مت فورد

 

آیا آلمان با سه دفاع بهتر است یا چهار دفاع؟ آیا از نداشتن یک مهاجم عالی ضربه می‌خورند؟ چرا نمی‌توانند روی ضربات ایستگاهی خوب دفاع کنند؟ و چرا به نظر می‌رسد به اندازه کافی در یک سوم دفاعی رقبا ایده‌های هجومی ندارند؟

بعد از باخت آلمان به فرانسه در اولین بازی یورو 2020، موجی از نکات و انتقادات تاکتیکی روانه این تیم شد و هواداران وحشت‌زده درباره این بحث می‌کردند که یواخیم لوو برای بازی با پرتغال باید چه تدابیری بیندیشد.

پاسخ چه بود؟ هیچ. همان 11 بازیکن در همان چینش 3-4-3 با همان اشتیاق به حمله از کناره‌ها. وقتی هم که بعد از 94دقیقه هیجان‌انگیز در مونیخ، آلمان 4 بر 2 برنده اعلام می‌شود، هیچ‌کس نمی‌تواند مدعی شود برنامه تیم برای این بازی به ثمر نرسیده است.

 چه چیزی تغییر کرد؟ قبل از مسابقه، لوو خواستار تحرک بیشتر، شوق بیشتر و خطرپذیری بیشتر شد و آنچه نصیبش شد، یک آشفتگی سازمان یافته بود.

آنچه لوو می‌خواست کیفیت غیرقابل اندازه‌گیری بود اما اگر موقعیت در محوطه جریمه رقبا به اندازه بازی با فرانسه نادر باشد، او دلش نمی‌خواست بازیکنانش دوباره در آن فضاها فعالیت کنند، شکست را بپذیرند و برای رسیدن به گل اول بی‌تاب شوند بلکه هدفمندتر از گذشته به سمت دروازه حریف حمله کنند.

 

تلاش، تلاش و تلاش

بهترین نمونه روی گل دوم آلمان شکل گرفت. تلاش اولیه توماس مولر برای سانتر با مداخله پپه بی‌نتیجه ماند اما مولر دوباره فرستاد. کای هاورتز ابتدا نتوانست اثر بگذارد و به نظر می‌رسید فرصت از دست رفته اما یاشوا کیمیش نگذاشت حمله بمیرد و دوباره توپ را فرستاد تا رافائل گریرو دروازه خودی را باز کند. ظرف چهار دقیقه، آلمان باخت یک بر صفر را به برد 2 بر یک برگرداند. این مزد بازی پرتحرکش بود و البته تصمیم لوو در اصرار استفاده از پلن A و پیگیری مصرانه آن.

 

روبین گوسنز

چهره شاخص بازی روبین گوسنز بود که گل چهارم آلمان را زد. نه ناامیدی مردودشدن گل فوق‌العاده‌اش توسط VAR و نه شوک گل کریستیانو رونالدو و پیش افتادن پرتغال به خودباوری او ضربه زد. او برنامه‌های لوو را به دقت اجرا کرد. دفعه بعدی که توپ گیرش آمد -این بار با پاس خوب کیمیش- توپ را به سمت دروازه میهمان ارسال کرد جایی که روبن دیاز هم دروازه خودی را به اشتباه باز کرد.

دو گل به خودی پرتغال در فاصله چهار دقیقه هر دو حاصل اصرار بر حمله آلمان از اطراف محوطه جریمه بود و دفاع پرتغال در برابر آشفتگی منظم ژرمن‌ها فرو ریخت.

معمولاً در تورنمنت‌های بین‌المللی مربی‌ها وقت زیادی ندارند برای اینکه جزئیات تاکتیکی را با تغییرات گسترده همراه کنند. بعضی از بهترین‌ها مانند دیدیه دشان، مربی تیم ملی فرانسه ساده و محافظه‌کارانه رفتار می‌کنند با وجود آنکه استعداد زیادی در تیم دارند. بعضی‌ها هم مثل گرت ساوت‌گیت موضوع را خیلی برای خودشان و دیگران سخت می‌کنند.

در بازی شنبه شب، لوو و آلمان گزینه آشفتگی منظم را انتخاب کرد. به خوبی جواب داد و می‌تواند تا آخر تورنمنت برایشان مفید باشد.

