخت هر سه بازی آخرش برابر سیتی را برده از جمله پیروزی یک بر صفر در فینال لیگ قهرمانان اروپای فصل قبل که در پورتو به دست آمد هرچند آخرین دیدار دو تیم در لیگ برتر در ژانویه بود که سیتی در استمفوردبریج به برتری 3 بر یک رسید.

هفته گذشته، منچسترسیتی هم مثل چلسی به دور چهارم (یک‌هشتم‌نهایی) جام اتحادیه صعود کرد، و اوایل آبان، میهمان وستهم است که منچستریونایتد را حذف کرده و چلسی میزبان ساوتهمپتون خواهد بود. چلسی در ضربات پنالتی از سد ویلا گذشت اما سیتی در ورزشگاه اتحاد 6 بر یک ویکامب واندررز را برد.

تیم پپ گواردیولا در لیگ برتر با تساوی بدون گل مقابل ساوتهمپتون متوقف شد. الان زمان ابراز نگرانی نیست اما مدافع عنوان قهرمانی در دو تا از پنج بازی‌اش در لیگ امتیاز از دست داده-در هفته اول به تاتنهام باختند- اگرچه فاصله تا صدر فعلاً سه امتیاز است و با پیروزی در بازی امروز محو می‌شود.

ناتوانی سیتی در جذب یک مهاجم نوک در تابستان این تیم را قطعاً در معرض انتقاد قرار می‌دهد بخصوص با تساوی ناامیدکننده خانگی برابر ساوتهمپتون. گواردیولا امیدوار است تیمش در این بازی واکنش مناسبی نشان دهد اما باخت در سه بازی آخر به چلسی می‌تواند روحیه تیم را تضعیف کند بخصوص که در خانه تیمی بااعتماد به نفس بالا و زیر نظر نابغه تاکتیکی، توخل بازی دارند.

مقطع مهمی برای منچسترسیتی است چون سه‌شنبه در لیگ قهرمانان در زمین پاری‌سن‌ژرمن به میدان می‌روند و هفته آینده در لیگ برتر به لیورپول سفر می‌کنند. باید دید سیتی در چه شرایطی به تعطیلات بازی‌های ملی ماه اکتبر می‌رود.

 

اخبار تیمی

ادواردو مندی، دروازه‌بان چلسی دو بازی آخرش را به خاطر ضرب‌دیدگی از دست داده اما توخل امیدوار است مرد شماره یک تیمش بتواند برای بازی شنبه آماده شود. کریستین پولیشیچ با آسیب‌دیدگی قوزک وضعیت مبهمی دارد اما آبی‌ها مشکل دیگری ندارند و این یعنی توخل باید دست به انتخاب بزند بخصوص در خط میانی.

انگولو کانته می‌تواند جای ماتئو کوواچیچ را در وسط زمین بگیرد و اگرچه شاید مندی به دروازه برگردد اما ممکن است همان تیمی که هفته قبل تاتنهام را 3 بر صفر برد، به مصاف سیتی برود و کای هاورتز و میسون ماونت، مهاجم نوک تیم، روملو لوکاکو را حمایت کنند.

گواردیولا هم دردسرهای خودش را دارد چون رودری، اولکساندر زینچنکو و ایلکای گوندوغان به طور کامل برای بازی آماده نیستند. جان استونز و آیمریک لاپورت به بازی نمی‌رسند و به این ترتیب، ناتان آکه در کنار روبن دیاز در قلب دفاع بازی می‌کند.

به نظر می‌رسد گوندوغان بیشترین شانس را برای بازی از میان سه نفر داشته باشد و اگر بازیکن تیم ملی آلمان انتخاب شود، در کنار فرناندینیو و کوین دبروین خط میانی سه نفره را تشکیل می‌دهند.

شاید گابریل ژسوس به ریاض محرز ترجیح داده شود و در کنار جک گریلیش و فران تورس در خط حمله بازی کند اما فیل فودن که دوباره روی فرم آمده هم گزینه دیگری برای سیتی است.

 

رئال مادرید در بازی خانگی امشب برابر ویارئال به دنبال رسیدن به ششمین برد متوالی در رقابت‌های مختلف است. سفیدها با پنج پیروزی و یک تساوی در شش بازی اول‌شان در لیگ در صدر جدول قرار دارند در حالی که ویارئال با هفت امتیاز از پنج بازی در رده دوازدهم است.

شروع رئال مادرید در فصل 2022-2021 عالی بوده، غول پایتخت اسپانیا با رکورد 16 امتیاز تیم اول جدول هستند و کارشان در لیگ قهرمانان را نیز با پیروزی یک بر صفر در زمین اینترمیلان شروع کرده‌اند که روی کاغذ سخت‌ترین بازی این تیم در مرحله گروهی محسوب می‌شود.

