زمانی که منچستر یونایتد در سال 1993 داشت به طلسم 26ساله‌اش خاتمه می‌داد و در آستانه قهرمانی لیگ بود، طرفداران خرافاتی‌شان سرودهای قهرمانی را سر نمی‌دادند، چرا که بر این باور بودند که این کار شگون ندارد و ممکن است باعث از دست رفتن قهرمانی شود.

در حال حاضر طرفداری به ورزشگاه اولد ترافورد – یا ورزشگاه‌های دیگر - نمی‌رود. تقریباً سه دهه از آن دوران گذشته و می‌توان تصور کرد که اگر طرفداران روی سکوها بودند، دوباره همان احساسات را داشتند.

اوله گونار سولشر و منچستر یونایتد در دو سال اخیر بارها تمسخر و سرزنش شده‌اند اما آنها حالا مدعی قهرمانی هستند، آن هم در حالی که کسی باورش نمی‌شود.

برد دو بر یک جمعه مقابل استون ویلا امتیاز آنها را با لیورپول در صدر جدول لیگ برتر برابر کرد. به جز هفته اول فصل 17-2016، از سال 2009 تاکنون چنین شرایطی حاکم نشده بود. دو تیم در 17 ژانویه در آنفیلد به مصاف هم می‌روند و به این ترتیب، نبرد موفق‌ترین تیم‌های انگلیسی، به شکلی کم‌سابقه در حالی برگزار می‌شود که هر دو تیم رویای قهرمانی دارند. منچستر یونایتد با پیروزی مقابل ویلا که بسیار پیشرفت کرده، حالا 10 بازی است که در لیگ برتر نباخته است. هشت بازی از این دیدارها با پیروزی یونایتد همراه بوده است. تنها باری که یونایتد چنین روندی را پس از بازنشستگی سر الکس فرگوسن داشته، به زمانی برمی‌گردد که سولشر تازه به یونایتد آمده بود. اما باید در نظر گرفت که در تمامی فصل‌هایی که یونایتد با فرگوسن قهرمان شد، همین روندها را داشت که معمولاً طولانی‌تر بود و گاهی چند بار در طول فصل تکرار می‌شد. یونایتد در بازی مقابل ویلا بسیار سختی کشید. سولشر پس از بازی گفت: «رنگ موهای من بی‌دلیل نیست. ما باید بازی را بهتر به پیش می‌بردیم اما دوست داریم کار را به شیوه سختش انجام دهیم.» تعجبی نداشت که برونو فرناندس پیروزی یونایتد را رقم بزند. او از ژانویه گذشته که آمده، در 30 بازی در لیگ برتر روی 33 گل تأثیر مستقیم داشته است. او مقابل ویلا هم پنالتی پیروزی را در دقیقه 61 به ثمر رساند. ماه‌ها بود که به نظر می‌رسید فرناندس دارد تیم سولشر را به پیش می‌برد اما اوضاع را باید به شکل دیگری دید. کمتر تیمی به اندازه یونایتد بازیکن خوب دارد. در چنین فصلی، این موضوع بسیار مهم است. ادینسون کاوانی به دلیل محرومیت سه‌جلسه‌ای در این بازی حاضر نبود اما او در کنار امثال مارکوس رشفورد، آنتونی مارسیال – دیگر گلزن یونایتد مقابل ویلا، داوید دخئا و اریک بایی، نقشی حیاتی در موفقیت‌های تیم داشته است.

