احسان محمدی

 

لیگ ستارگان قطر به یک مقصد شیک برای فوتبالیست‌های ایرانی تبدیل شده است. به دور از هیاهوی رسانه‌های وطنی، می‌روند در یک فضای ایزوله و شیک، کنار چند بازیکن نیمه بازنشسته مشهور، در ورزشگاه‌های مدرن و با قراردادهایی شیرین بازی می‌کنند و بعد چمدان‌شان را برمی‌دارند و برمی‌گردند. اگر مدیر‌برنامه خوبی داشته باشند ممکن است به اروپا بروند وگرنه به همین لیگ نیم‌بند خودمان برمی‌گردند.

صحبت از لیگی 49 ساله است که ستارگانی مثل روماریو، رائول گونزلس، پپ گواردیولا، فرناندو هیرو، ژاوی، گابریل باتیستوتا، مارسل دسایی، برادران دی‌بوئر، اشتفان افنبرگ و ... در آن توپ زده‌اند. حتی دهه 60 هم پاتوق بازیکنان ایرانی بود که در رؤیا هم نمی‌دیدند به اروپا بروند. نکته جالب اینکه تنها بازیکن ایرانی که در این لیگ آقای گل شده، فرشاد پیوس است که سال 1367 برای الاهلی بازی کرد.

این لیگ که از لحاظ امکانات تمرین، مسابقه و حتی تصویربرداری در آسیا نمونه است، ماجراهای عجیبی دارد. بسیاری از بازیکنان قراردادهای کوتاهی دارند که بین تیم‌ها دست به دست می‌شوند، در واقع انگار عمدی برای ایجاد یک توازن وجود دارد. اینکه بازیکنان هنوز امضای پای قراردادشان خشک نشده، لباس تیم‌شان را عوض می‌کنند.

رامین رضاییان شهریور 99 به الدوحیل پیوست و علیرغم نمایش خوب و گلزنی در چند دیدار، بعد از پنج ماه به السیلیه منتقل شد. درست مثل زمزمه جدایی مهدی ترابی و علی کریمی. ترابی که پرسپولیس مثل نان شب در لیگ قهرمانان آسیا به او محتاج بود، قرمزها را در نیمه راه تنها گذاشت و 18 مهر به العربی پیوست و بعد از چند مصدومیت به نظر می‌رسد حالا باشگاه قصد فروش او را دارد!

علی کریمی ستاره محوری استقلال نیمه آبان به القطر رفت و هنوز سه ماه نشده او را در لیست فروش قرار داده‌اند. ماجرا بیشتر به شوخی شبیه است. انگار شیوخ دست و دلباز پول اضافی دارند و محض تنوع خرج می‌کنند وگرنه این همه نقل و انتقال به هرچیزی شباهت دارد جز بازار فوتبال!

رضاییان به صورت غیررسمی ابراز تمایل کرد که به پرسپولیس برگردد ولی انگار باشگاه تهرانی بیش از مشکلات مالی، هنوز از رفتار او در ترک این تیم و رفتن به ترکیه دل‌چرکین است. گفته می‌شود علی کریمی و مهدی ترابی هم بدشان نمی‌آید به فوتبال ایران برگردند، جایی که شاید زمین‌های مخملی و امکانات کافی و VAR نداشته باشد و دستمزدها را دیر به دیر بدهند اما شور و هیجان فوتبال جاریست. چیزی که شاید در خلوت امید ابراهیمی، روزبه چشمی، پژمان منتظری، شجاع خلیل‌زاده و مهرداد پولادی را وسوسه می‌کند.

البته برخی از هواداران از هر دو بازیکن گله‌مند هستند که در روزهای نیاز، خانه را ترک کردند و الان که روزگار خوشی در لیگ قطر ندارند، هوس بازگشت به سرشان زده است اما هم استقلال به یک رهبر میانی نیاز دارد و هم پرسپولیس با رفتن بشار رسن به یک بازیکن گره‌گشا محتاج است که مثل فصل قبل به موقع گل بزند، پنالتی بگیرد و پاس گل بدهد.

