علی بابازاده

 

سرانجام داستان انتقال مرد شیک‌پوش آرژانتینی به پاری سن ژرمن به پایان رسید و مائوریسیو پوچتینو به عنوان جانشین توماس توخل، هدایت پسران پارک دپرنس را برعهده گرفت. اولین حاشیه‌های این انتقال بزرگ را نشریه لوپاریزین فرانسه علنی کرد؛ در روزهایی که شایعات پیشنهاد غول‌های اروپایی به سرمربی سابق تاتنهام رسانه‌ای می‌شد، نشریه لوپاریزین به نظر جدی‌ترین و موثق‌ترین خبر را به چاپ رساند. لوپاریزین ادعا داشت که طی روزهای آتی مرد آرژانتینی به پاریس خواهد آمد و طی عقد قراردادی با ناصرالخلیفی مالک باشگاه، هدایت PSG را برعهده خواهد گرفت. اخبار ضد و نقیض با گذشت زمان رنگ واقعیت به خود گرفت و شنیده‌ها حاکی از آن است که گمانه‌زنی‌های نشریه فرانسوی در خصوص مبلغ قرارداد مائوریسیو نیز درست از آب درآمده؛ باشگاه با اخراج توماس توخل ضرر ماهانه۶۲۰ هزار یورویی را به جان خرید و طبق قرارداد و مفاد رسمی، موظف است تا پایان زمان قرارداد توخل، حقوق ماهانه او را پرداخت کند! با این همه تحلیلگران براین باورند که مسئولان پاریسی توانسته‌اند قرارداد به مراتب ارزان‌تری را نسبت به توماس توخل با پوچتینو ببندند و رضایت کامل مربی آرژانتینی را به دست بیاورند. لوپاریزین معتقد است میگل دآگوستیو و خسوس پرز که در تاتنهام دستیار پوچتینو بودند، این وظیفه را در پارک دپرنس نیز برعهده خواهند داشت و باشگاه درصدد جلب رضایت و عقد قرارداد با آنهاست.

ناصرالخلیفی، مالک قطری باشگاه اولین نفری بود که پس از رسمی شدن شایعات به مربی جدیدش خوش آمد گفت؛ «بسیار خوشحالیم که می‌توانیم از حالا به بعد پوچتینو را مربی پاری سن ژرمن بدانیم. افتخار می‌کنم که کاپیتان سابق ما به پاریس بازگشته و همه می‌دانیم که پارک دپرنس خانه همیشگی اوست! این انتقال ارتباط تنگاتنگی با جاه‌طلبی‌های بزرگ ما خواهد داشت و فصل دیگری از تاریخ پاریس را رقم خواهد زد. پاری سن ژرمن با امضای قرارداد با مائوریسیو پوچتینو، تعهد خود برای پیشرفت و بهتر شدن را نشان داد و ایمان داریم که هواداران‌مان از این اتفاق نهایت لذت را خواهند برد.»

واضح بود که استخدام این مربی باعث قربانی شدن فرد دیگری خواهد شد و این قرعه به نام توماس توخل درآمد! پاری سن ژرمن با اعلام این خبر خیال بسیاری از مربیان تیم‌های اروپایی را راحت کرد؛ در آشفته بازار انتخاب مربیان جدید و نتایج ضعیفی که برخی از بزرگان در فصل جاری لیگ‌های اروپایی به دست آورده‌اند، بدون تیم ماندن فردی چون پوچتینو دستاوردی جز فشار روانی به همراه نداشت. همه می‌دانیم که فلورنتینو پرز به آسانی دست از زین‌الدین زیدان برنخواهد داشت و اخراج او گزینه محتملی به نظر نمی‌رسید اما باز هم حواشی فراوانی پیرامون باشگاه مادریدی وجود داشت و بعد از هر مساوی یا باخت، نام پوچتینو در مادرید بر سر زبان‌ها می‌افتاد. منچستریونایتد همچنان با اوله گونار سولسشر درگیر نتایج پر افت و خیر است و چه بسیارند هواداران متعصب شیاطین سرخ که هنوز هم براین باورند بعد از برکناری مورینیو، نیمکت یونایتد باید به این سرمربی آرژانتینی می‌رسید.