منبع: دویچه وله

 

ژولین لوران

 

 فرانسه می‌دانست آسان نخواهد بود. بردن یورو یا جام جهانی هر چقدر هم تیمی قوی داشته باشید و مدعی قهرمانی تلقی شوید، ساده به دست نمی‌آید. فرانسه حتی قبل از بازی با مجارستان در برابر دیدگان 55 هزار هوادار، این را می‌دانست و حالا بعد از تساوی یک - یک در پوشکاش آره‌نا بهتر شرایط را درک کرده است. در این تورنمنت کسی چیزی به آنها نمی‌دهد، هر چه می‌خواهند باید خودشان به دست آورند. نمی‌توانند خودشان را از پیش برنده هیچ مسابقه‌ای بدانند و هشدار خوبی از مجارها دریافت کردند که اگرچه بازیکنان مستعد زیادی به اندازه فرانسه ندارند و کیلیان امباپه هم در تیم‌شان بازی نمی‌کند اما با باور و تعصب زیادی بازی کردند. از سه مهاجم فرانسه در این بازی انتظار بالایی داشتیم. مقابل آلمان، کریم بنزما، آنتوان گریزمان و امباپه هر کدام بخشی از یک واحد منسجم بودند که منسجم عمل می‌کرد، در دفاع موفق بود و خوب ضدحمله می‌زد. تصور می‌شد بازی مجارستان برایشان ایده‌آل باشد و البته اینکه نبود تقصیر خودشان بود.

مقابل مجارستان با 66درصد مالکیت توپ و مقابل دفاعی نسبتاً کوتاه قد، باید راه‌حل‌های متفاوتی پیدا می‌کردند، باید در فضاهای بسته کارهای جادویی می‌کردند، باید بهتر ترکیب می‌شدند و باید سرحال‌تر می‌بودند اما هیچ‌کدام نبودند. تنها یک بار خودشان بودند وقتی نیم ساعت از بازی گذشته بود؛ پاس عالی گریزمان به امباپه رسید و او با کنترل عالی‌اش توپ را برای بنزما فرستاد اما مهاجم رئال مادرید قدرش را ندانست. غیر از آن، نتوانستند ریتم و ضرباهنگ لازم را بیابند و نگران‌کننده‌تر اینکه گاهی خودشان را هم پیدا نمی‌کردند. گریزمان گفت: «هوا گرم و زمین خشک بود. صدای تماشاگران هم آزاردهنده بود چون خیلی وقت است به سکوت در استادیوم‌ها عادت کرده‌ایم.» تلاش برای بهانه‌تراشی یک چیز است و اینکه این سه نفر به اندازه کافی خوب نبودند، یک چیز دیگر.

قطعاً باید کار زیادی انجام شود تا این مثلث هیجان‌انگیز روی کاغذ در زمین فوتبال هم فوق‌العاده شود. آنها هوش و استعداد دارند و مکمل یکدیگر هستند برای اینکه مثلث رویایی مورد انتظار همه شوند. هنوز به آنجا نرسیده‌اند و این برای دیدیه دشان نگران‌کننده است. قبل از بازی چهارشنبه با پرتغال وقت زیادی ندارند بخصوص با توجه به باخت این تیم برابر آلمان و انگیزه‌ای که برای بازی آخر دارد. دشان بعد از بازی عصبانی نبود و از بازیکنان خواست مثبت فکر کنند چون دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.

مربی فرانسه حق داشت از حریف تعریف کند. مجارها کاری کردند که برای هواداران، کشورشان و جام ملت‌های اروپا مایه افتخار بود. آنها منظم، باانگیزه، پرانرژی و مشتاق بازی کردند و شایسته تساوی بودند، یکی از بهترین نتایج تاریخ اخیرشان. هیچ کس نماد بهتری برای روحیه فوق‌العاده میزبان در این بازی از دفاع راست‌شان، آتیلا فیولا نبود. او در آخرین لحظات نیمه اول گل زد تا بعد از 527 دقیقه دروازه فرانسه باز شود و او در 31 سالگی در زمره اساطیر یورو درآید. تا مدت‌ها مردم مجارستان از این بازیکن خواهند گفت که هرگز خارج از کشورش بازی نکرده، چندان بااستعداد نبوده اما هرگز تسلیم نشده. او قبل از این تنها یک گل ملی در کارنامه داشت که به آندورا زده بود اما برای این گل از برنده چهار جام لیگ قهرمانان، رافائل واران عبور کرد و دروازه هوگو لوریس را باز کرد تا مجارستان یک بر صفر از قهرمان جهان پیش بیفتد.