حتماً مذاکرات پنهانی در حال انجام است که نتیجه آن به عدد و رقم قرارداد و البته تمایل بازیکنان بستگی دارد. هوادارانی اما گمان می‌کنند هنوز این عشق و تعصب به پیراهن است که حرف آخر را می‌زند!

(این یادداشت پیش‌تر در عصر ایران منتشر شده است)

خب به سلامتی و مبارکی علی کریمی تصمیم گرفته رئیس فدراسیون فوتبال شود. آدمی که در بیرون از زمین فوتبال، تا امروز یکبار یک حرکت مدیریتی موفق انجام نداده و اولین و آخرین تجربه مدیریتی‌اش در باشگاهداری، به سقوط سپیدرود منجر شد، قرار است برای ریاست فدراسیون فوتبال اقدام کند. این هم خبری است دیگر! بسیار خبر مطلوبی هم هست. فقط به استاد یادآوری می‌کنیم ریاست فدراسیون عین بدبخت کردن سپیدرود نیست، هر وقت دلت را زد بزنی زیر میز و بیایی بیرون!

***

یکی از بزرگترین اتفاقات ممکن در فوتبال اروپا رخ داد و پوچیتینو مربیگری پاری سن ژرمن را بر عهده گرفت تا نصف مربیان در خطر اخراج در فوتبال اروپا فعلاً نفس راحتی بکشند. البته از یک ماه دیگر خود جناب توخل، مربی اخراجی پی اس جی هم با حمایت باند رسانه‌ای و مدیربرنامه‌اش دوباره مطرح می‌شود و مربیان در خطر اخراج دوباره باید روی سکو تراول خرج کنند تا لیدرهای باشگاه‌های‌شان بازیکنان کم کار را حسابی بنوازند.

این فوتبال اروپا هم آنقدری که می‌گویند حرفه‌ای نیست ها!

***

اینکه اتوبوس سایپا را به ورزشگاه راه نداده‌اند، اتفاق بسیار درست و حرفه‌ای و معقولی است. تجربه ثابت کرده در فوتبال ایران کسی به زبان خوش پول بده نیست! سر هر گردنه‌ای که توانستید یقه بدهکار را بگیرید، بگیرید وگرنه از پول خبری نیست!

***

در کنفرانس مطبوعاتی از سرمربی تیم صدر جدول در مورد امکان برکناری‌اش سؤال کرده‌اند! یعنی آدم نمی‌داند دقیقاً باید سرش را به کدام دیوار بزند! بابا طرف در صدر جدول است! برکنارش کنند برای چه؟

سامان موحدی راد

 

رئال اولین بازی سال 2021 را با پیروزی پشت‌ سر گذاشت. سه امتیاز ارزشمندی که شاید پیام‌آور روزهای خوش 2021 برای تیم زیدان باشد. چه اینکه تیم او با این پیروزی و با 17 بازی همچنان در رده دوم جدولی ایستاده که آتلتیکو ماردید تیم اول آن است. آن هم با دو بازی کمتر و دو امتیاز بیشتر. با این حال پیروزی رئال مادرید آن هم یک هفته بعد از تساوی ناامیدکننده برابر الچه در آخرین بازی سال 2020 می‌تواند رئالی‌ها را امیدوار کند که روزگار نگون‌بختی پایان یافته است. آن هم با پیروزی برابر تیمی چون سلتاویگو که ادواردو کودت آن را متحول کرده است. تیمی که بازی با مالکیت بالا را در دستور کار قرار داده بود و در نیمه اول مالکیت بیشتری نسبت به رئالی‌ها داشت اما بازنده به رختکن رفته بود. چرا که رئال مادرید خیلی زود در نیمه اول به گل رسیده بود و همچنین تیم زیدان با اشتباه کمتری بازی می‌کرد. همچنین شکننده بودن تیم سلتاویگو در ضدحمله‌ها اعتماد به نفس این تیم را در طول بازی گرفته بود.