سرانجام سایر پیشنهادات و شایعات به واقعیت تبدیل نشد و از این به بعد پوچتینو را در قامت سرمربی PSG خواهیم دید؛ ا‌و به پاریس آمده تا تغییرات مدنظر خود را در ساختار باشگاه ایجاد کند و تیم فرانسوی را به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برساند؛ عنوانی که با توماس توخل هم می‌توانستند به آن برسند اما در فینال فصل گذشته UCL مغلوب بایرن مونیخ شدند؛ «من با جاه طلبی و فروتنی بسیار به این باشگاه برگشتم و برای کار درکنار بااستعدادترین بازیکنان جهان، به‌شدت مشتاقم. من و کادر‌فنی‌ام تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا بهترین نتیجه را برای پاری سن ژرمن در تمامی رقابت‌ها کسب کنیم و هویت بازی هجومی‌ای که هواداران پاریسی همیشه عاشق آن بوده‌اند را از بین نبریم. می خواهم از مدیران باشگاه بابت اعتمادی که به من کردند، تشکر کنم. همانطور که می‌دانید، این باشگاه همیشه در قلب من جایگاه خاصی داشته است و خاطرات فوق‌العاده‌ای از پارک دپرنس به یاد دارم!»

پیش بینی می‌شود پس از برکناری توماس توخل تغییرات فنی اساسی در باشگاه پاریسی ایجاد شود؛ PSG با توماس توخل به فینال لیگ قهرمانان رسید و همچون سنت همیشگی، پیروز بلامنازع بازی‌های لوشامپیونه بود اما هیچ‌گاه سبک و سیاق تاکتیکی و فنی مربی آلمانی به دل هواداران نمی‌نشست.

توخل تا همین هفته گذشته و قبل از علنی شدن خبر اخراج، متهم بود که توانایی مدیریت این حجم از بازیکنان مستعد را ندارد و به درستی از بازیکنانی چون نیمار، امباپه، مویزه کین و مائورو ایکاردی بهره نمی‌گیرد. در بین گزینه‌های مدنظر و آنطور که بیشتر رسانه‌ها گمانه‌زنی کرده‌‌اند، مائوریسیو پوچتینو در اولین اقدام خود برای باشگاه پاریسی دست به جذب کریستین اریکسن هافبک ناراضی اینتر خواهد زد. شایعه شده قبل از علنی کردن قرارداد با PSG، مربی آرژانتینی مذاکرات شخصی خود با هافبک دانمارکی اینتر و دله الی هافبک انگلیسی سابق خود در باشگاه تاتنهام را انجام داده و به دنبال جذب آنهاست. یقیناً تنها چالش جدید پوچتینو، لیگ قهرمانان اروپا و جدال با بارسلونا نخواهد بود؛ او در دوره‌ای پا به پاریس گذاشته که لیون با رودی گارسیا و لیل با کریستوف گالتیر در اوج آمادگی قرار دارند و لوشامپیونه هم جامی از پیش تصاحب شده نیست! مسیر رو به رشد پوچتینو در دنیای مربیگری به درستی در حال طی شدن است اما اگر او قصد دارد روزی نیمکت رئال مادرید، منچستریونایتد و یا حتی بارسلونا را نیز تصاحب کند، باید در PSG به عنوان یک مربی موفق برشمرده شود؛ در غیر این صورت خانه‌نشینی‌هایی بلندمدت در انتظار اوست.

تیم ملی فوتبال ایران در نخستین دیدار تدارکاتی برای حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2010 درمقابل تیم هانزا روشتوک آلمان قرارگرفت و با نتیجه 2 بر صفر شکست خورد.

به گزارش خبرنگار ایرنا، گل‌های تیم هانزا روشتوک را «توبیاس راتقب» و «ستکوویچ» در دقایق 36 و 64 به ثمر رساندند.