تیم کارلو آنچلوتی پنج برد پیاپی داشته که چهارتایش در لیگ بوده. این تیم هفته گذشته در برنابئو 6 بر یک مایورکا را در هم کوبید که مارکو آسنسیو هت‌تریک درخشانی داشت. رئال تنها دو امتیاز از اتلتیکومادرید رده دومی بیشتر دارد اما هفت امتیاز از بارسلونا پیش است هرچند غول کاتالان دو بازی کمتر انجام داده و با وجود برخی نتایج و بازی‌های ناامیدکننده هنوز در لیگ باخت نداشته و در رده هفتم قرار دارد.

رئال سه‌شنبه هم در خانه میزبان شریف تیراسپول است و قبل از تعطیلات بازی‌های ملی در زمین اسپانیول بازی دارد. رئال فصل قبل در بازی خانگی برابر ویارئال به پیروزی 2 بر یک رسید اما در چهار تا از هفت بازی آخرش در لیگ با این تیم مساوی کرده است.

تیم میهمان با پیروزی 4 بر یک چهارشنبه شب برابر الچه روحیه خوبی به دست آورده بخصوص که این نخستین بردش در این فصل بوده. در واقع تیم اونای امری قبل از پیروزی درخشان بر الچه، چهار بازی اول خود در لالیگا را برابر گرانادا، اسپانیول، اتلتیکو مادرید و مایورکا مساوی کرده بود.

ویارئال که در فینال فصل قبل لیگ اروپا منچستریونایتد را برد و به عنوان پنجمین تیم اسپانیایی سهمیه حضور در لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد، در نخستین بازی خود در مرحله گروهی در خانه برابر آتالانتا 2-2مساوی کرده و چهارشنبه این هفته در اولدترافورد بازی سختی برابر منچستریونایتد دارد.

تیمی که فصل قبل را در رده هفتم لالیگا به پایان رسانده به اندازه کافی قدرتمند است که از یک فصل خوب دیگر لذت ببرد اما زیردریایی زرد بیش از سه سال و نیم است که در لیگ نتوانسته رئال مادرید را شکست دهد.

 

ناچو! مراقب پینو باش

ویارئال تنها در دو بازی این فصل گل زده، در تساوی 2-2 با اتلتیکومادرید و برد مقابل الچه. از این شش گل، یرمی پینو روی چهار گل اثر مستقیم گذاشته، چهارشنبه یک گل زد و یک پاس گل داد و مقابل اتلتیکو دو پاس گل داد. این را هم باید در نظر گرفت که در همه بازی‌های ویارئال نبوده و اصلاً مقابل اسپانیول بازی نکرد. این آمار نشان می‌دهد رئال باید توجه ویژه‌ای به این بازیکن داشته باشد که هنوز 19 سالش نشده. او در سمت ناچو بازی می‌کند و مدافع چندپسته رئال مادرید کار سختی برابرش خواهد داشت.

 

اخبار تیمی

رئال مادرید یک بار دیگر دنی کارواخال، فرلان مندی، گرت بیل و دنی سبایوس را در اختیار ندارد و بعید است تونی کروس و مارسلو هم برای این بازی آماده شوند. هت‌تریک آسنسیو احتمالاً یک بار دیگر به او فرصت حضور در ترکیب اصلی در خط میانی را می‌دهد اما نسبت به بازی چهارشنبه تغییراتی محتمل است از جمله اینکه کاسمیرو و لوکا مودریچ به ترکیب اصلی بازگردند.

ادن آزار هم که مقابل مایورکا 90 دقیقه روی نیمکت بود، مدعی بازی است اما رودریگو شانس بیشتری برای بازی در کنار کریم بنزما و وینیسیوس جونیور در خط حمله دارد. بحران مصدومیت رئال مادرید در دفاع جلوزن به معنای آن است که میگل گوتیرس در سمت چپ ادامه می‌دهد و ناچو که توان بازی در چند پست را دارد، در دفاع راست به کار گرفته می‌شود.

جرارد مورنو، دنی رابا و ساموئل چوکووئزه بازی با الچه را از دست دادند و احتمالاً هیچ‌کدام به این بازی هم نرسند. در نتیجه پاکو آلکاسر رهبری خط حمله را به عهده دارد و یرمی پینو و آرنوت گرونفلد او را حمایت می‌کنند. مانو تریگرس هم همراه با دنی پارخو و اتین کاپوئه خط میانی تیم را تشکیل می‌دهند.