در طرف مقابل رئالی‌ها غیر از یک نمایش بی‌نقص در خط دفاعی که کلین‌شیت را برای آنها به همراه داشت شاهد درخشش دو ستاره‌شان لوکاس وازکز و مارکو آسنسیو هم بودند. بازیکنانی که در این بازی تکلیف را مشخص کردند و هر کدام یک گل و یک پاس گل را در کارنامه داشتند اما غیر از این دو چهره نباید از نمایش خوب لوکا مودریچ و تونی کروس هم در این بازی غافل شد؛ دو ستاره خط میانی این تیم که نمره بالایی در این بازی کسب کردند. خیلی‌ها دوران مودریچ را در رئال تمام شده می‌دانستند اما او در این بازی با حضور در تمام نقاط زمین و حضور مؤثر روی گل دوم رئال نشان داد که همچنان می‌تواند عصای دست زیدان باشد. رئالی‌ها به این شروع خوب در 2021 امیدوار هستند. اولین پیروزی در سال جدید می‌تواند آنها را امیدوار کند که به روزهای طلایی بازگردند.

 علی کمانگری

 

سال ۲۰۲۱ با بازی مقابل اودینزه برای یوونتوس آغاز شد، در ورزشگاه خانگی‌شان، آلیانز، از سری رقابت‌های هفته پانزدهم سری‌آ. تیم پیرلو در حالی پای به این میدان گذاشته بود که آخرین دیدار خود در سال ۲۰۲۰ را با نتیجه ۳-صفر به فیورنتینا واگذار کرده و در روزی که هر ۴ مدعی قهرمانی اسکودتو در کنار یووه (میلان، اینتر، رم و ناپولی) به پیروزی رسیده بودند، نیاز مبرم به ۳ امتیاز خانگی داشت.

پیرلو در غیاب موراتای مصدوم و کوادرادوی محروم، از آرایش ۲-۴-۴ بهره می‌برد و بعد از مدت‌ها شاهد حضور زوج رونالدو - دیبالا در رأس خط حمله بانوی پیر بودیم.

 یووه از همان ابتدا بازی را بسیار پرفشار و با ضرباهنگ بسیار بالا دنبال کرد؛ تیم پیرلو سعی می‌کرد با ترکیبی از «High-press» و «Mid-press»، توپ را از اودینزه پس بگیرد، سپس با چند پاس طولی به سرعت خود را به پشت محوطه حریف برساند. آمار ۶۴ بازپس‌گیری توپ یوونتوس (در حالی که اودینزه با ۳۷٪ مالکیت توپ و فرصت بیشتر برای باز‌پس‌گیری توپ، تنها ۶۷ بار این کار را انجام داد) گویای آن است که پرس یوونتوس تا چه حد موفق بوده است.

 همچنین در شاخص «PPDA» (شاخصی که به ما می‌گوید یک تیم بعد از چند پاس حریف موفق به ثبت یک واکنش دفاعی شده و بیانگر شدت پرس یک تیم است)، یووه عدد فوق‌العاده ۶/۳۳ را به جای گذاشت؛ این یعنی بیانکونری بطور میانگین بعد از هر ۶ یا ۷ پاس تیم اودینزه، یک عملکرد دفاعی موفق را از خود ثبت کرده است. قضیه زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم PPDA ثبت‌شده یووه در این مسابقه، از میانگین PPDA آنها در این فصل (۷/۵۷ و بالاتر از تمام تیم‌های سری آ) هم بهتر بوده است!