این بازی با حضور کم‌تعداد تماشاگران و در زیر بارش باران و برف در ورزشگاه آزادی آغاز و بازیکنان، کادر‌فنی و داوران بازی به آیدین نیکخواه بهرامی بازیکن تیم ملی بسکتبال ادای احترام کردند و یک دقیقه سکوت نیز برگزار شد.

در این بازی تیم ملی ایران با لباس‌های یکدست قرمز و با ترکیب سید‌مهدی رحمتی، سیدجلال حسینی، مجتبی شیری، حسین کعبی، مرتضی اسدی، ستار زارع، کیانوش رحمتی، مازیار زارع، ابراهیم صادقی، میلاد میداوودی و احمد جمشیدیان در زمین حاضر شدند.

این نخستین بازی تیم ملی ایران پس از گذشت پنج ماه و 15 روز از شکست مقابل کره جنوبی و حذف از مسابقات جام ملت‌های آسیا بود. تیم ایران عصر امروز بدون سرمربی و با حضور منصور ابراهیم‌زاده بر روی نیمکت در مقابل حریف قرارگرفت و با شکل و شمایلی جدید بدون حضور بازیکنان پرسپولیس، سپاهان و لژیونرها به میدان رفت. همچنین امیر شاهپورزاده مهاجم ایرانی‌الاصل و 25 ساله هانزا روشتوک کاپیتان این تیم بود.

 

 

پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن دو نیمه متفاوت داشت. بازی را خیلی خوب شروع کرد و در زمان مناسبی هم به گل رسید. حتی می‌توانست در همان نیمه با به ثمر رساندن یکی دو گل دیگر کار را تمام کند اما این اتفاق نیفتاد. در نیمه دوم ورق با تدابیر رحمان رضایی برگشت و ذوب‌آهن کاملاً مسلط بود. با توجه به حفظ توپ و مالکیت خود می‌توانست به پیروزی هم برسد اما در نهایت بازی مساوی تمام شد.

میلاد جهانی در این مسابقه مثل همیشه عملکرد خوبی داشت و کادرفنی ذوب‌آهن با به زمین فرستادن حسین شنانی و ایوان مارکوویچ قدرت خط حمله و جناحین خود را بالاتر برد. حتی در دقایق اضافی بازی در یک ضدحمله موقعیت چهار به دو نصیب این تیم شد که با تعلل از دست رفت. به هرحال در فوتبال اگر از موقعیت استفاده نکنید، به مشکل می‌خورید و برای پرسپولیس هم این اتفاق رخ داد.

عقب‌نشینی پرسپولیس در نیمه دوم بسیار غیرمنتظره بود. شاید بازیکنان پرسپولیس می‌خواستند همان یک گل را حفظ کنند اما انرژی موجود در تیم ذوب‌آهن به ویژه نفرات جایگزین آن سبب شد رو به جلو حرکت کنند. انگیزه تیم رحمان رضایی برای دیدار با نایب قهرمان آسیا خیلی بالا بود و همین امر کمک کرد بازی را برگردانند. حتی اگر در ضد حملات‌شان دقت می‌کردند، می‌توانستند برنده شوند.

موضوعی که در بازی روز گذشته خیلی به چشم آمد انگیزه مضاعف تیم ذوب‌آهن بود و شاید بازیکنان پرسپولیس با از دست دادن قهرمانی آسیا آن انگیزه لازم را نداشته باشند. سطح این مسابقات، امکانات و توجه به آن از لیگ ایران بیشتر است و برنده نشدن مقابل اولسان و کسب جام در مجموعه پرسپولیس دلسردی ایجاد کرده. اگر جای گل‌محمدی بودم برای چند دیدار از نفرات جوانی استفاده می‌کردم که کمتر بازی کرده‌اند. البته این تصمیم من است و با توجه به محدودیت بازیکنان باکیفیت هم کار یحیی را سخت می‌کند.

