مخالفت سازمان لیگ با استفاده ۴ باشگاه از چمن‌ مصنوعی

سازمان لیگ فوتبال ایران به دو باشگاه لیگ برتری در رابطه با استفاده نکردن از چمن مصنوعی در فصل آینده تذکر داده و در عین حال با درخواست دو باشگاه دیگر لیگ برتری که اعلام کرده بودند قصد دارند چمن ورزشگاه خود را به مصنوعی تغییر دهند، مخالفت کرده است.

به‌تازگی سازمان لیگ فوتبال ایران تذکرات لازم را در قالب نامه به دو باشگاه مس رفسنجان و نساجی مازندران به‌منظور استفاده نکردن از چمن مصنوعی در مسابقات لیگ برتر ارائه کرده است.

همچنین دو باشگاه دیگر لیگ برتری نیز که داوطلب شده و پیشنهاد کرده بودند چمن ورزشگاه خود را به چمن مصنوعی تغییر دهند، از سوی سازمان لیگ با مخالفت مواجه شده‌اند و در این راستا ممانعت به عمل آمده است.

در این زمینه اما در حال حاضر تصمیم قطعی از سوی سازمان لیگ اتخاذ و ابلاغ و صورتجلسه‌ای از سوی هیأت‌رئیسه سازمان لیگ صادر نشده است و صرفاً با وجود مصوبه این هیأت‌رئیسه می‌تواند در این راستا برخورد قانونی و محکم کرد، بنابراین تاکنون در این رابطه از سوی مسئولان سازمان لیگ ایستادگی به عمل آمده و تذکرات و وعده‌های لازم به‌منظور انجام تعاملات داده شده است.

 

 

می‌خواهم عراق را به جام‌جهانی برسانم

ادووکات: به‌خاطر پول نیامدم

فدراسیون فوتبال عراق روز شنبه بعد از شکست مذاکراتش با کارلوس کی‌روش سرمربی سابق ایران در نهایت با دیک ادووکات سرمربی سرشناس هلندی قرارداد امضا کرد. سرمربی جدید عراق در مصاحبه با نشریه «ED SPort» هلند درباره این چالش جدید گفت: «من برای کسب مال با فدراسیون عراق قرارداد امضا نکردم. این چالشی جذاب برای من در فوتبال آسیاست. هدف من این است که عراق را به جام‌جهانی 2022 قطر برسانم.» تیم ملی عراق یکی از رقبای تیم ملی کشورمان در مرحله پایانی انتخابی جام‌جهانی است. سوریه، لبنان، امارات و کره‌جنوبی دیگر رقبای شاگردان اسکوچیچ هستند.

 

رهاورد فوتسال ایران از تایلند

اعتماد به جوان‌ها جواب می‌دهد

تیم ملی فوتسال ایران در تورنمنت بین‌قاره‌ای تایلند مزد اعتماد به جوانان را گرفت. در سال‌های اخیر انتقادات زیادی از عدم جوانگرایی در تیم ملی فوتسال ایران شده و خیلی‌ها معتقدند تیم ملی پس از جام‌جهانی ۲۰۲۱ کار دشواری پیش‌رو دارد و با در اختیار داشتن بازیکنان پا به سن گذاشته برای تزریق روحیه جوانی کارش سخت است. عمده این ایراد به ناظم‌الشریعه سرمربی تیم ملی فوتسال وارد است که شیبی کند را برای این جوانگرایی در نظر گرفته است، با این حال یک‌بار دیگر ثابت شد جوانگرایی توأم با نتیجه‌گیری است. در تورنمنت تایلند درخشش چهره‌های جوانی چون سعید عباسی، سینا پرکاس، مسلم اولادقباد و... نشان داد که اعتماد به این بازیکنان با پاسخ مثبت همراه است و اگر درهای تیم ملی به روی بازیکنان جوان بیشتری باز بود اتفاقات بهتری هم رخ می‌داد. در تیم کنونی چهره‌هایی مثل سالار آقاپور، طاها نعمتیان و... هم حضور دارند که فرصت بازی کمتری به آنها رسید اما می‌توانند قابلیت‌های خود را ثابت کرده و در لیست مسافران لیتوانی قرار بگیرند.