آلفونسو پدراسا در نیمه بازی چهارشنبه مجبور به ترک زمین شد و جانشین او در آن بازی، پرویس استوپینان می‌تواند از ابتدای بازی امشب در برنابئو در میدان باشد.

 

 اینتر، قهرمان فصل پیش سری آ، در دیداری دشوار میزبان آتالانتا خواهد بود.

قبل از دربی لومباردی، که در فصل‌های اخیر دیداری مهم شده است، هر دو تیم اینتر و آتالانتا در بازی‌های قبلی خود پیروز شدند. اینتر مقابل فیورنتینا عقب افتاد اما توانست بازی را برگرداند و پیروز شود و آتالانتا هم ساسولو را برد. آنها در 24 بازی پیاپی در سری آ گل زده‌اند و به رکورد باشگاه در فصل 50-1949 رسیده‌اند.

اینتر پس از این دیدار در لیگ قهرمانان به مصاف شاختار دونتسک می‌رود، تیمی که در فصل گذشته این مسابقات، در 180 دقیقه دروازه‌اش را برابر اینتر بسته نگه داشت.

آتالانتا در دو فصل گذشته نتایج خوبی گرفته‌ اما اینتر در هر دو فصل برابر آتالانتا شکستی را تجربه نکرده است. آخرین باری که آتالانتا با سفری کوتاه به میلان رفت تا با اینتر بازی کند، با نتیجه یک بر صفر شکست خورد و اینتر با آن نتیجه گامی بلند در راه قهرمانی برداشت.

روبین گوسنس در دیدارهای اخیر آتالانتا خوش درخشیده است. این بازیکن آلمانی می‌خواهد مانند فصل 21-2020 باشد، که در آن آمار گل زده و پاس گل خود را دو رقمی کرد.

عملکرد این بال چپ مقابل اینتر حیاتی خواهد بود، چرا که اینتر در کناره‌ها قدرتمندانه ظاهر می‌شود. تقابل او با دنزل دامفرایس جذاب خواهد بود.

لوییس موریل، گل‌زن برتر فصل گذشته آتالانتا همچنان غایب است و در نبود او، آتالانتا نمی‌تواند مانند گذشته قدرتمندانه رقیبان را از پیش رو بردارد اما آنها هفته حساسی پیش رو دارند و امیدوارند که نتایج خوبی بگیرند. آتالانتا پس از دیدار با اینتر، در عرض چهار روز میزبان یانگ بویز و میلان است و جیان‌پیرو گاسپرینی می‌داند که عملکرد تیمش در این فصل ممکن است بستگی زیادی به نتایج تیم او در این سه بازی داشته باشد.

اینتر هم دیدارهای فشرده‌ای پیش رو دارد و الکسیس سانچس هم برگشته است. با این حال، به نظر می‌رسد که دوباره، لائوتارو مارتینس و ادین ژکو در خط حمله بازی کنند. خواکین کوریا، دیگر گزینه تهاجمی اینتر مصدوم است و شاید به این بازی نرسد. نیکولو بارلا هم از مصدومیت رهایی یافته اما آرتورو ویدال و استفانو سنسی همچنان غایب هستند. اینتر با سیستم 2-5-3 بازی خواهد کرد و ایوان پریشیچ در پست بال چپ با فدریکو دی‌مارکو رقابت می‌کند.

لوییس موریل و هانس هاته‌بوئر، دو بازیکن کلیدی آتالانتا، همچنان غایب هستند اما گاسپرینی مصدوم دیگری ندارد. به این ترتیب، دووان زاپاتا در خط حمله در غیاب هموطنش، موریل، بازی خواهد کرد. داویده زاپاکاستا یا خواکیم مهله هم جای هاته‌بوئر در پست بال دفاعی راست را می‌گیرند.

 

 خامس رودریگس در جست‌وجوی کار به قطر رفت اگرچه مانند خیلی‌های دیگری که قبل از او به این کشور سفر کردند، او حداقل می‌‌تواند پاسپورتش را نگه دارد و اجازه خواهد داشت هر زمانی که می‌خواهد آنجا را ترک کند. این هافبک بازیساز کلمبیایی با تیم الریان قطر قرارداد بسته و به دوران حضورش در اورتون پایان داده است. البته می‌توانید حدس بزنید که چرا این اتفاق افتاد.