درباره عملکرد مهاجمان پرسپولیس صحبت و نقد زیاد است اما به نظر من عملکرد مهدی عبدی خوب بوده و کسی توقع نداشت وی خود را به مهاجم اول پرسپولیس تبدیل کند. باید به این بازیکن فرصت داد اما آرمان رمضانی تاکنون نتوانسته انتظارها را برآورده کند. البته باید به این مهاجم هم مثل عبدی بیشتر فرصت و اعتماد به نفس داد تا بتواند به پرسپولیس کمک کند.

 

سام ستارزاده

 

در سطح فوتبال غرب آسیا، آمار الهلال و پرسپولیس را یکه‌تازان چهار سال اخیر می‌داند؛ دو تیمی که سهمیه کنفرانس غرب در فینال لیگ قهرمانان قاره کهن را به هیچ قدرت دیگری تعارف هم نکرده‌اند. از همین رو، فرازها و نشیب‌های این دو تیم نیز شباهت زیادی به یکدیگر دارند.

اگر بحث، بحث تمکن مالی باشد، تیمی که پس از فروپاشی کرونایی در قطر لوسیانو ویتو، بال سابق آتلتیکو و اسپورتینگ لیسبون را به جووینکو، گومیس و آندره کاریو اضافه می‌کند، با تیمی که نزدیک به 3 میلیون دلار از مسابقات درآمدزایی می‌کند؛ ولی پنج ستاره اصلی خود را به تیم‌های متوسط غرب آسیا هدیه می‌دهد، قابل قیاس نیست اما از منظر بدنی و روانی، هلالی‌های غرق در اسکناس و پرسپولیسی‌های غرق در بدهی با جنس یکسانی از مشکلات گلاویزند.

آبی‌های ریاض که کارشناسان فوتبال سعودی سال‌هاست آنها را چه در سطح فنی و چه مدیریتی، یک سطح فراتر از فوتبال عربستان می‌دانند، تحت تأثیر باخت شوکه‌ کننده به اوراواردز ژاپن در فینال سال 2018 آسیا، لیگ سعودی را برخلاف ادوار دیگر، به‌سختی و با چاشنی اقبال فتح کرد و در جام پادشاهی (حذفی) نیز در همان مراحل ابتدایی کنار رفت. این طبیعی است که تیمی که تمام تلاش و غیرت خود را برای قهرمانی یک تورنمنت می‌گذارد و یک مسیر هزار فرسخی را با گام‌های محکم و لرزاننده پیش می‌رود؛ ولی در یکقدمی خط پایان زمین می‌خورد، حداقل در کوتاه‌مدت تحت تأثیر خستگی ذهنی و ناامیدی شدید باشد.

ضعف‌هایی که در دومین دیدار پسافینال پرسپولیس در لیگ بیستم دیدیم، برای طرفداران الهلال کاملاً آشنا هستند. موقعیت گل‌ خالی‌ای که مهدی عبدی به بیرون زد، لو دادن‌های مکرر توپ توسط پرسپولیسی‌ها و بی‌انگیزگی و ریتم آرام بازی مالکانه آنان، به‌ویژه در نیمه دوم، یک‌ به‌ یک، از معضلات فنی‌ای بودند که در سه سال پیش و این روزها، در الهلالی که جام قهرمانی را از دستش سر داده‌ بود دیده می‌شد.

