پیش از انتخاب جعفر سمیعی زفرقندی به‌عنوان مدیرعامل جدید باشگاه پرسپولیس، شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که مهم‌ترین پست ساختمان خیابان شیخ بهایی قرار است به یک فرد خارج از دایره فوتبال برسد. انتصاب رئیس حراست وزارت ورزش و جوانان برای تصدی پست مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس آن‌هم در شرایطی که این کرسی حساس مدعیان بسیاری اعم از مدیران سابق و پیشکسوتان تیم داشته، نشانگر حساسیت بالای این باشگاه برای مجموعه وزارتخانه است.

وزیر ورزش و جوانان که با کمک معاونان و مشاورانش به ترتیب روی اسامی بزرگی نظیر علی‌اکبر طاهری و حمیدرضا گرشاسبی خط کشید، بالاخره توانست مهره مهمی را به بدنه باشگاه پرسپولیس وارد کند تا زمام امور مدیریتی این باشگاه پرطرفدار لااقل تا پایان عمر حضورش در ساختمان وزارتخانه همچنان در اختیارش باشد. انتخاب رئیس حراست وزارت ورزش و جوانان برای مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس یک اتفاق عجیب و بی‌سابقه نیست و مسعود سلطانی‌فر یک‌بار دیگر هم این سناریو را با انتصاب ایرج عرب تجربه کرده بود، اما عدم کارآمدی عرب و حواشی عجیب پیرامون پرسپولیس در دوران مدیریت وی باعث شد تا برای چندوقت هم که شده آقای وزیر از دوست دندان‌پزشک خود برای رتق و فتق امور باشگاه پرسپولیس استفاده کند و به محض افتادن آب‌ها از آسیاب، یک مهره امنیتی و مورد وثوق وارد کارزار مدیریت شود.

از انتخاب جعفر سمیعی می‌توان برداشت کرد که شیوع بحران روانی و اعتراضات دسته‌جمعی بین هواداران پرسپولیس باعث شده که وزیر ورزش و جوانان رو به رئیس حراست وزارتخانه‌اش بیندازد تا با برافراشتن علم جلوگیری از فساد و لااقل مسکوت نگه داشتن ماجراهای پشت پرده، از آشوب و اجتماع هواداران مقابل در باشگاه و در مجلس شورای اسلامی جلوگیری شود. هر چند سمیعی سابقه مدیریت بر یک باشگاه فوتبالی را تا به حال نداشته و بعید هم به‌نظر می‌رسد که با پیراهن ورزشی عکسی داشته باشد، اما انتخاب یک حراستی برای مبارزه با فساد با ورود یک عضو جوان و فوتبالی همراه شده تا یک بازی برد-برد برای پرسپولیس رخ دهد. سمیعی احتمالاً برای مسائل کلان مالی و اقتصادی و همچنین برای قطع کردن دست دلال‌ها و ایجنت‌هایی که تا کادرفنی پرسپولیس هم رسوخ کرده‌اند، وارد گود شده و ابراهیم شکوری هم برای انجام امور محوله تیم پرسپولیس و عملاً برای تسریع در روند کارهای اجرایی عهده‌دار سمت قائم‌مقامی باشگاه شده‌است. شکوری به‌عنوان یک عنصر بالانس کننده بین رختکن و مدیریت وارد ساختمان باشگاه پرسپولیس می‌شود و سمیعی هم مبارزه با فساد در فوتبال را این‌ بار به ‌طور تخصصی و فقط در یک تیم بررسی می‌کند تا شرایط ورود پرسپولیس به بازار سرمایه مهیا شود. این ماجرا احتمالاً برای باشگاه استقلال هم تکرار خواهد شد تا دو باشگاه در شرایط یکسانی پا به بازار جذاب اما خطرناک تابلوخوانی بگذارند، بازاری که می‌تواند از مدیریت دولتی هم کشنده‌تر باشد.

پرسپولیس یک هفته بعد از ماجرای عجیب و غریب مهدی رسول‌پناه صاحب یک مدیر جدید شد. مدیری که همچنان از جایی غیر از فوتبال می‌آید و معلوم نیست این آزمون و خطاها در مدیریت باشگاه‌های بزرگ تا کجا ادامه خواهد داشت. واقعیت درباره دو باشگاه استقلال و پرسپولیس این است که مدیران این دو باشگاه باید از یکی از دو دسته زیر باشند. یا مدیر لایقی باشند که کارنامه مدیریت قابل قبولی دارد و حالا در عرصه ورزش هم مثل سایر عرصه‌ها می‌تواند مؤثر باشد یا اینکه یکی از خانواده باشگاه باشد. اما مدیرانی که اغلب در چند سال اخیر در استقلال و پرسپولیس روی کار آمده‌اند، از هیچ کدام از این دسته ها نبودند. اغلب آدم‌های ناشناخته‌ای بودند که در استقلال و پرسپولیس معروف شدند و البته در باشگاه کلی جنجال و حاشیه و مشکل هم ایجاد کردند.