 

 

عملکرد نگران‌کننده دروازه‌بان‌های اصلی تیم ملی

دروازه‌بان‌های اصلی تیم ملی فوتسال در تورنمنت تایلند نمایش خوبی نداشتند. حراست از دروازه تیم ملی فوتسال چند سال است که بر عهده علیرضا صمیمی و سپهر محمدی است؛ دو دروازه‌بان با اخلاق که در عین رفاقت، رقابت خوبی هم با هم دارند به همین دلیل در سال‌ها اخیر کمتر از این بابت نگرانی داشتیم اما مدتی است به هر دلیلی شاهد افت این دو دروازه‌بان هستیم که نمود آن را در تورنمنت تایلند مشاهده کردیم.

در بازی با ازبکستان، صمیمی نمایش خوبی نداشت و در سایه عملکرد ضعیف ساختار دفاعی ما در این بازی، او نیز نتوانست چهره یک دروازه‌بان ششدانگ را ارائه دهد تا جایی که جای خود را به سینا پرکاس داد. این دروازه‌بان جوان توانست نمایش خوبی داشته باشد و در بازی فینال نیز او در دروازه ایران مقابل تایلند ایستاد. سپهر محمدی نیز در این تورنمنت به‌جز بازی با مصر چندان به بازی گرفته نشد. امیدواریم تا پیش از جام‌جهانی صمیمی و محمدی به همان آمادگی همیشگی و لازم رسیده و با حضور جوانانی چون پرکاس در جام‌جهانی هیچ نگرانی از بابت دروازه نداشته باشیم.

 

گزارش

محسن آجرلو    

 

تیم ملی ایران عصر دیروز در دیداری سرنوشت‌ساز به مصاف ژاپن رفت. رقابتی که حکم مرد و زندگی داشت و برنده راهی مرحله حذفی می‌شد. هر دو تیم با دو برد و دو باخت در رده‌های چهارم و پنجم گروه قرار داشتند و برای صعود به جمع هشت تیم برتر محکوم به پیروزی بودند.

 

ست اول

در ست اول دو تیم تا حوالی امتیاز 13 پایاپای پیش رفتند اما برتری دو امتیازی شاگردان آلکنو سرمربی ژاپن را مجبور به گرفتن وقت استراحت کرد. وقت استراحتی که در ادامه منجر به پنج امتیاز پیاپی برای سامورایی‌ها شد و در نهایت هم ست اول را به ژاپنی‌ها داد. میزبان این ست را با نتیجه 25 بر 21 به سود خود به پایان رساند.

 

ست دوم

در ست دوم آلکنو خیلی زود فهمید که مانند بازی با ایتالیا ناچار است تا دست به ترکیب خودش بزند و کریمی و کاظمی را جایگزین معروف و غفور کند. تعویضی که دقیقاً مثل بازی قبل جواب داد و تیم ایران با اسپک و سرویس‌های کاظمی جان دوباره‌ای گرفت. در نهایت هم ست دوم با نتیجه 25 بر 20 به تیم ایران رسید تا همه چیز برابر شود.

 

ست سوم

با آنالیز ترکیب جدید ایران، ست سوم خیلی نزدیک‌تر دنبال شد. با این حال بازهم بهتر شدن دفاع روی تور به خاطر اضافه شدن کریمی و کاظمی، توپ‌های برگشتی بیشتری را نصیب شاگردان آلکنو می‌کرد. با تمام اینها ست سوم تا سر حد مرگ حساس نزدیک شد. هیچ‌کدام از برتری دو تیم دوام نیاورد تا تعیین برنده این سه به امتیازهای پس از 25 کشیده شود.

دو تیم پا به پای هم تا امتیاز 29 پیش رفتند و دو ویدئو چک درخواستی داور مسابقه در امتیاز 23 و پایانی به داد شاگردان آلکنو رسید تا بتوانند ست سوم را با نتیجه 31 بر 29 به سود خود به پایان برسانند.