باید به مدیران باشگاه هم توجه کرد. اد وودوارد، معاون اجرایی باشگاه در 24 ماه گذشته، تقریباً به‌ تنهایی از عملکرد مربی نروژی تیمش دفاع کرده است. او بارها تأکید کرده که سولشر بهترین فرد برای یونایتد است، آن هم در شرایطی که گاهی همه چیز علیه این مربی بود. موریسیو پوچتینو، فردی که بسیاری بر این باور بودند جانشین سولشر خواهد شد، به پاری‌سن‌ژرمن برگشته است و وودوارد حالا دارد برنامه سال جدید را می‌چیند. سولشر پس از دوران ژوزه مورینیو، برای این آمد که اوضاع را متحول کند و باشگاه را از لحاظ فرهنگی بازسازی کند. وودوارد می‌گوید: «در یک سال گذشته، آمار مثبت زیادی هست که نشان می‌دهد با اوله پیشرفت کرده‌ایم اما اینها تنها بخشی از ماجرا است. کاری که او پشت صحنه انجام داده تا فرهنگ پیروزی را بسازد هم بسیار مهم بوده است. او می‌خواهد تیمی جوان و سختکوش داشته باشد که از استعدادهای پرورش‌یافته خودمان در کنار خریدهای بزرگ استفاده کند و مطابق با سنت باشگاه، فوتبالی تهاجمی به نمایش بگذارد.» برخی منابع نزدیک به یونایتد پیش‌بینی می‌کنند که این تیم ژانویه آرامی را خواهد گذراند اما یک بازیکن دارد به این تیم می‌آید: آماد دیالو، بازیکن 18ساله اهل ساحل عاج، البته به شرط آنکه کارهای اداری او پس از برگزیت دچار مشکل نشود.

این از همان بازیکنانی است که یونایتد سولشر در تلاش برای جذبشان است؛ بازیکنان جوان دارای پتانسیل. جیدون سانچو هم همینطور است، البته قیمت این بال تیم ملی انگلیس و بوروسیا دورتموند بسیار بیشتر از 19 میلیون پوندی است که صرف دیالو می‌شود.

سولشر هم پس از بازی گفت: «یونایتد در یک سال گذشته بسیار پیشرفت کرده است.»

اما با این حال، مشخص است که یونایتد تیمی کامل نیست. بازیکنانی هستند که سولشر دوست دارد در همین ژانویه بفروشد، هرچند اینکه آیا باشگاه‌هایی پیدا می‌شوند که دستمزدهای فیل جونز، سرخیو رومرو و مارکوس روخو را بپردازند مسأله دیگری است. تصمیمات سخت‌تری هم باید در زمینه انتقال قرضی براندون ویلیامز به ساوتهمپتون و آینده جسی لینگارد گرفته شود. خرید یک مدافع میانی جدید در صدر لیست باشگاه قرار دارد و آنها یک مهاجم راست‌پا هم می‌خواهند. سولشر امیدوار بود که این مهاجم، سانچو باشد. با این حال، تردیدهایی که به یونایتد شده بود دیگر دارند محو می‌شوند. هیچ‌کس در یونایتد علنی نمی‌گوید که این تیم بازگشته است اما اینکه آنها در شرایط برابر – دست کم طبق جدول - به آنفیلد می‌روند، نشان می‌دهد که یونایتد دارد به جایگاهش می‌رسد.

 

 کمی اعتماد به نفس چه کارها که نمی‌کند!

در یک شب برفی در «هوثورنز»، آرسنال را در بهترین شرایطش دیدیم. تیم میکل آرتتا در این بازی در زمین وست برومویچ، غیر قابل مقایسه بود با آن تیمی که در تمام فصل تقلایش را دیده بودیم.

خیلی طول کشید اما آرتتا بالاخره به سیستمی رسید که نتیجه می‌گیرد و ستاره‌های آکادمی آرسنال در مرکز آن قرار دارند. توپچی‌ها قبل از این هم می‌دانستند یکی از این استعدادهای ناب بوکایو ساکا است اما شما می‌توانید «امیل اسمیت رو» را هم به این فهرست اضافه کنید.

اسمیت رو از همان لحظه‌ای که برای بازی با چلسی فراخوانده شد، درخشش را آغاز کرد و در بازی آخر تیمش استثنایی بود؛ او دو پاس گل داد و با حضورش به این بحث خاتمه داد که آرسنال در فصل نقل و انتقالات ژانویه نیازی ندارد برای به دست آوردن امثال ایسکو خودش را به زحمت بیندازد.