حالا پرسپولیس از یک مدیر با ادبیات چاله میدانی احتمالاً به یک مدیر موقر و متین رسیده اما با این مشکل بزرگ که سابقه مدیریت ورزشی این مدیر تنها به ریاست حراست وزارت ورزش و جوانان باز می‌گردد. در واقع یک مدیر حراستی با کمترین سابقه و آشنایی با چارچوب‌های مدیریت یک باشگاه این روزها به ریاست یکی از دو باشگاه مهم ایران رسیده است. باشگاهی که این روزها مسائل مهمی را پیش‌رو دارد. فینال آسیا و واگذاری سهام در بورس شاید مهم‌ترین چالش‌های مدیریتی باشگاه پرسپولیس در شش ماه آینده باشد. اگرچه مسائل و مشکلاتی هم از مدیریت قبلی باشگاه پرسپولیس به این تیم ارث رسیده است. از جمله موضوع قرارداد آتیه داده پرداز که حواشی فروانی درباره آن آپشن‌ها و امتیازاتی که در آن داده شده است وجود دارد.

آنچه در ظاهر امر پیداست این است که سمیعی در پرسپولیس با سابقه‌ای که در مدیریت حراست دارد، سعی کند که با فسادهای احتمالی مبارزه و به باشگاه کمک کند تا از یکی دو گردنه مهم این روزهایش بگذرد. اما شاید جای سؤال مهم‌تری از مدیران ورزشی ایران باشد و آن اینکه چرا پایان کار اغلب حاشیه‌ها و جنجال‌های‌شان را قصد دارند با مدیریت حراستی برطرف کنند؟ آیا مدیریت حراستی چاره کار پرسپولیس و استقلال و فوتبال ایران است؟ چرا کسی پاسخگوی سال‌ها انتخاب غلط، رفاقتی و غیرکارآمد در فوتبال ما نیست؟ چرا کسی بابت انتخاب فتحی و سعادتمند و عرب و رسول‌پناه تا کنون به مردم و هواداران پاسخی نداده؟ اینکه آنها با چه ویژگی‌هایی انتخاب شدند و یا چگونه از این باشگاه رفتند. هزینه کار‌هایشان در باشگاه را چه کسانی دادند؟ خودشان یا باشگاه؟

حالا پرسپولیس مدیرعاملی دارد که در سابقه ‌کاری‌اش مشاور شهردار و رئیس کل حراست شهرداری تهران و عضو هیأت رئیسه کمیته پدافند غیرعامل را دارد. بی‌شک گذشت زمان نشان خواهد داد این سابقه تا چه میزان به کمک پرسپولیس خواهد آمد.

دیدند زور هیچ‌کس به یحیی نمی‌رسد، رئیس حراست وزارت ورزش را به عنوان مدیرعامل پرسپولیس انتخاب کردند! تا ببینیم فایل ویدئویی این بنده خدا چند ماه دیگر منتشر شود که در حال گله کردن از دست سرمربی تیمش است!

 

چه لیگی داریم

سرانجام ویسی از پیکان جدا شد تا مشخص شود که نمی‌تواند با اکبر محمدی کار کند. دو هفته دیگر لیگ برتر داریم، یکسری از تیم‌ها مدیرعامل ندارند، یکسری از تیم‌ها سرمربی ندارند، یکسری از تیم‌ها پنجره‌شان بسته شده، یکسری از تیم‌ها مشکل مالی دارند و یکسری دیگر از تیم‌ها که این مشکلات را ندارند، مشکلات بزرگتری دارند که در طول فصل خودش را نشان می‌دهد. همه چیز برای یک فصل معرکه ایرانی آماده است. منتظر مزخرف‌ترین فصل فوتبال سال‌های اخیر باشید!

 

هی روزگار

حمله به علی دایی و زورگیری از او تلخ بود اما خدا را شکر که به او آسیب نرسید. چه جامعه‌ای داریم. امنیت و بقیه موارد انگار کشک شده‌اند. علی آقا برای خودت محافظ بگیر!