آتیلا و مجارها کار بزرگی مقابل فرانسه کردند و حالا به یکی دیگر مقابل آلمان نیاز دارند تا صعود غیرمحتمل از گروه مرگ ممکن شود. فرانسه هم با بازیکنان بزرگش قرار است فینال دوره قبل را تکرار کند و علاوه بر صعود به انتقام هم می‌اندیشد.

منبع: ESPN

 

بلژیک دو بازی ابتدایی خود را برده و به مرحله بعد صعود کرده بنابراین کافی است یک تساوی از فنلاند بگیرد تا صدرنشین گروه شود اما صعود از گروه دوم یورو 2020 به یک داستان پرمعما تبدیل شده است. روسیه به خاطر پیروزی برابر فنلاند در گروه دوم است و با پیروزی صعود می‌کند اما اگر از دانمارک مساوی هم بگیرد به مرحله بعد می‌رود در صورتی که فنلاند نتواند بلژیک را شکست دهد. فنلاند هم مثل روسیه سه امتیازی است و اگر شگفتی بزرگ جام تا اینجا را خلق کند و بلژیک قدرتمند را ببرد، صعود می‌کند اما با تساوی هم بار خودش را می‌بندد اگر روسیه به دانمارک ببازد.

اما دانمارک دو بازی خود را باخته اما هنوز شانس دارد به عنوان تیم دوم گروه با خیالی آسوده به مرحله بعد برود به شرطی که روسیه را شکست دهد و فنلاند به بلژیک ببازد البته به این بستگی دارد که در این دو بازی چه تعداد گل زده می‌شود.

 

 

  کریستیانو رونالدو داشت از هوای آزاد لذت می‌برد و با بهترین دوست و مشاورش، ریکاردو رگوفه، حرف می‌زد، که ناگهان حرفش را قطع کرد. او چند سوت زد و با دست راستش به هم‌تیمی‌هایش در پرتغال نشان داد که وقت بازگشت به هتل فرارسیده است. آنها هم بدون چون و چرا، رونالدو را همراهی کردند و برگشتند.

این اتفاق در اکتبر 2019 روی داد. در ساحل کاسکاییس در نزدیکی لیسبون، در میان انبوه هواداران، عکاسان و فیلمبرداران. این بخشی از کارهای همیشگی پرتغال در روزهای مسابقه است. آنها پیش از بازی برای پیاده‌روی صبحگاهی به بیرون می‌روند، با افراد محلی خوش‌وبش می‌کنند، عکس می‌گیرند و امضا می‌دهند. این کار به‌ندرت بیشتر از نیم‌ساعت طول می‌کشد و اغلب وقتی تمام می‌شود که رونالدو حس کند زمانش رسیده است.

هیچ بازیکنی در فوتبال ملی – حتی لیونل مسی – نفوذ مهاجم یوونتوس را ندارد. او 13 سال پیش در 22سالگی کاپیتان پرتغال شد. در ماه مارس، داور بازی با صربستان نپذیرفت که ضربه او از خط دروازه رد شده و او در اعتراض بازوبندش را به زمین کوبید اما حتی در آن هنگام هم کسی کاپیتانی او را زیر سؤال نبرد. فرناندو سانتوش، مربی پرتغال، در پاسخ به این پرسش که آیا بازوبند را پس می‌گیرد، خندید: «کریستیانو الگویی ملی است. هیچ‌کس نمی‌گوید واکنش او زیبا بود اما دلیلی در بحث بر سر کاپیتانی‌اش نمی‌بینم.»