نداشتن خلاقیت مسأله اصلی تیم از ابتدای فصل بود، مسأله‌ای که در آمار گلزنی ضعیف تیم در لیگ برتر تا قبل از بازی با چلسی در روز بعد از کریسمس (باکسینگ دی) بازتاب داشت اما در سه بازی لیگ که اسمیت رو در پست شماره 10 به بازی گرفته شده، آرسنال هشت گل زده به تعداد گل‌هایی که در 13 بازی قبل از دیدار با چلسی به ثمر رسانده بود.

معرفی او با درخشش ساکا و همچنین فرم عالی الکساندر لاکازت-که دو گلش به وست برومویچ باعث شد آمارش در چهار بازی اخیر تیم به 5 گل برسد- ترکیب شده تا فصل آرسنال به اوج خود برسد.

باخت در زمین اورتون در 29 آذر، فصل آرسنال را به یک بحران کامل فرو برد. آنها در رده پانزدهم جدول لیگ برتر قرار گرفتند در حالی که بدترین شروع‌شان در یک فصل بعد از 47 سال را تجربه می‌کردند و تنها چهار امتیاز با منطقه سقوط فاصله داشتند.

اما بعد از دو هفته و سه برد، اوضاع به کلی عوض شده است، حالا در رده یازدهم قرار دارند با سه امتیاز اختلاف نسبت به چلسی و شش امتیاز فاصله تا تیم چهارم جدول که آخرین سهمیه لیگ قهرمانان را می‌گیرد (بدون در نظر گرفتن بازی‌های شب گذشته). فصلی که یک تهدید تمام عیار بود و خطر سقوط کامل به وضوح در آن قابل مشاهده بود، حالا یک فرصت عالی است.

تیم آرتتا با خودباوری فوق‌العاده‌ای بازی می‌کند و انرژی خود را از امثال ساکا و اسمیت رو گرفته؛ روی دو گلی که در نیمه اول زده شد، این ویژگی بیش از همیشه مشهود بود. اولی گل انفرادی زیبایی بود که کایران تیرنی زد و دومی را ساکا به ثمر رساند اما او نفر آخر یک کار تیمی کم نظیر با 20 پاس بود که در مرکز آن اسمیت رو قرار داشت. از آن گل‌ها که زیاد از آرسنال دیده بودیم اما این فصل جای خالی‌اش به شدت احساس می‌شد. حالا دیگر از آن فشار سنگینی که بازیکنان آرتتا در هفته‌های منتهی به کریسمس روی شانه‌های خود حس می‌کردند، خبری نیست.

قبل از آن اولویت تیم در دفاع بود اما حالا فقط پاس بده و حرکت کن. اینکه همه موفقیت‌ها در نبود توماس پارتی و در میانه افت شدید پیر امریک اوبامیانگ به دست آمده، ارزشش را خیلی بیشتر می‌کند.

بازگشت پارتی  به ضرباهنگی که تیم آرتتا به وجود آورده، شدت می‌بخشد و فرم عالی لاکازت که در نیمه دوم دو گل زد، ثابت کرد آرسنال با افت مهاجم گابنی چندان ضرر نکرده است. چند ماه قبل این خطر وجود داشت که دوران حرفه‌ای لاکازت در آرسنال یک شکست کامل باشد اما او حالا با 9 گل بهترین گلزن تیم است، مثل اینکه تازه متولد شده و از دونده‌های جوانی که اطراف خود می‌بیند، انرژی می‌گیرد.

اواخر سال 2020 برای آرسنال تاریک و مبهم بود اما سال 2021 برای این تیم روشن و امیدوارکننده شروع شده. با امثال ساکا و اسمیت رو در مرکز این تحول، تیم آرتتا حالا نگاهش بیشتر به بالا است تا پایین.