از طرفی دیگر، با جدایی شجاع خلیل‌زاده و بشار رسن، یحیی گل‌محمدی دست‌کم 9 دیدار پیش رویش را باید با ترکیبی که حداقل انعطاف‌پذیری ممکن را دارد، به میدان برود. این یعنی رو شدن دست یحیی برای رقبایی که نام هر پنج مدعی دیگر کورس قهرمانی این فصل نیز در میان آنها دیده می‌شود. نمی‌توان انکار کرد که کلاس بازی سرخ‌پوشان از سایر تیم‌های ایرانی فعلاً بالاتر است اما شیوه بازی، نقاط قوت و پاشنه‌های آشیل تیم، دست‌کم تا نیم‌فصل، جزو دانسته تمام سرمربیان رقیب گل‌محمدی است و برای ایجاد انعطاف فنی مدنظرش در کوتاه‌مدت، یحیی کار ساده‌ای نخواهد داشت. داستان این روزهای پرسپولیس یحیی، مانند الهلال سه‌ سال پیش است؛ تیمی مهارناپذیر که رامون دیاز آرژانتینی (سرمربی سابق ریورپلاته) ساخته‌ بود اما خودش را تا انتهای آن فصل هم روی نیمکت رئیس‌ها نگاه نداشتند اما خبر خوب این است که یحیی دوست‌داشتنی، یک سرمایه بی‌نظیر نسبت به آن الهلال دارد که با خرج میلیون‌ها دلار هم نمی‌توان آن را تهیه‌ کرد. هشتگ‌های #یحیی_تنها_نیست چند روز گذشته فضای مجازی این سرمایه مردمی را به‌ زیبایی بازتاب می‌دهند؛ پشتوانه‌ای که می‌تواند بزرگترین تسهیل‌گر ارتش سرخ برای ترمیم زخم شکست دوباره‌اش در دیدار نهایی لیگ قهرمانان باشد.

 

میعاد نیک

 

تقابل جنجالی و پرحاشیه سرخ‌ها و گاندوها پس از مدتی وقفه بالاخره در استادیوم آزادی برگزار شد اما همین تک بازی چهره جدیدی از تیم فینالیست آسیا را به رخ فوتبال ایران کشید. در هفته‌ای که استقلال توانست یک نیمه نمایش قابل قبول را عرضه کند، تیم یحیی گل‌محمدی بی‌برنامگی و البته ترس را سرلوحه کار خود قرار داد تا چندین دقیقه پیش از ضربه کارساز میلاد جهانی در دقیقه 90، بازی را به خودش واگذار کرده باشد.

پرسپولیس که طی سال‌های اخیر به تنها نماد ثبات و صلابت در فوتبال بی در و پیکر ایران تبدیل شده بود و همواره نوار عملکردی بدون فراز و نشیب و متعادلی را سپری می‌کرد، در دیدار عصر پنجشنبه نشان داد که دیگر شمایلی از آن تیم قهرمان را ندارد و تمام بذرهای کاشته شده توسط برانکو ایوانکوویچ، دیگر به بار نشسته و برداشت شده‌اند.

 گل‌محمدی که عنوان یکی از گرانقیمت‌ترین سرمربیان لیگ برتر را یدک می‌کشد و قرارداد یکی از دستیارانش با قرارداد تمام اعضای کادرفنی یک تیم لیگ برتر شهرستانی برابری می‌کند، یک بار دیگر این ایراد پنهانی را هویدا کرد که نمی‌تواند سرمربی بازی‌های بزرگ باشد و هر موقع که بازی گره بخورد، نمی‌شود روی توانایی‌هایش حساب باز کرد.

پرسپولیسی‌ها در شرایطی که از امتیاز میزبانی برخوردار بودند و می‌توانستند با عبور از سد ذوب‌آهن بحران‌زده هم شرایط جایگاهی خود در جدول لیگ را بهبود ببخشند و هم با روحیه‌ای مضاعف به مصاف سپاهان بروند، تمام رویاهای خود را با یک ضدحمله نقش بر آب دیدند تا مأموریت بازگشت پرچم سرخ به رده‌های بالایی لیگ برتر غیرممکن‌تر به‌نظر برسد.

 تیم یحیی در تقابل با افکار رحمان رضایی در لباس یک مجموعه ترسو ظاهر شد تا گل تساوی را زمانی بخورد که حامد لک وقت‌کشی می‌کرد و هافبک‌ها با گردش هرز توپ وقت را تلف می‌کردند. شاید این تیم خاص باشد و در سودای پنجمین قهرمانی متوالی اما خواص هم از یک جا معمولی می‌شوند و این پرسپولیس خیلی معمولی بود.