 

حراج برند

خبر رسیده که فیروزخان کریمی تشریف برده‌اند دسته دوم مربیگری! نمی‌دانم چه اصراری است که استاد به این تیم‌های کوچک و ضعیف می‌روند. بمان خانه تا نیم فصل برگرد لیگ برتر! چرا برندت را حراج می‌کنی؟

 

مشکلات بارسلونا

کارلس توسکتس رئیس کمیته مدیریتی بارسلونا تأیید کرد که برای بهبود اوضاع اقتصادی باشگاه، کار سختی پیش رو دارند. وی گفت: «ما یک کمیته اقتصادی و یک کمیته انضباطی را در حال حاضر تعریف کرده‌ایم و هدف اول این است که شرایط اقتصادی باشگاه را به حالت مطلوب نزدیک کنیم. 

متأسفانه از این حیث اوضاع بدتر از تصورات‌مان است و کار سختی پیش رو داریم. خوشبینم زمان انتقال امور به تیم بعدی، شرایط بارسا بهتر از امروز شده باشد.»

 قرار شده هیأتی از سوی باشگاه بارسلونا برای مذاکره با وزیر ورزش به تهران بیایند تا طریقه استفاده از آدم‌های ثروتمند در هیأت مدیره را پرس‌وجو کنند! از دندانپزشک مسی به عنوان یکی از گزینه‌های مدیریتی بارسا نام برده می‌شود.

در این فوتبال بی‌رئیس با این همه مرئوس رئیس‌نما، در این فوتبال بی‌اساس که نامش هست اما دریغ از اساسنامه‌اش؛ در این فوتبالی که پشت میزهایش قد و نیم قد پر از آدم است اما روی میزهایش نه کاری هست و نه بر و باری برای فوتبال؛ در این فوتبالی که هیکل ناتوانش در بایگانی راکد ویلموتس‌ها همچنان خاک می‌خورد و گرد و غبارش به چشم و چال مردم رفته؛ در این فوتبالی که یک طرفش دندانساز تیمدار شده‌اش نه تنها دندان‌های خالی تیم قهرمانش را پر نکرد بلکه کلبتین به دست یکی یکی دندان‌های سالمش را کشید و رفت؛ فوتبالی که در دیگر طرفش تیمدارنماهای عاشق پیشه رمئووار در کوچه پس کوچه های رم به دنبال ژولیت‌های فراری گم شدند تا به طرفه‌العین تیمشان را در به در کنند؛ فوتبالی که رئیس داوران همیشه آفسایدش را هنوز از در بیرونش نکرده، هول هولکی دوباره از پنجره می‌پرد وسط معرکه؛ در این  فوتبالی که پر از عاشق پیشه‌های تازه پا گرفته است و شب نشده صبح  به عشق انبان‌های گشاد دشداشه‌پوشان از عاشقی  فارغ می‌شوند؛ فوتبالی که سال به سال حضور مربیان دوره ندیده‌اش با بده بستانی‌ها ممد حیات‌اند تا همچنان مفرح ذات این فوتبال  باشند و... تو بگو حالا به چنین فوتبال هچل و مچل و هشلهف چه باید گفت؟!

هشلهفی که سال‌هاست روز از نو روزی ز نو به روزمرگی، برنامه گم‌کرده شب می‌خوابد و صبح بی‌برنامه‌تر پا می‌شود. فوتبالی که هر روزه رنگ رخساره نشان از کذاب بودنش می‌دهد تا داشته‌ها و نداشته‌هایش را هم به خود و خودی‌ها دروغ بگوید و هم مدام برای آن سوی آب‌ها دروغ پراکنی کند. فوتبالی حرفه‌ای البته نه از نظر ساختار متزلزلش که به کوری چشم هر آنکه نتواند دید، حرفه ای و غرقه در حساب سازی‌های عدیده‌اش. فوتبالی بدهکار با مدیرنماهایی همیشه طلبکار، فوتبالی که به ظاهر آه ندارد با ناله سودا کند اما با تبدیل ریال بیارزش به دلار البته باارزش از ما بهتران مدام سرمایه‌های این ملت شکم به پشت چسبیده را حیف می‌کند تا رندان در پس پرده میل فرمایند. تو به چنین فوتبالی نمی‌گویی هشلهف؟!

*واژه هشلهف در فرهنگ لغات به معنای بی‌مصرف، ناکارآمد و بیهوده آمده است.