خارج از میدان، کسی روی اقتدار رونالدو صحبتی ندارد. حالا قدرت او بسیار بیشتر از سال 2008 است که کاپیتان تیم شد اما در داخل میدان، اوضاع فرق دارد. این سؤال مطرح است که آیا تیم سانتوش بدون رونالدو بهتر بازی می‌کند؟

این بحث مدتی است که شکل گرفته اما اخیراً به خاطر آنچه که ظهور بهترین نسل فوتبال پرتغال می‌خوانند، پررنگ‌تر شده است. زمانی بود که کسی جرأت نداشت این سؤال را بپرسد اما حالا موج برگشته است.

یک گروه می‌گویند که پرتغال در غیاب رونالدو بسیار جذاب‌تر بازی می‌کند. آنها اواخر تابستان گذشته توانستند کرواسی، تیم دوم جام جهانی 2018 را با نتیجه چهار بر یک در هم بکوبند. کاپیتان تیم به دلیل مصدومیت غایب بود و برونو فرناندس، ژوائو فلیکس، دیوگو ژوتا و برناردو سیلوا بهترین بازی شش سال و نیم حضور سانتوش در تیم ملی را رقم زدند. اغراق نیست اگر گفته شود آنها می‌توانستند در ورزشگاه دراگائو پورتو، چهار گل دیگر هم به ثمر برسانند.

چنین نمایشی نشان داد که پرتغال بدون رونالدو هیچ مشکلی ندارد و البته مشخص شد که بازیکنان در غیاب کاپیتانشان چطور بازی می‌کنند.

دوارته تورنسی، خبرنگار او ژوگو نوشت: «پرتغال هنگامی که او نباشد، با کیفیت بیشتری بازی می‌کند. صرف حضور او در میدان باعث می‌شود بازیکنان در اولین فرصت تلاش کنند به او پاس بدهند. این واکنشی خودکار است و باعث می‌شود بازیکنان نتوانند تمام قابلیت‌های خود را نشان دهند. وقتی درباره برناردو سیلوا، برونو فرناندس، ژوائو فلیکس و حتی آندره سیلوا صحبت می‌کنید، این بسیار روشن می‌شود: همه آنها اگر از این قیدوبند ناخودآگاه رهایی یابند، بسیار بهتر می‌توانند کار کنند. تنها زمان مشخص می‌کند که آیا آنها می‌توانند موفقیتی که پرتغال با حضور رونالدو کسب کرده را ادامه دهند یا نه؟»

تا پنج سال پیش، تنها جام قهرمانی‌ای که پرتغالی‌ها بالای سر برده بودند، جام اسکای‌دام 1995 بود؛ تورنمنتی بسیار سطح پایین که در زمین چمن مصنوعی تورنتو بین منتخب لیگ کانادا و منتخب لیگ پرتغال برگزار شده بود.

اما با حضور رونالدو، اوضاع عوض شد. او کمک کرد پرتغال یورو 2016 و لیگ ملت‌های 2019 را فتح کند. پرتغال بارها به کسب قهرمانی نزدیک شده بود اما نتوانسته بود جام مهمی به دست بیاورد. آنها در یورو 2004 در خانه، در فینال برابر یونان شکست خوردند. توضیح اینکه چرا جایگاه رونالدو در ترکیب ثابت سانتوش تغییر نمی‌کند سخت نیست، هرچند که اغلب پرسش‌های زیادی درباره میزان تأثیرگذاری رونالدو در جریان بازی مطرح می‌شود. این دو نفر از سال 2003 که در اسپورتینگ با هم بودند، هم را می‌شناسند و از آنجا بود که رابطه پدر و پسری بین‌شان شکل گرفت.

سانتوش شش سال و نیم است که مربی پرتغال است و بسیاری از طرفداران حس می‌کنند که این مربی باید بتواند بهترین ترکیب مهاجمانش را پیدا کند. لوییس کریستووائو، تحلیل‌گر Eleven Sports می‌گوید: «اینکه پرتغال با رونالدو متفاوت بازی می‌کند بیشتر نشان‌دهنده مسائلی درباره سانتوش است. پرتغال یک هویت مشخص و یک برنامه مشخص ندارد و مطابق بازیکنانی که در اختیار سانتوش است به پیش می‌رود. رونالدو بازیکنی بسیار تأثیرگذار در یک‌سوم هجومی است. بدون او، باید برنامه بازی جامع‌تری داشت. این تفاوت بین این دو وضعیت است.»