ست چهارم

ست چهارم با برتری ژاپنی‌ها و عملکرد نامطمئن ایران در خط حمله آغاز شد و میزبان 4 بر 1 پیش افتاد. اختلافی که در ادامه با برگشتن معروف و غفور به میدان کم و کمتر شد تا دو تیم در امتیاز 20 برابر شدند. فرصت خوبی که بازیکنان ایران از دست دادند تا حریف یک بار دیگر و این بار در انتهای بازی پیش بیفتد و در نهایت 25 بر 22 پیروز ست چهارم شود.

به این ترتیب رقابت هیجان‌انگیز و نفسگیر ایران – ژاپن به حساس‌ترین ست مسابقه رسید و ست 15 امتیازی باید تعیین می‌کرد که کدام تیم صعود کند و کدامیک باقی رقابت‌ها را از خانه تماشا کند.

 

ست پنجم

به قول بسیاری از والیبالی‌ها، ست پنجم چیزی است مثل ضربات پنالتی. هر سرویس، دریافت، حمله و حتی دفاع روی تور مثل زننده ضربه پنالتی و دروازه‌بان‌هایی هستند که هر ضربه‌شان می‌تواند سرنوشت بازی را تعیین کند.

ست پنجم بازی ایران – ژاپن با دو سرویس فوق‌العاده از ایشی کاوا آغاز شد. دو سرویس که دو امتیاز پشت سر هم را برای سامورایی‌ها به ارمغان آورد تا شروع بدی برای شاگردان آلکنو باشد. شروع بدی که هرچه بازی جلوتر رفت بد و بدتر شد. مجرد توپ سرویس را به تور زد، موسوی دفاع شد و پایپ عبادی‌پور از دست رفت. دو تعویض آلکنو و آوردن کریمی و کاظمی هم دیگر کارساز نشد تا ژاپنی‌ها 7 بر 3 در ست 15 امتیازی پنجم پیش بیفتند.

همان سه چهار امتیاز ابتدای بازی بلای جان شاگردان آلکنو شد تا در نهایت تیم ایران به جای رفتن به دنبال آرزو و هدف بزرگ خود یعنی سکوی المپیک، حداقل نتیجه را هم نگیرد و در پایان مرحله گروهی از دور رقابت‌ها کنار برود. بازیکنان ایران از اشتباه ژاپنی‌ها در امتیازهای پایانی هم نتوانستند استفاده کنند و با نتیجه 15 بر 13 بازنده ست پنجم و کل مسابقه شدند.

تلخی این حذف و ناکامی زمانی بیشتر می‌شود که تیم اول آسیا نه برابر یکی از قدرت‌های برتر دنیا بلکه به یک رقیب آسیایی باخت و از دور رقابت‌ها کنار رفت.

 

بعد از مجید حسینی، این‌بار نوبت به علی کریمی رسید تا پیراهن باشگاه کایسری‌اسپور را بر تن کند؛ باشگاهی قدیمی در ترکیه که فصل قبل با کسب 41 امتیاز از 40 بازی در رده هفدهم ایستاد و از سقوط به دسته پایین‌تر گریخت. کایسری تنها یک امتیاز بیشتر از ارزروم‌اسپور کسب کرد و در سوپرلیگ باقی ماند، آن هم در شرایطی که چهار تیم به دسته پایین‌تر می‌رفتند. این باشگاه که قدمت آن به 55 سال قبل برمی‌گردد، متعلق به شهر کایسری است با ورزشگاهی اختصاصی به نام کادیر هاس شهیر که گنجایشی 40هزار نفری دارد.