 

سامان موحدی راد

 

پرسپولیس از 6 بازی خود 10 امتیاز دارد. این آمار شاید در لیگی چون ایران و با عملکردی که سایر تیم‌ها دارند چندان جای نگرانی نداشته نباشد اما بی‌شک برای پرسپولیسی‌ها که این سال‌ها به عملکرد خوب و با فاصله از سایر رقبا عادت کرده باشند، به معنی زنگ خطر باشد. آیا این بدان معنی است که پرسپولیس دیگر آن تیم دست نیافتنی چند سال اخیر نیست؟ البته که گذشت 6 هفته و کسب این تعداد امتیاز شاید برای نتیجه‌گیری زود باشد اما پرسپولیسی‌ها به ویژه سرمربی‌شان به خوبی می‌دانند که انتظار هواداران این باشگاه چیزی جز صدرنشینی و قهرمانی نیست.

اما این نگرانی هواداران پرسپولیسی از کجا می‌آید؟ بد نیست نگاهی بیندازیم به آخرین دیدار آنها. جایی که آنها دو نیمه متفاوت برابر ذوب‌آهن را تجربه کردند. 

یک نیمه جسورانه و شجاعانه و نیمه دیگر محافظه‌کارانه و با ترس. همان ترسی که در دقیقه 90 دو امتیاز این بازی را از آنها گرفت. رفتارهای بعد از این بازی هم بیش از پیش جای نگرانی داشت. شاید همین یک بازی دلیل خوبی برای نگرانی نباشد اما به هر حال در این هفته‌ها خبری از پرسپولیسی که در این سال‌ها روحیه برنده داشت، نیست.

 تیمی که بسیاری از بازی‌هایش را پیش از بازی و با برتری ذهنی و روحی و روانی نسبت به رقبایش برنده شده بود و برای همین کار سختی در زمین نداشت. یکی از مهم‌ترین تأثیرهای برانکو در پرسپولیس هم همین مسأله بود.

 تزریق روحیه‌ای به تیم که بازی‌های داخلی را برای آنها به یک نبرد روتین همراه با پیروزی تبدیل کرده بود. چیزی که در فصل پرتلاطم گذشته که با تعویض دو سرمربی هم همراه بود به کمک آنها آمد و در بسیاری روزهای سخت کمک حال آنها بود. حالا اما نه تنها از آن روحیه خبری نیست که بعضاً دیده می‌شود خطاها و نقصان تیم پشت بهانه‌جویی‌ها پنهان می‌شود.

تلاش برای پنهان شدن پشت غیبت بشار رسن و ارجاع همه سؤال‌ها درباره کیفیت بازی به نبود بشار رسنی که از چند ماه پیش معلوم بود بعد از فینال آسیایی قرار نیست در پرسپولیس بماند هم نشان از بهانه‌جویی و عدم پذیرش وضعیت موجود دارد. شاید همینجا آن نکته کلیدی نگرانی پرسپولیسی‌ها باشد. اینکه این تیم نمی‌خواهد نقاط ضعف احتمالی‌اش را بپوشاند و به دنبال بهانه‌جویی است. پرسپولیسی‌ها سه بازی مهم برابر گل‌گهر، سپاهان و استقلال دارند. بازی‌هایی که می‌تواند در پایان هفته دهم آنها را به صدر جدول برساند. البته که برای رسیدن به صدر آنها باید قدر موقعیت‌های فراوانی را که به دست می‌آورند بدانند. تا همینجای کار هم پنالتی از دست رفته نوراللهی و فرصت‌سوزی‌های عبدی و رمضانی به اندازه کافی از پرسپولیسی‌ها امتیاز گرفته اما از این به بعد و با جدی شدن رقابت‌ها دیگر جایی برای این دست بی‌دقتی‌ها نیست. به ویژه در این سه بازی مهم پیش‌رو که می‌تواند سند قهرمانی نیم فصل را هم تا حدودی برای پرسپولیسی‌ها امضا کند.