منبع: گل

 

 

 رکورد گل‌های ملی

کریستیانو رونالدو کاپیتان تیم ملی پرتغال تنها 7 گل دیگر می‌خواهد تا به رکورد علی دایی، اسطوره فوتبال ایران برسد که الان با 109 گل دارنده بیشترین تعداد گل در بازی‌های ملی در فوتبال مردان است. رونالدوی 35 ساله به فرض مصدوم یا محروم نشدن، در سال 2021 حداقل 11 بازی رسمی به علاوه چند بازی دوستانه دیگر خواهد داشت و این یعنی مهیا بودن شرایط برای او جهت شکستن رکورد دایی. او در یورو 2020 هم به دنبال چند رکورد دیگر است. اگر او گل بزند به برترین گلزن تاریخ این رقابت‌ها تبدیل می‌شود. او در حال حاضر با 9 گل زده در کنار میشل پلاتینی دو رکورددار برتر این رقابت‌ها هستند. علاوه بر این، او با حضور در این تورنمنت، اولین بازیکنی خواهد بود که در 5 دوره از جام ملت‌های اروپا شرکت داشته است. با دو پاس گل در این دوره از رقابت‌ها او رکورد کارل پوبورسکی با 6 پاس گل که از سال 1980 دست نخورده را خواهد شکست. اگر پرتغال با رونالدو به فینال یورو 2020 برسد، او می‌تواند به اولین بازیکنی تبدیل شود که در سه فینال جام ملت‌های اروپا بازی کرده است. اگر هم پرتغالی‌ها قهرمان شوند، او در کنار چند بازیکن دیگر قرار می‌گیرد که با 2 قهرمانی بیشترین تعداد قهرمانی در یورو را دارند.

 

موفق‌ترین بازیکن تاریخ لیگ قهرمانان

رونالدو در این فصل تمرکز خود را روی یک رکورد در رده باشگاهی هم قرار داده است. اگر او بتواند به یوونتوس برای قهرمانی در لیگ قهرمانان کمک کند، در کنار فرانسیسکو خنتو اسطوره رئال مادرید تنها بازیکنانی خواهند بود که 6 بار قهرمان مهم‌ترین تورنمنت باشگاهی اروپا شده‌اند. علاوه بر این او در کنار کلارنس سیدورف تنها بازیکنانی خواهند بود که با سه تیم متفاوت قهرمان لیگ قهرمانان شده‌اند. رکورد دیگری که رونالدو امسال می‌تواند به آن برسد، با بردن جایزه کفش طلای ایتالیا محقق خواهد شد چون در تاریخ سابقه نداشته است که یک بازیکن در سه لیگ سری A، لالیگا و لیگ برتر انگلیس جایزه بهترین گلزن را کسب کند.

 

بیشترین بازی ملی

یکی از رکوردهای مهم دیگری که امسال می‌تواند شکسته شود، رکوردی است که در دسترس سرخیو راموس قرار دارد. کاپیتان 34 ساله رئال و اسپانیا که در سال 2020 رکورد جان لوئیجی بوفون را شکست، تنها 7 بازی دیگر باید برای تیم ملی کشورش انجام دهد تا رکورد 184 بازی احمد حسن، هافبک سابق تیم ملی مصر را بشکند و در این بخش رکورددار شود.

 

10 قهرمانی متوالی

امسال سه تیم اروپایی این شانس را دارند که برای دهمین فصل متوالی قهرمان لیگ‌شان شوند. یکی از آنها سلتیک است که این هفته دربی را به رنجرز باخت و با سه بازی کمتر در فاصله 19 امتیازی رقیب دیرینه‌اش قرار گرفت و اگر این اختلاف را جبران کند می‌‌تواند قهرمانی‌های متوالی‌اش در لیگ برتر اسکاتلند را دو رقمی کند؛ اتفاقی که تاکنون هرگز رخ نداده است. یوونتوس در سری A همین شرایط را دارد و اگر بتواند فراز و نشیب‌های ابتدای فصلش را پایان بدهد، این شانس را دارد که به اولین تیم اروپایی تبدیل شود که 10 فصل متوالی قهرمان لیگش شده است. لودوگورتس بلغارستان هم شرایطی مشابه دارد.