اما تناقض اینجا است. هرچند پرتغال با رونالدو یک گل‌زن ترسناک دارد اما بدون او زیباتر بازی می‌کند. هر چقدر هم که پرتغال بدون رونالدو جذاب‌تر باشد، سانتوش فردی به‌شدت عمل‌گرا است که به اندازه طرفداران برای سبک بازی ارزش قائل نیست. او بارها گفته است: «فکر نمی‌کنم بازی زیبا و زشت داشته باشیم.»

در نهایت، پیروزی است که مهم است و به باور سانتوش، هیچ بازیکنی به جز رونالدو، بهترین گل‌زن تاریخ پرتغال، او را به پیروزی نزدیک‌تر نمی‌کند. رونالدو با گل‌هایی که در یورو 2020 زده، به‌زودی بهترین گل‌زن ملی تاریخ خواهد شد.

سانتوش در سال 2016 در پاسخ به انتقادات درباره زیبا نبودن بازی تیمش گفت: «همسرم اصرار دارد که من خوش‌تیپ‌ترین مرد دنیا هستم اما می‌داند که اینطور نیست و من هم می‌دانم. همه چیز بستگی به چشم بیننده دارد. در فوتبال، فقط خوب و بد داریم. شما یا خوب بازی می‌کنید یا بد.»

البته هیچ‌کس در تیم جایگاه رونالدو را زیر سؤال نبرده است. بسیار بعید است که کسی این کار را انجام دهد. در گذشته، پرتغال چندین بازیکن داشت که در رختکن قدرت خود را داشتند، مانند لوییس فیگو، روی کاستا، ژوائو پینتو و فرناندو کوتو اما رونالدو تنها رهبر این گروه است. بازیکنانی که در سطح باشگاهی علنی اعتراض می‌کنند، مانند برونو فرناندس که در عرض چند هفته خود را به ترکیب ثابت منچستر یونایتد تحمیل کرد، در تیم ملی صدای بلندی ندارند. این موضوع به این زودی‌ها تغییر نخواهد کرد.

ماریانا کابــــــــرال، خبرنگار اکسپرســـــــو می‌گویـــــــــــــــــــد: «نمی‌خواهم بگویم که محال است، چون در فوتبال محال نداریم اما واقعاً سخت است که تصور کنیم رونالدو روی نیمکت پرتغال بنشیند. حالا شرایط بازی به هر شکلی که می‌خواهد باشد. او به خاطر جایگاهش در فوتبال، نفوذش در تیم و اینکه نماد است، نیمکت‌نشین نخواهد شد. او می‌خواهد رکورد بیشترین گل ملی را به نام خود ثبت کند. پس از یورو البته هیچ چیز مشخص نیست. من تردیدی ندارم که اوست که تصمیم خواهد گرفت چه زمانی فوتبالش را در تیم ملی پایان دهد. کریستیانو بازیکنی نیست که روی نیمکت بنشانند.»

سانتوش آشکارا با این حرف موافق است. پس در نهایت باید توازن لازم را در تیم پیدا کرد. چطور می‌توان به بهترین شکل از بازیکنی استفاده کرد که فوتبالش را به عنوان یک بال تکنیکی و سرعتی در اسپورتینگ آغاز کرد و سپس تبدیل به یک مهاجم مرکزی مقتدر شد؟

رونالدو در یورو هم بازیکن اصلی پرتغال بوده است. هرچند برخی در این کشور از او انتقاد می‌کنند اما او الهام‌بخش این نسل طرفداران پرتغال خواهد شد، همانطور که الهام‌بخش نسل طرفداران در یورو 2004 بود.

رونالدو 19ساله در آن هنگام نتوانست قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد اما نمایش‌های او در آن مسابقات در خانه باعث شد که بسیاری از هموطنانش نام او را روی فرزندانشان بگذارند. به جز او، 32 فوتبالیست دیگر در پرتغال هستند که نامشان «کریستیانو رونالدو» است. 12 نفرشان در هنگام یورو 2004 به دنیا آمده‌اند.