علی کریمی بعد از درخشش با پیراهن استقلال به لیگ ستارگان قطر رفت. این هافبک 27ساله ابتدا پیراهن قطر اس‌سی را پوشید و همراه این تیم در هشت بازی شکستی را متحمل نشد. همین عملکرد باعث شد الدحیل یکی از بهترین باشگاه‌های قطر سراغ این هافبک ایرانی بیاید و او را برای نیم‌فصل جذب کند. حضور در جام باشگاه‌های جهان از جمله تجربیات گرانبهایی بود که کریمی در الدحیل به دست آورد. همچنین او همراه الدحیل سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را کسب کرد تا با عملکردی خوب این تیم را ترک کند.

در قطر و پس از قبول هدایت الغرافه توسط آندره‌آ استراماچونی، یوسف دانشیار دستیار ایرانی مربی ایتالیایی مدعی شد از میان بازیکنان ایرانی تنها علی کریمی در لیست مربی ایتالیایی قرار دارد. بنابراین می‌شد پیش‌بینی کرد که کریمی با تجربه بازی در دو تیم قطری، الغرافه را به‌عنوان سومین باشگاه خود در لیگ ستارگان انتخاب می‌کند. این اتفاق اما رخ نداد و دلیل آن نیز مشخص نشد. چون کریمی تجربه خوبی از همکاری با استراماچونی داشت و با توجه به آشنایی با لیگ قطر می‌توانست مهره مفیدی برای تیم قطری باشد.

کریمی اما در کایسری‌اسپور باید با چند هافبک رزومه‌دار برای بازی در ترکیب اصلی رقابت کند؛ هافبک‌هایی که اهل ترکیه، غنا، پرتغال و برزیل هستند. مهم‌ترین و سرشناس‌ترین هافبک کایسری‌اسپور، مانوئل فرناندز پرتغالی است؛ بازیکنی با سابقه بازی برای بنفیکا، پورتو، والنسیا، پورتموث، اورتون و زسکامسکو و کراسنودار در لیگ روسیه که سال‌ها عضو تیم ملی پرتغال بوده و از قضا مثل کریمی سابقه بازی زیر نظر کارلوس کی‌روش را نیز در کارنامه دارد.

به‌جز فرناندز، گوستاوو کامپانهاروی برزیلی نیز از رقبای کریمی برای بازی در ترکیب اصلی است؛ هافبک سابق ورونا در سری آ ایتالیا و یوونتود در سری آ برزیل که در کایسری‌اسپور هم یک بازیکن کلیدی محسوب می‌شود. به اینها باید سه هافبک غنایی را هم اضافه کنیم؛ برنارد منشای 26ساله با سابقه بازی در ویتوریو گیمارش، بشیکتاش و اتلتیکومادرید که عضو تیم ملی غنا نیز هست. همچنین جوزف اتامه با سابقه بازی برای باشاک‌شهیر و ریزه‌اسپور که در 27سالگی پیراهن تیم ملی غنا را بر تن دارد و همزمان یکی از بازیکنان مهم کایسری‌اسپور نیز به حساب می‌آید. یاو اکاه هم دیگر بازیکن غنایی کایسری‌اسپور است که در بواویشتا و ارزروم‌اسپور بازی کرده است.

مربیگری کایسری‌اسپور در فصل جدید بر عهده یالسین کوسوکاواک است؛ مربی 48ساله‌ای که در دوران بازی دروازه‌بان بوده و فصل 2021-2020 هم روی نیمکت دنیزلی‌اسپور نشسته است. او سابقه مربیگری در آلتای ازمیرو گازیانت‌اسپور را نیز در کارنامه دارد. او این فصل باید از دو بازیکن ایرانی در ترکیب تیمش استفاده کند. مجید حسینی سابقه سه فصل بازی در سوپرلیگ ترکیه را دارد و علی کریمی هم نخستین فصل بازی در این کشور را تجربه خواهد کرد.

کریمی که طی دو سه سال اخیر به‌دلیل مصدومیت از برخی اردوها و تورنمنت‌های مهم ملی محروم مانده، امیدوار است با درخشش در ترکیه و ترکیب کایسری‌اسپور بتواند نظر دراگان اسکوچیچ را به خود جلب کند و دوباره پیراهن تیم ملی را بپوشد، بخصوص در دور نهایی مقدماتی جام‌جهانی 2022 که ایران بازی‌های مهمی پیش‌رو و نیاز مبرمی به حضور بازیکنان آماده دارد.