 

بیشترین پنالتی در یک فصل

رکورد بیشترین پنالتی اعلام شده در طول یک فصل لیگ برتر مربوط به فصل 07-2006 است که 112 پنالتی اعلام شد و 87 تای آن گل شد. در این فصل با کمک قوانین جدید مربوط به خطای هند و VAR، به نظر می‌رسد که رکورد جدیدی برای پنالتی‌های اعلام شده در راه باشد. تا 17 هفته سپری شده از این مسابقات که اکثر تیم‌ها حداقل 14 یا 15 بازی انجام داده‌اند، 62 پنالتی اعلام شده که 51 پنالتی گل شده است.

منبع: BBC

 

 

 موریسیو پوچتینو با قراردادی 18ماهه به پاری‌سن‌ژرمن پیوست و مربی این تیم شد. او حالا کارش را آغاز می‌کند و به دنبال آن است که نیمار و هم‌تیمی‌هایش را به قهرمانی لیگ قهرمانان برساند.

پوچتینو پس از جدایی از تاتنهام در سال 2020، بدون باشگاه بوده است. او حالا جانشین توماس توخل می‌شود که در شب کریسمس اخراج شد.

این مربی آرژانتینی گفته که سرشار از جاه‌طلبی است و پنجره نقل و انتقالات ژانویه هم که باز شده و همه نگاه‌ها به این است که پوچتینو چه تغییراتی در تیمش می‌دهد.

غول‌های فرانسوی در این فصل به شیوه مرسوم جلو نرفته‌اند. آنها تا همین حالا بیش از کل فصل 20-2019 شکست را در لیگ تجربه کرده‌اند. پاریسی‌ها در لیگ سوم هستند و یک امتیاز کمتر از لیون و لیل دارند.

پی‌اس‌جی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان هم دو بازی از سه دیدار اولش را باخت و نزدیک بود به مرحله بعد صعود نکند اما پوچتینو در این تیم چه کارهایی پیش رو دارد؟

 

فقدان یک رهبر

رفتن تیاگو سیلوا باعث شده که پاریسی‌ها جای خالی یک رهبر را در تیمشان حس کنند. این کاپیتان سابق پی‌اس‌جی با قراردادی دوساله به چلسی پیوسته است. او هشت سال را در پارک دپرنس گذراند و حالا جانشینی هم برایش جذب نشده است. سیلوا 36 سال دارد اما نقش او در رختکن بسیار مهم بود.

مارکینیوش بازوبند را گرفته و البته مدافع خوبی است اما به مانند سیلوا قدرت فرماندهی تیم را ندارد.

غول‌های فرانسوی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان چهار گل بیشتر از پارسال دریافت کردند. آنها فصل گذشته در این مرحله تنها دو گل خورده بودند.

چیزی که نگران‌کننده‌تر است این است که خط دفاعی آنها بارها شلخته به نظر رسیده و روی گل‌های دریافتی مقصر بوده است.

این تیم ستارگان بسیاری دارد اما ژنرال اصلی خود را از دست داده است و پوچتینو باید فکری به حال این مشکل کند.

 

مشکلات در خط حمله

پی‌اس‌جی از نظر مهاجمانی که دارد یکی از بهترین تیم‌هاست اما آنها در بسیاری از مواقع جای خالی یک مهاجم شماره 9 را حس می‌کنند.

این تیم البته یک بازیکن شماره 9 داشت: ادینسون کاوانی، بهترین گلزن تاریخ تیم که از جمع آنها جدا شد و با قراردادی آزاد به منچستر یونایتد پیوست.