اما برای سانتوش، تنها یک کریستیانو رونالدو وجود دارد: پسری از مادیرا که بهترین راهکار او برای پیروزی است.

منبع: فور فورتو

 

 هری کین با مهاجم روی فرم تیم ملی انگلیس فاصله زیادی دارد، همان که در 56 بازی ملی 34 گل زده و افتخارات فراوانی را  در عرصه ملی پیش رو می‌بیند. او تا اینجای یورو از فرم ایده‌آل دور بوده و در هر دو بازی مقابل کرواسی و اسکاتلند تعویض شده است. کین در هر دو بازی رحیم استرلینگ و فیل فودن را کنار خود داشته اما این مثلث هجومی رویایی هنوز در یورو آنطور که انتظار می‌رفت، کاری نکرده است.

اوضاع در باشگاه هم چندان روبه‌راه نیست. گفته می‌شود ظرف یکی دو هفته آینده منچسترسیتی پیشنهادی صد میلیون پوندی به تاتنهام ارائه خواهد کرد و مصمم است زودتر تکلیف این انتقال را مشخص کند به جای آنکه تا آخر تابستان طول بکشد اما این برای تیم شمال لندن کافی است؟

دانیل لوی، رئیس تاتنهام ارزش بازیکن 27 ساله خود را حدود 150 میلیون پوند می‌داند و این فاصله آنقدر زیاد هست که به رویای کین برای رفتن به «اتحاد» پایان دهد جایی که می‌تواند مرتباً در آن جام بگیرد. 

سیتی نمی‌خواهد برای یک بازیکن 27 ساله که بارها با مصدومیت مچ پا درگیر بوده، بیشتر بپردازد. بنابراین احتمالش می‌رود که تیم قهرمان لیگ برتر کنار بکشد اگر دانیل لوی با قیمت پیشنهاد سیتی موافقت نکند. 

مربی کاتالان سیتی در تلاش است یک گلزن ناب به تیم خود اضافه کند که پر از بازیکنان خلاق و فرصت‌ساز است.

 

 اسپانیا زمانی قدرت برتر فوتبال دنیا بود اما با یک تساوی مأیوس کننده دیگر در گروه E‌ یورو نشان داد که تنها شبحی از آن تیمی است که یک دوره جام جهانی را ما بین دو قهرمانی‌اش در جام ملت‌های اروپا فتح کرد. دومین تساوی متوالی ماتادورها در مرحله گروهی یورو 2020 سبب شد که این تیم زیر فشاری بسیار سنگین خودش را برای سومین و آخرین بازی‌اش در مرحله گروهی آماده کند.

تیم لوئیس انریکه شنبه شب در حالی در خانه خودش برابر لهستان به تساوی یک - یک بسنده کرد که در بازی اولش هم در خانه برابر سوئد به تساوی بدون گل رضایت داده بود. این بدان معناست که قهرمان سه دوره یورو، چهارشنبه این هفته باید اسلواکی را شکست دهد تا به مرحله بعدی رقابت‌ها صعود کند.

جوردی آلبا، کاپیتان ماتادورها که در پایان بازی جایزه بهترین بازیکن میدان را هم گرفت، گفت: «ما کمی بدشانسی هم آوردیم. ما داریم کارمان را خوب انجام می‌دهیم و قصد داریم که اوضاع را هم تغییر دهیم. من ایمان دارم که می‌‌توانیم این کار را انجام دهیم. هیچ کسی نمی‌تواند تلاش بازیکنان ما را زیر سؤال ببرد. مردم می‌توانند به هر شیوه‌ای که می‌خواهند ما را مقصر بدانند اما انسجام و انگیزه این تیم غیرقابل انکار است.» در حالی که اسپانیا با نمایش‌هایی ناامیدکننده یورو را آغاز کرده است، لهستان با گلی که کاپیتان و گره‌گشای تیم‌شان روبرت لواندوفسکی به ثمر رساند، امید به اردوی تیم‌شان برگشته است. این اولین گل لهستان در یورو 2020 بود که اولین امتیاز این تیم در این تورنمنت را هم به ارمغان آورد.