نگاهی مجدد به گل‌های شاگردان پیرلو هم نشان می‌دهد آنها تا چه اندازه توانسته‌اند از پرسینگ شدید خود و در ادامه باز‌پس‌گیری‌ توپ‌های‌شان بهره ببرند؛ جایی که گل اول و چهارم یووه، روی پرسینگ‌ رمزی و بنتانکور در بالای زمین و توپگیری‌ این دو به دست می‌آید و گل سوم‌شان هم روی باز‌پس‌گیری توپ ساندرو در میانه میدان. البته همانطور که در ابتدای مطلب هم ذکر شد، یووه در این مسابقه ضرباهنگ بسیار بالایی هم داشت. بدون تردید موفقیت یووه در پرسینگ و بازپس‌گیری توپ، اگر با این ضرباهنگ بالا همراه نمی‌شد، نمی‌توانست یووه را به چنین پیروزی مقتدرانه‌ای برساند. اگر باز هم به صحنه‌های گل گورخر‌ها برگردیم، می‌بینیم که هافبک‌های یووه بلافاصله بعد از تصاحب توپ و با کمترین ضرب سعی می‌کنند با یک پاس طولی مهاجمان‌شان را در عمق دفاع حریف تغذیه کنند.

اگرچه در ابتدای استخدام آندره‌آ پیرلو به عنوان سرمربی یوونتوس، انتقادات بسیاری به مدیریت یووه و شخص آنیلی وارد شد که چرا روی چنین مربی کم‌ تجربه‌ای قمار کرده است اما گذر زمان نشان می‌دهد که پیرلو از آن دست مربیانی است که فلسفه مشخصی در کار خود دارد و یووه زیر نظر او، در حال دنبال کردن فوتبالی مدرن، متکی بر پرسینگ شدید، پاس‌های طولی و ضرباهنگ بسیار بالاست. به‌ نظر می‌رسد اگر سران یووه زمان کافی را در اختیار بزرگترین رجیستای تاریخ فوتبال قرار دهند، او خواهد توانست پروژه نیمه تمام مائوریتسیو ساری را در این باشگاه به اتمام رسانده و پس از سال‌ها، سبک بازی یووه را از واکنش‌گرا به «proactive» تغییر دهد.

 

فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) ماه آینده فناوری جدید استفاده از یک ریز تراشه درون توپ فوتبال را به منظور تشخیص عبور توپ از روی خط دروازه در جریان برگزاری مسابقه مورد آزمایش قرار می‌دهد. به گزارش خبرگزاری رویترز از لندن، این ابزار که توسط شرکت آدیداس تولید شده است، روز 26 فوریه در ورزشگاه میلنیوم شهر کاردیف و یک روز پیش از برگزاری دیدار پایانی جام اتحادیه باشگاه‌های انگلیس آزمایش می‌شود تا در صورت موفقیت در دیدار روز بعد مورد استفاده قرار گیرد. سخنگوی فیفا گفت: «این فدراسیون با وجود بروز یکی از محرزترین اشتباهات در دیدار دیشب دو تیم مطرح لیگ برتر انگلیس یعنی منچستریونایتد و تاتنهام، مجدداً مخالفت خود را در مورد استفاده از فیلم ویدیویی در جریان مسابقات تکرار کرد.» در این مسابقه تک گل تاتنهام که به نظر می‌رسید حداقل یک متر از خط دروازه عبور کرده و سپس توسط دروازه‌بان منچستریونایتد بازگردانده شد به دلیل اشتباه داور و خط نگه‌دار پذیرفته نشد. مارتین ژول و الکس فرگوسن سرمربیان دو تیم پیش از این تصدیق کرده‌اند که اکنون زمان استفاده از فیلم ویدیویی مسابقات فرا رسیده است اما با وجود این مارکوس سیگلر مدیر ارتباطات فیفا گفت: «این فدراسیون به شدت با بازبینی فیلم مسابقات برای تشخیص درستی تصمیمات داوران مخالف است.» وی افزود: «تنها چیزی که مورد توجه فیفا قرار دارد استفاده از فناوری جدید به منظور تشخیص عبور توپ از روی خط دروازه است. ما در مورد دیدار دیشب نیز باید تصمیم داور و کمک داور را بدون هیچ بحثی بپذیریم چراکه این بخشی از فوتبال است.»