توخل گفته بود که پی‌اس‌جی در رفتن کاوانی احتمالاً اشتباه کرده است. حالا اغلب نیمار و کیلیان امباپه در خط حمله بازی می‌کنند اما هیچ‌کدام مهاجم مرکزی نیستند و ترجیح می‌دهند به کناره‌ها بروند و توانایی فوق‌العاده خود را نشان دهند.

زمانی که تیم‌های بهتری مقابل پی‌اس‌جی قرار می‌گیرند، خط حمله آنها کند می‌شود و این را در فصل گذشته لیگ قهرمانان هم دیدیم.

آنها البته مائورو ایکاردی را دارند که فصل گذشته هم خوش درخشید اما او در این فصل دچار بحران مصدومیت شده است.

آمدن یک مهاجم جدید به تیم اهمیت بسیار بالایی دارد، چرا که به آنها این امکان را می‌دهد که نقشه دوم داشته باشند و همچنین فضا برای دو ستاره تیم باز شود.

 

حکومت بر رختکن

توخل با لئوناردو، مدیر ورزشی باشگاه درافتاد اما در رختکن چهره‌ای محبوب بود. جانشینی یک مربی محبوب همیشه کار دشواری است، به‌ویژه اگر تیم پر از فوق ستاره‌های مغرور باشد.

پوچتینو باید اعتماد بازیکنان جدید خود را به دست بیاورد و اگر روش درستی در برخورد با بازیکنان نداشته باشد، اوضاعش ممکن است زود خراب شود.

امباپه پس از اخراج بی‌رحمانه توخل در شب کریسمس، از این مربی دفاع کرد. او گفت که رفتن این مربی آلمانی ناراحتش کرده است و تأکید داشت که دوران حضور او در پاریس هرگز فراموش نخواهد شد. او در اینستاگرام نوشت: «متأسفانه قانون فوتبال همین است. هیچ‌کس فراموش نخواهد کرد که در اینجا چه کردی. تو بخشی شگفت‌انگیز از تاریخ باشگاه را نوشتی و به تو می‌گویم: ممنونم، مربی.»

 

پنجره مهم ژانویه

بسیاری تصور می‌کردند که پاری‌سن‌ژرمن که در فصل گذشته به فینال لیگ قهرمانان رسید، در تابستان سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای‌ انجام خواهد داد اما آنها تنها قرارداد ایکاردی را دائمی کردند و خرید دیگری نداشتند.

به نوشته رسانه‌های فرانسوی، توخل و لئوناردو در این موضوع با هم مشکل داشتند و یکی از دلایل اختلافات آنها این بوده است.

ما درباره مزایای خرید یک مهاجم مرکزی صحبت کردیم اما این تیم همچنین یک هافبک خوب می‌خواهد. در میان بازیکنان خط میانی، تنها مارکو وراتی یک هافبک بزرگ است و او هم زیاد مصدوم می‌شود.

به جز او، سایر بازیکنانی که پشت سر نیمار و امباپه بازی می‌کنند در سطح آنها نیستند.

اگر پی‌اس‌جی بخواهد امید به فتح لیگ قهرمانان داشته باشد، پوچتینو باید همین حالا دست‌ به ‌کار شود و یک بازیساز در کلاس جهانی را بخرد.

 منبع: دیلی میل

 

 یک روز دیگر در لیگ برتر و یک شاهکار دیگر از سون هئونگ مین و هری کین. این دو با همکاری فوق‌العاده‌شان تاتنهام را به پیروزی 3 بر صفر برابر لیدزیونایتد رساندند تا تیم ژوزه مورینیو سال جدید را همانطور آغاز کند که سال گذشته را به پایان برده بود. پاس کین برای سون تا گل دوم تاتنهام را بزند، سیزدهمین همکاری این دو برای گلزنی در این فصل لیگ برتر بود که با رکورد این رقابت‌ها برابری می‌کند. با توجه به اینکه 22 بازی تا پایان فصل باقی مانده احتمال قوی وجود دارد برای اینکه رکوردی به ثبت برسانند که شاید هرگز شکسته نشود. آلن شیرر و کریس ساتن در فصل رویایی بلکبرن، 1995-1994 که با قهرمانی‌شان به پایان رسید، روی 13 گل با یکدیگر همکاری کردند و رکورد زدند البته آنها در طول یک فصل به این آمار رسیدند و کین و سون در 16 بازی. شاید فقط یک اتفاق ناگهانی مانع از رکوردشکنی زوج خط حمله تاتنهام شود.