 

میلاد محمدی بعد از درخشش با پیراهن راه‌آهن به روسیه رفت و سه فصل برای اخمت گروژنی بازی کرد. او بعد از حضور در لیگ روسیه و همچنین بازی در ترکیب اصلی تیم ملی، این‌بار لیگ بلژیک را برای ادامه فعالیت خود انتخاب کرد و پیراهن باشگاه خنت را پوشید؛ باشگاهی متوسط در فوتبال بلژیک که این فصل در مقدماتی لیگ اروپا حضور دارد. میلاد از زمانی که اسکوچیچ هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته، از ترکیب اصلی تا حدودی دور شده و به همین منظور دنبال حضور در باشگاهی است که بتواند او را در مسیر بازگشت به تفکرات سرمربی کروات تیم ملی ایران کمک کند.

محمدی یک فصل دیگر با خنت قرارداد دارد و این باشگاه حالا که علاقه‌ای از میلاد برای تمدید قرارداد نمی‌بیند، دنبال راهی برای فروش او به باشگاهی دیگر است؛ باشگاهی که بتواند خواسته‌های مالی خنت را برآورده کند و البته میلاد هم موافق حضور در آن باشد. خواسته خنت رقمی در حدود 500هزار یورو است و از هفته قبل تا امروز چندین باشگاه پا پیش گذاشته و برای جذب محمدی مذاکراتی انجام داده‌اند؛ از جمله ناتینگهام‌فارست در چمپیونشیپ و همچنین آ.ا.ک آتن در یونان. اولی یک مدافع چپ دیگر جذب کرد و دومی هم حاجی‌صفی را خرید.

حالا اما خبر می‌رسد باشگاه قدیمی فرانس‌واروش در مجارستان که عنوان قهرمانی فصل 2021-2020 را به دست آورده و سهمیه حضور در لیگ قهرمانان را در جیب دارد، به جذب میلاد محمدی ابراز علاقه نشان داده و مذاکراتی با این مدافع چپ، مدیر برنامه‌هایش و باشگاه خنت انجام داده؛ باشگاهی که هدایت آن بر عهده پیتر اشتاگر، سرمربی سابق دورتموند است و البته هنوز مشخص نیست آیا میلاد به حضور در این تیم چراغ سبز نشان داده یا نه؟

 

هر قهرمان المپیک نه یک، بلکه چندین و چند خاطره از قهرمانی خود در بازی‌های تابستانی دارد، از همین‌رو و برای جمع‌آوری مهم‌ترین خاطره طلایی‌های ورزش ایران شروع به گفت‌وگو و گردآوری خاطرات قهرمان قهرمانان کردیم؛ از اولین آنها امامعلی حبیبی و محبوب‌ترین‌شان جهان پهلوان غلامرضا تختی تا سوپر ستاره این روزهای ورزش کشورمان حسن یزدانی دوست‌داشتنی. در این روزها که منتسب به روزهای کرونایی المپیک است، شما عزیزان هر روز می‌توانید خاطره قهرمانی یکی از قهرمان المپیک ایران را در همین ستون مطالعه کنید.

 

حمید سوریان قهرمان مسابقات

 کشتی فرنگی المپیک 2012 لندن

من یکی از زیباترین خاطراتم در کشتی به المپیک 2012 لندن بازمی‌گردد؛ بخصوص فینال المپیک. در فینال باید با «بایرام روشن‌اف» کشتی می‌گرفتم. یکی از الگوهای من در بحث قهرمانی کشتی که دوستش داشتم و او را دنبال می‌کردم فرید منصوراف دیگر کشتی‌گیر آذربایجان بود که سال‌ها قبل برای این کشور مبارزه می‌کرد.