 

 

میعاد نیک

 

فصل جاری رقابت‌های لیگ برتر فوتبال جزیره تا به امروز مملو از شگفتی‌هایی بوده که شاید در چند سال اخیر این مسابقات محلی از اعراب نداشته‌اند. استون‌ویلایی که آرسنال و لسترسیتی را در زمین حریف به بند کشیده بود و با ۷ گل مدافع عنوان قهرمانی یعنی لیورپول را درهم کوبید، مقابل شاگردان اله‌ گونار سولسشر و در تئاتر رویاها کاری از پیش نبرد تا روند امتیازگیری شیاطین سرخ با هیچ اختلالی مواجه نشود. قرمزهای منچستری که پس از شکست عجیب مقابل آرسنال دیگر در لیگ برتر نباخته‌اند، حالا به تهدیدی جدی برای لیورپول، لسترسیتی، تاتنهام و منچسترسیتی در راه قهرمانی تبدیل شده‌اند و چه بسا اگر آن شکست دردناک در تقابل با توپچی‌ها رقم‌ نمی‌خورد، اکنون لیگ جذاب جزیره پس از مدت‌ها منچستریونایتد را بر بام جدول رده‌بندی خود می‌دید.

تنور رقابت بین ۵ تیم بالای جدولی لیگ برتر بسیار داغ است و امسال از آن سال‌هایی نیست که قهرمانی یک تیم حتی در میانه‌های مسیر مسجل شده باشد.

 منچستریونایتد به یکی از شانس‌های حتمی کسب جام لیگ انگلستان مبدل شده و با ادامه این روند رو به‌ رشد از سمت مارکوس رشفورد، پل پوگبا، آرون ون‌بیساکا و برونو فرناندز اصلاً بعید نیست که پس از ۸ سال مدال طلای منقش به شیر لیگ برتر به استادیوم اولدترافورد بازگردد؛ جایی که پس از پایان عصر سرمربیگری سرالکس فرگوسن دیگر هرگز رنگ و بوی قهرمانی در لیگ را حس نکرد، حتی با حضور ژوزه مورینیو.

قرمزهای شهر منچستر برای ایستادن روی سکوی قهرمانی راه عریض و طویلی در پیش دارند و اکنون هم برای پیش‌بینی تیم قهرمان خیلی زود است اما کیفیتی که سبک بازی پارتیزانی شیاطین سرخ نشان داده و بازیابی روحیه‌ جنگندگی تا آخرین دقایق در رختکن این تیم نمایانگر یک تحول و انقلاب بزرگ در سطوح فنی و روانی یونایتدی‌ها است که می‌تواند رویای‌شان را تحقق ببخشد.

 

 

سام ستارزاده

 

زمستان فرانکی و آبی‌های لندن خیلی زود از راه رسید. چلسی که شاید تا یک ماه قبل در کنار لیورپول و تاتنهام، یکی از پیشتازان جدول لیگ جزیره بود، پیش از نزدیک‌ شدن به باکسینگ دی و با شکست مقابل ولورهمپتون و اورتون وارد سراشیبی سقوط شد. پس از واگذاری دربی شمال‌ شرق لندن به آرسنال و تساوی مقابل استون‌ویلا که چلسی را از منطقه سهمیه چمپیونزلیگ به‌ کل دور راندند، نمایش خانگی ضعیف مقابل منچسترسیتی احیا شده پپ گواردیولا، ضعف‌های دفاعی و هجومی آبی‌های لندن را در بهترین زمان ممکن پررنگ ساخت. حکیم زیاش و تیمو ورنر، دو مهاجمی که رومن آبراموویچ برای باز کردن پای‌شان به لندن نزدیک به 85 میلیون پوند هزینه کرد، از ابتدای شب سیاه استمفوردبریج نقش‌آفرینی کردند اما بدون حتی یک شوت در چارچوب و با ثبت تنها یک دریبل موفق توسط ورنر. شیرهای آبی که در 10 دقیقه ابتدایی رویارویی با سیتی تیم هجومی‌تر میدان هم بودند، تحت تأثیر دو گل متوالی میهمان‌شان از طرح موقعیت روی دروازه سیتی ناکام‌ ماندند و حتی برای آزمودن بخت خود، متمسک شوت‌های راه دور و پاس‌های بلند شدند.