اما علاوه بر آن، کین اگر یک پاس گل دیگر به سون بدهد، با رکورد پاس گل یک بازیکن برای بازیکنی دیگر در یک فصل لیگ برتر برابر می‌شود. مهاجم تیم ملی انگلیس تا اینجای فصل 9 پاس گل به هم‌تیمی‌اش داده است.

فرانک لمپارد مربی حال حاضر چلسی در دوران درخشان بازی‌اش 24 پاس گل به دیدیه دروگبا داد و مهاجم ساحل عاجی با 12 پاس گل به لمپارد باعث شد رکورد لیگ برتر در همکاری برای زدن گل با 36 گل به نام این دو ثبت شود اما دو ستاره تاتنهام تنها 5 گل فاصله دارند تا شکستن این رکورد. آنها تا به حال 32 پاس گل به یکدیگر داده‌اند.

کین برابر هر 30 تیمی که در لیگ برتر با آنها روبه‌رو شده گل زده و این بهترین آمار در میان بازیکنانی است که برابر بیش از یک تیم بازی کرده‌اند. همچنین سون به آمار یکصد گل در 253 بازی در رقابت‌های مختلف برای تاتنهام رسید. او هجدهمین بازیکن این باشگاه است که صدگله می‌شود.

 

 سرسختی شوالیه‌ها مقابل عقاب‌ها

سکستون به رکورد جیمز رسید

 این نتیجه سرسختی و استقامت است. کلیولند کاوالیرز در یکی از سخت‌ترین بازی‌های خارج از خانه فصل و بعد از دو باخت پیاپی، 15 امتیاز اختلاف را جبران کرد و برابر تیم سرحال و رو به رشد آتالانتا هاوکس به پیروزی 96 بر 91 رسید. در واقع، جی. بی. بیکرستاف، مربی شوالیه‌ها به دنبال یک هویت خاص برای این تیم بود و در این بازی آن را ثابت کردند.

بدون کوین لاو، بدون ایساک اوکورو و بدون دیلان ویندلر. یک شروع ضعیف دیگر که به 15 امتیاز برتری تیمی منجر شد که در چهار تا از پنج بازی ابتدای فصلش برنده شده و شب قبل به پیروزی باارزش 96-114 در زمین بروکلین رسیده بود. پرتاب‌های سه‌امتیازی بی‌حاصل بود، همه جای زمین اشتباه می‌شد اما اهمیتی نداشت. پیام بیکرستاف بعد از باخت به ایندیانا درباره اینکه در جریان بازی همه چیز را تحت کنترل داشته باشند، به خوبی شنیده شد. شوالیه‌های مصمم ناامید نشدند حتی وقتی در دقیقه آخر کوارتر چهارم پرتاب سه‌امتیازی بوگدان بوگدانوویچ بازی را به تساوی 88-88 کشاند. خیلی آرام حمله را ترتیب دادند و توپ را به امتیازآورترین بازیکنشان، کالین سکستون رساندند که در فاصله 2/27 ثانیه به پایان با پرتاب سه‌امتیازی تیم را جلو بیندازد. سکستون با 27 امتیاز که 13 تایش در کوارتر چهارم به دست آمد، مؤثرترین بازیکن تیم بود. او نخستین بازیکن کاوالیرز بعد از لبرون جیمز فصل 2005-2004 و در مجموع چهارمین بازیکن تاریخ این باشگاه است که در شش بازی ابتدای فصل حداقل 20 امتیاز می‌گیرد. جاویل مک گی هم با 14 امتیاز، 9 ریباند، چهار پاس منجر به کسب امتیاز و دو توپ‌ربایی دومین بازیکن مؤثر تیمش در این پیروزی بود کلینت کاپلا با 16 امتیاز و 16 ریباند بهترین بازیکن میزبان بود که بازیکنانش در سه کوارتر آخر 22 توپ لو دادند. آتالانتا در حالی به این بازی آمد که در فصل 2021-2020 لیگ بسکتبال آمریکا با متوسط امتیاز 8/125 و پرتاب آزاد 2/25 رکورددار بود. این تیم همچنین در پرتاب سه امتیازی و متوسط 4/49 ریباند در هر بازی دوم بود.