 

تیمی که دیگر ترسناک نیست

در اواخر دهه اول قرن بیست‌و‌یکم و اوایل دهه 2010، اسپانیا واقعاً تیمی ترسناک بود. آنها با تیکی‌تاکای معروف‌شان رقبا را تحت سلطه می‌گرفتند و با همین سبک بازی یورو 2008، جام جهانی 2010 و یورو 2012 را فتح کردند. پاسکاری و تملک توپ هنوز هم دو فاکتور اصلی بازی این تیم است و تملک 85 و 76 درصدی‌اش به ترتیب مقابل تیم‌های ملی سوئد و لهستان گواه این مسأله است اما مشکلی که به نظر می‌رسد این تیم با آن روبه‌رو شده، آن است که انگار آنها نمی‌دانند از این برتری در تملک توپ و پاس‌های پرتعداد چگونه باید برای رسیدن به دروازه حریفان استفاده کنند. ضمن اینکه این تیم رهبران باتجربه‌ای که بتوانند در لحظات سخت روحیه تیم را بالا ببرند و سرنوشت بازی را به سود این تیم رقم بزنند، ندارد. یورگن کلینزمن، سرمربی سابق تیم ملی آلمان و آمریکا در این باره به شبکه BBC One گفت: «فوتبال هنوز هم یک ورزش فیزیکی است. کارلس پویول، سرخیو بوسکتس و سرخیو راموس، بازیکنانی هستند که حضورشان در ترکیب یک تیم، هنوز هم می‌تواند ترس را به جان بازیکنان حریف بیندازد. اسپانیای فعلی پر از بازیکنان باستعداد است که می‌دانند چطور باید فضاهای خالی را پیدا کنند اما این تیم دیگر ترسناک نیست. نبود این سه بازیکن در ترکیب اسپانیا سبب می‌شود که رقبا دیگر از چیزی نترسند.»

 

خلأ مهاجم گلزن و خط میانی ضعیف

اسپانیا در دو بازی اولش در یورو 2020، 29 شوت به سمت دروازه حریف شلیک کرده است اما فقط یک گل زده است که آن هم از فاصله‌‌ای نزدیک به ثمر رسید و در ابتدا هم به گمان آفساید مردود اعلام شد و VAR‌ سلامتش را تأیید کرد. مهاجم نوک اسپانیایی‌ها در این دوره یورو، آلوارو موراتا بوده و او به خاطر عملکردش در این دوره از رقابت‌ها انتقادات زیادی شنیده است. او مقابل سوئد دو موقعیت بسیار خوب را از دست داد و همین اتفاق مقابل لهستان هم تکرار شد. با این حال تقصیرها تنها متوجه مهاجم یوونتوس نیست. جرارد مورنو پنالتی اسپانیایی‌ها مقابل لهستان را از دست داد و دنی اولمو دیگر مهاجم اسپانیایی‌ها هم تا قبل از تعویض شدنش فقط یک شوت زده بود اما همانگونه که گی‌یم بالاگه، کارشناس فوتبال اسپانیا می‌گوید، تیم ملی این کشور فقط در خط حمله‌اش مشکل ندارد و خط میانی‌اش هم چنگی به دل نمی‌زند.

حالا ماتادورها روی لبه تیغ هستند. اسپانیا با پیروزی برابر اسلواکی صعود می‌کند. آنها با تساوی سوم خواهند شد مگر اینکه لهستان بتواند سوئد را شکست دهد. در طرف دیگر، لهستان با پیروزی برابر سوئد و البته مساوی نشدن مصاف اسپانیا و اسلواکی، به عنوان تیم دوم گروه صعود می‌کند. سوئد برای صعود فقط نباید به لهستان ببازد تا صعود کند و اگر ببازد و بازی دیگر هم به تساوی ختم شود، آن وقت سوئد، اسلواکی و لهستان رده‌های اول تا سوم را میان خودشان تقسیم خواهند کرد. شکست سوئد این تیم را در رده جایگاه سوم قرار خواهد داد. اسلواکی با پیروزی برابر اسپانیا صعود می‌کند و اگر مساوی کند و سوئد هم نبازد، باز هم می‌تواند به مرحله بعدی برود.