در نقطه مقابل چلسی، سیتیزن‌ها تیمی ظاهر شدند که کاملاً می‌دانستند در لندن چگونه به خواسته خود برسند. پسران پپ که در چند بازی اخیرشان پیشرفت قابل‌ توجهی در بازی مالکانه و تکضرب خود داشتند، با تراکم بالا در یک‌ سوم دفاعی خود دیدار را آغاز کردند اما در انتقال از دفاع به حمله، به‌ شدت برق‌آسا و غافلگیر کننده بودند. دو گل نخست منچسترسیتی در حالی به‌ ثمر رسید که برتری عددی در نیمه رقیب‌شان کاملاً با چلسی بود. این به این معنی است که بازیکنان سیتی برای پاسکاری حتی در یک‌ سوم دفاعی میزبان با کمترین فشار ممکن از سوی مدافعین مواجه‌ بودند.

آرایش معروف به 9 کاذب (False 9) که مورد علاقه گواردیولا هم است، برتری در میانه میدان را با قدرت در اختیار آبی‌های منچستر قرار داد. علی‌رغم برتری 6/54 به 4/45 چلسی در مالکیت توپ، بازیکنان سیتی در ارائه کارهای ترکیبی، به‌ویژه در کانال‌های کناری زمین، با هیچ مزاحمتی مواجه نبودند. موقعیت‌های منجر به گل‌های ایلکای گوندوغان و فیل فودن هر دو روی پاسکاری‌های تکضرب و ترکیبی در سمت راست دفاع چلسی خلق شدند؛ جایی که سزار آسپلیکوئتا در قامت یک مهره خنثی و بی‌تأثیر بود. بن چیلول نیز در سوی دیگر این خط دفاع توان مقاومت برابر بازی تیمی آبی‌آسمانی‌ها را نداشت و خوش‌شانس بود که نفوذهای خوآ کانسلو از آن جناح گلی برای سیتی نساخت.

معضلاتی که فرانک لمپارد برای بازگرداندن آبی‌های لندن محکوم به رفع آنان است، تا حد زیادی ریشه روحی و روانی دارند. از جمله انتقادات پایگاه‌های هواداری چلسی به عملکرد ضعیف برخی بازیکنان‌شان این است که آنها برای نشانی که روی سینه‌شان حک می‌شود بازی نمی‌کنند. از طرفی دیگر، مسلماً اگر قلب شیر بازیکنان چلسی به‌ قدری تپنده بود که با نخستین گل رقیب فرو نمی‌ریخت، انتظار یک فوتبال ازهم‌ گسیخته و سردرگم را از این تیم نمی‌داشتیم.

فاز هجومی چلسی البته با ورود کای هاورتز و کالوم هادسون – اودوی دوباره تپید؛ هرچند دیگر کار از کار گذشته بود. شاید اعتماد به این دو مهره بتواند در دیدارهای بزرگ نیم‌فصل دوم چلسی گره‌گشا باشد اما چالش اصلی لمپارد، ایجاد توازن در خط دفاعی خواهد بود؛ مشکلی که شاید چاره آن در بازار باز شده زمستان پیدا نشود.