هر دو تیم بازی بعدی خود را بامداد فردا انجام می‌دهند، کاوالیرز در زمین اورلاندو مجیک بازی می‌کند و هاوکس میزبان نیویورک نیکس است.

 

 

پیروزی نزدیک پلیکانز در شب آرام ویلیامسون

رپتورز روی نوار ناکامی

اریک بلدسو 19 امتیاز گرفت، 10 پاس منجر به کسب امتیاز داد و نیواورلینز پلیکانز برابر تورنتو رپتورز مقاومت کردند و به پیروزی 116-120 رسیدند. براندون اینگرام 31 امتیاز گرفت که چهارتای آخرش از روی پرتاب‌های آزاد در 13 ثانیه پایانی به دست آمد. پلیکانز در کوارتر چهارم برتری 12 امتیازی خود را از دست داد و در فاصله چهار دقیقه مانده به پایان حتی عقب افتاد اما توانست دفاع خود را سامان دهد و کاری کرد که رپتورز در 2 دقیقه و 47 ثانیه تنها یک امتیاز گرفت. زاین ویلیامسون نیمه اول آرامی در این بازی داشت اما در نهایت با کسب 21 امتیاز در پیروزی تیمش تأثیرگذار بود.

پرتاب‌های آزاد اینگرام بازی را در فاصله یک دقیقه و 8 ثانیه به پایان در امتیاز 113 مساوی کرد. بعد از آنکه تورنتو توپ را از دست داد، بلدسو پرتاب سه‌امتیازی حیاتی خود را در فاصله 41 ثانیه به پایان وارد سبد کرد. او گفت: «انگار بازی قفل شده بود، تورنتو به شدت اینگرام را مهار کرده بود و فضا کمی باز شد. من آماده بودم و وقتی توپ را گرفتم با اعتماد به نفس پرتاب کردم.»

استن فان گوندی مربی پلیکانز بعد از این بازی گفت: «چیزی که بیشتر از همه از این پیروزی خوشحالم می‌کند، مقاومت تیم تا ثانیه آخر است. آسان نیست که در فاصله هشت و نیم دقیقه تا پایان، برتری دورقمی‌ات را از دست بدهی و حتی عقب بیفتی، خیلی از این تیم‌ها اگر در چنین شرایطی قرار بگیرند، تسلیم می‌شوند.» فرد فان فلیت 27 امتیاز گرفت و کریس بوچر 24 تای دیگر برای تورنتو به دست آورد که از پنج مسابقه اول فصلش 4 باخت داشت. پاسکال سیاکام هم 10 امتیاز گرفت اما در فاصله 8 دقیقه به پایان بازی تعداد خطاهایش کامل شد. نیک نرس مربی رپتورز درباره سیاکام گفت: «او بازی خوبی نداشت، کسی شک ندارد. گاهی وقت‌ها خیلی خوب بود و حرکات مفیدی داشت اما دوباره افت می‌کرد.» رپتورز در بازی بعدی خود بامداد فردا میزبان بوستون سلتیکس است در حالی که بعد از آن سفر به خلیج غربی آغاز می‌شود و چهار بازی خارج از خانه دارد. پلیکانز هم میزبان ایندیانا پیسرز است در دومین بازی از چهار بازی خانگی متوالی.