اولین چیزی که باید گفت این است که شاید این جدایی به نفع همه طرفین بود. از زمان جدایی ناگهانی کارلو آنچلوتی برای بازگشت به رئال مادرید، خامس رودریگس در گودیسون پارک شبیه به یک قطعه یدکی گرانقیمت اما بی‌مصرف در خودرویی است که اساس کارش کاملاً با ماهیت آن قطعه متفاوت است. برای اورتونی که دوندگی بی‌امان و دفاع سازمان‌یافته را در صدر برنامه‌های کاری خود قرار داده است، سرمربی جدید تیم رافائل بنیتس برای رودریگسی که نه تنها 30 ساله شده بلکه با حقوقی معادل 220 هزار پوند در هفته پردرآمدترین بازیکن تاریخ تیم بود، جایی نداشت. دلیل دیگر بی‌اعتمادی سرمربی اسپانیایی به ستاره سابق رئال مادرید، مصدومیت‌های گاه و بیگاه او بود و آمار ضعیف او از نظر دوندگی و مسافت پیموده شده در میان تمام بازیکنان هجومی اورتون بود. پس با این اوصاف جدایی خامس از اورتون امری اجتناب‌ناپذیر جلوه می‌کرد.

بخش زیادی از هیاهوی و هیجان اولیه ورود خامس از رئال مادرید در سال گذشته، خیلی وقت است که دیگر دیده نمی‌شود. در واقع او با اظهارنظر ماه قبلش ذوق هواداران تیم را کور کرد وقتی که در یک پخش زنده در یکی از شبکه‌های اجتماعی از هواداران اورتون پرسید: «من آخر هفته بازی نمی‌کنم. من حتی نمی‌دانم اورتون با کدام تیم بازی دارد. می‌شود لطفاً به من بگویید؟ اوه لیدز؟ پس بازی سختی است. ببینیم چه می‌شود. امیدوارم بچه‌ها برنده شوند.»

پیش‌بینی چنین اتفاقی شاید برای همه آسان بود. در واقع باید آسان می‌بود و اگر هم ذره‌ای حس ناراحتی وجود داشته باشد، به خاطر این است که شاید داستان جدایی خامس و اورتون به عنوان داستانی در تاریخ ثبت می‌شود که از همان ابتدا قابل پیش‌بینی بود؛ خرید او یک تصمیم بی‌محابا و حساب نشده بود که می‌شد حدس زد به مصدومیت و تأسف بابت ضررهای مالی تحمیل شده به باشگاه ختم شود. البته در عین حال عناصری هم بودند که رودریگس را خریدی برجسته، جذاب و رمانتیک جلوه می‌دادند. بخشی از جذبه اولیه انتقال او به اورتون – و دلیل اینکه چرا باید به عنوان اتفاقی پررنگ در تاریخ ثبت شود – این بود که هیچ جوره منطقی نبود و تنها چند مورد محدود بود که خامس و اورتون با هم هماهنگی درخشانی داشتند.

در آن روزهای اول که چند تا اتفاق خوب رخ داد: یک ورود حیرت‌آور مقابل تاتنهام در بازی اول فصل و یک پاس گل تماشایی به ریژارلیسون در پیروزی 2 بر صفر ماه فوریه در آنفیلد. از هر دو منظر زیبایی شناسی و آماری – 6 گل و 9 پاس گل در تمام رقابت‌ها – تنها فصل حضور ستاره کلمبیایی در گودیسون پارک حداقل به طور نسبی موفقیت‌آمیز بود اما برای ستاره جام جهانی 2014 برزیل شاید همین حضور سرآغازی برای پایان حرفه‌اش بود. تعداد معدودی از بازیکنان می‌‌توانند و توانسته‌اند شهرت و اعتبارشان را در فوتبال قطر ارتقا دهند و بازیکنانی مانند سانتی کاسورلا، توبی آلدروایرلد و خاوی مارتینس هم نمونه‌های بارزی از افتادن در سراشیبی افت در قطر هستند.  در مورد خامس هم با وجود نه چندان پا به سن گذاشته بودنش سخت می‌توان تصور کرد که اتفاقی غیر از این رخ  دهد. با توجه به همه کارهایی که او در طول حرفه‌اش انجام داده و استعدادی که دارد، دیدن او در چنین وضعیتی و ناتوانی‌ در نمایش نهایت توانایی‌هایش واقعاً ناراحت کننده است.

از یک جهت، داستان رودریگس کاملاً دربرگیرنده دو عالم فوتبالی است. در یکی از آنها شما باید خودتان را با واقعیت‌‌های مالی وفق دهید، به داد‌ه‌ها اعتماد کنید، یک استراتژی مناسب برای خرید بازیکن داشته باشید و به آنها پایبند بمانید. در عالم دوم شما اگر فرصت خرید خامس رودریگس را به دست آورید، او را می‌خرید. حضور خامس در اورتون اگرچه برای خیلی از هواداران این تیم و مسئولانش تحقق یک رؤیای شیرین بود اما پیوند از ابتدا محکوم به جدایی بود،‌ پیوندی که به هر حال دوست داشتید آن را ببینید.

منبع: گاردین