پیش از مسابقات فینال دیدم فرید منصوراف با روشن بایرام‌اف کنار تشک قدم می‌زد. آن لحظه هنوز بعد از گذشت سال‌ها جلوی چشمم است. همانطور که گفتم از آنجایی که منصوراف الگوی من بود و نحوه کشتی گرفتنش را دوست داشتم آن صحنه من را از نظر روحی تحت تأثیر قرار داد که نکند مبادا روزی کشتی را واگذار کرده و طلا تبدیل به نقره شود و برای من دیگر دستاوردی محسوب نمی‌شد بعد از کسب 5 طلای دنیا. در آن لحظه مقداری به‌هم‌ریخته بودم که آقای بنا من را صدا کرد که در این خصوص صحبت کنیم؛ یک دقیقه قبل از شروع کشتی، یک جلسه سه‌نفره بین من، آقای بنا و آقای خیرآبادی.

همینطور که صحبت می‌کردیم آقای بنا متوجه شد من زیرچشمی به بایرام‌اف و منصوراف نگاه می‌کنم. همان لحظه اسم ما را برای انجام مسابقه خواندند و به‌اجبار به سمت تشک رفتیم. این موضوع در ذهن من به‌وجود آمده بود که مبادا شکست بخورم.

در دنیای قهرمانی آن لحظه‌هایی که احساس می‌کنید شاید نشود قطعاً نمی‌شود؛ تردید یعنی شکست و من این را تجربه کردم. یک لحظه اگر شما در ذهن‌تان و در ضمیر ناخودآگاه‌تان بگوید نکند پایم بلرزد، قطعاً آنجا پای‌تان خواهد ‌لرزید.

بله من دچار تردید شده بودم؛ اما لحظه آخر که آمدم به روی تشک بروم و با خدای خودم صحبت می‌کردم که «من لایق این طلا هستم، باید امروز حق من را روی این تشک کشتی بدهی.» در آن لحظه پایانی قبل از ورود به تشک محمد بنا ضربه محکمی به پای من زد، یک لحظه شوک شدم، برگشتم نگاهش کردم، گفت «بریم، با همدیگر می‌رویم می‌بریم.» شاید این دیالوگ حالا که من در موردش می‌گویم خیلی سطحی به نظر برسد؛ اما در آن پیچ و خم‌های کار که من قرار بود بروم و فینال المپیک را تجربه کنم، بسیار کمکم کرد. این تلنگر که «با هم برویم» واقعاً در آن لحظه برای من قوت قلب بود. احساس کردم ما دو نفری قرار است برویم روی تشک و کشتی بگیریم.

الان که سال‌ها گذشته و تصویر لحظه قدم گذاشتنم روی تشک را می‌بینم، وقتی لپم را باد کرده و فوت کردم، لحظه‌ای را یادم می‌آید که می‌دانستم هر اتفاقی وسط تشک کشتی بیفتد من برنده آن مسابقه خواهم بود. یعنی قبل از اینکه برای رقابت روی تشک بروم، من برنده شدم و بعد روی تشک رفته و کشتی گرفتم. این یک تجربه بسیار بزرگ و گرانبها برای من بود. من به تجربه فهمیدم در لحظه‌های اینچنینی هرچقدر هم شما قهرمان بزرگی باشید در پیچ و خم‌ها امکان اینکه بشکنید زیاد است.

من تجربیات و خاطراتی دارم اگر امروز برای شما بگویم نگاه‌تان به مقوله قهرمانی بازتر خواهد شد.

شما یک زمان‌هایی در اوج پختگی و بزرگسالی و مدال و عنوان و قهرمانی برمی‌گردید به دوران کودکی، یعنی واکنش‌هایی نشان می‌دهید که غیرقابل توصیف است. آنجاست که یک هد خوب، یک رفیق، یک آدم کاردان و کاربلد می‌تواند شما را جمع کرده و کمک‌تان کند. رسیدن به این موضوع یکی از بهترین تجربیات من است که در المپیک به آن رسیدم.

سردار آزمون به بایرلورکوزن؛ فعلاً منتفی!