لیگ برتر هفته بیست و هشتم خود را پشت سر گذاشته و تنها دو ایستگاه به پایان لیگ نوزدهم باقی مانده است. یک لیگ فرسایشی که با میهمان ناخوانده و منحوسی چون کرونا همانند همه جای دنیا، بیش از حد معمول به درازا کشید و حالا در روزهای آخر بدل به یک تورنمنت حوصله سر بر شده. قهرمانی زودهنگام سرخ‌ها و پوکر تاریخی آنها اگرچه یکی از بهانه‌هایی است که سبب شده لیگ بوی نا بگیرد اما دلیل اصلی را باید جای دیگری جست‌وجو کرد. آنجا که به لیگ می‌نگریم و تقریباً هیچ پدیده هیجان‌انگیز و هیچ نام تازه‌ای را نمی‌بینیم. چشمه لیگ مدت‌هاست خشکیده و هیچ خروجی خاصی ندارد. یک مشت نام تکراری که هر فصل کنار هم جمع می‌شوند و همان ایده‌ها و نمایش‌های تکراری را دوباره و چند باره روی صحنه می‌برند. یک کلیشه دل آزار که از فرط تکرار دیگر هیچ شوری ندارد و مخاطبی را منتظر خود نگه نمی‌دارد.
لیگ منحصر به یکسری نام قدیمی و کلیشه‌ای شده و در میان انحصار آنها هیچ فرصتی برای پدیده‌های نونوار و هیجان‌انگیز نیست. در این لیگ مهدی رحمتی در انتهای دهه چهارم زندگی‌اش هنوز یک مدعی جدی و قابل اعتنا است که برای جوان‌های لیگ کری می‌خواند. محمدرضا خلعتبری کماکان دریبل و گل می‌زند و قاسم حدادی‌فر توپ پخش می‌کند و گل می‌سازد. نومیدکننده اینکه این کلیشه و این نازایی لیگ حتی به خارجی‌ها نیز سرایت کرده و لوسیانو پریرای برزیلی در آستانه ورود به دهه پنجم زندگی، بازی می‌کند و البته گهگاهی گل هم می‌زند!
این فرمول آزاردهنده البته هیچ استثنایی ندارد و از صدر تا ذیل به آن خو گرفته‌اند. پرسپولیس هفته‌هاست که قهرمان لیگ برتر شده و زودتر از موعد به جام چهارم چنگ زده اما سرمربی سرخ‌ها کماکان به ترکیب اصلی دست نمی‌زند؛ بازیکنانی که قریب به 4 فصل آنها را در لباس سرخ دیده‌ایم و آقای سرمربی از میدان دادن به جوانان تشنه روی نیمکت گریزان است.
در استقلال فرهاد مجیدی در ابتدای مسیر سرمربیگری‌اش در فرم و محتوا دست به ترکیب تیم استراماچونی نزده و با کمترین تغییر همان را اجرا و تکرار می‌کند. در سپاهان و تراکتور همه چیز به ستاره‌های دانه درشتی ختم می‌شود که حتی حضور دائمی آنها نتوانسته مدعیان زرد و قرمز را به توفیق خاصی برساند.
سترون بودن مهم‌ترین و بالاترین سطح رقابت‌های فوتبال داخلی یک سندروم خاموش است. اتفاقی که مدت‌ها است در لیگ رخنه کرده و نتیجه آن را در بدنه تیم ملی می‌بینیم. تیمی که هیچ نشانی از لیگ داخلی در آن نیست و تکیه خود را به لژیونرهایی داده که در تیم‌های بی‌نام و نشان اروپایی توپ می‌زنند و گاه در تیم‌های خود نیمکت نشینند. این همان خلأ بزرگی بود که بارها و بارها به واسطه آن کارلوس کی‌روش مورد ملامت قرار گرفت غافل از اینکه در کارخانه لیگ هیچ خروجی دندانگیر و قابل اعتنایی ساخته نمی‌شود که قابلیت خودنمایی در تیم ملی را داشته باشد. مسیری که بعد از آن ویلموتس هم ادامه داد و حالا اسکوچیچ نیز چاره‌ای جز اقتدا به آن ندارد.
لیگ مدت‌ها است به نازایی عادت کرده و این نکته تازه‌ای نیست. لیگی که در آن همه چیز روی دور تکرار است؛ نام‌های تکراری، نمایش‌های همیشگی و ایده‌های تکراری‌تر.




دردسر برای مجری برنامه فوتبال یک
تصادفی در کار نبود، پوربخش از شبکه ورزش کنار گذاشته شد؟

در آخرین روزهای مسابقات دسته اول فوتبال، برنامه تلویزیونی لیگ یک که به حواشی این مسابقات می‌پردازد، از هفته گذشته روی آنتن شبکه ورزش نرفت و از کنداکتور پخش خارج شد. امروز خبرگزاری فوتبالی، خبری را منتشر کرده که مجتبی پوربخش مجری و تهیه کننده برنامه لیگ یک به دلیل مصاحبه عجیب با علی نظرمحمدی از شبکه ورزش کنار گذاشته شده است و دیگر برنامه لیگ یک تا انتهای فصل بر روی آنتن نخواهد رفت.
شوخی‌های عجیب مجری‌های تلویزیونی در برنامه‌های مختلف در هفته‌های گذشته تا کنون موجب برکناری دو نفر شده است. بعد از امیراحمدی که به خاطر اصرار به دخالت وزیر ورزش در قهرمانی پرسپولیس کنار گذاشته شد، حالا نوبت به پوربخش رسیده که به خاطر شوخی بی‌جا و پافشاری بی‌مورد از قاب تلویزیون خداحافظی کند.

 

دیدارهای لیگ قهرمانان آسیا 2020 به دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شده بود که کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC)، زمان و محل برگزاری این مسابقات را اعلام کرد. دیدارهای نمایندگان ایران در این رقابت‌ها به شرح زیر است:
دوشنبه 24 شهریور
الوحده امارات – استقلال، ساعت 21، ورزشگاه الخلیفه
الاهلی امارات - شهر خودرو، ساعت 18، ورزشگاه الجنوب
سه‌شنبه 25 شهریور
پرسپولیس - التعاون عربستان، ساعت 21، ورزشگاه اجوکیشن سیتی
سپاهان - النصر عربستان، ساعت 21، ورزشگاه جاسم بن حمدان
پنجشنبه 27 شهریور
استقلال - الوحده امارات، ساعت 21، ورزشگاه الخلیفه
شهر خودرو - الاهلی امارات، ساعت 18، ورزشگاه الجنوب
جمعه 28 شهریور
التعاون عربستان – پرسپولیس، ساعت 21، ورزشگاه اجوکیشن سیتی
النصر عربستان - سپاهان، ساعت 21، ورزشگاه جاسم بن حمدان
یکشنبه 30 شهریور
استقلال - الشرطه عراق، ساعت 21، ورزشگاه الخلیفه
شهر خودرو - الهلال عربستان، ساعت 18، ورزشگاه الجنوب
دوشنبه 31 شهریور
پرسپولیس - الدحیل قطر، ساعت 18، ورزشگاه اجوکیشن سیتی
سپاهان - العین امارات، ساعت 21، ورزشگاه جاسم بن حمدان
چهارشنبه 2 مهر
استقلال - الاهلی عربستان، ساعت 18، ورزشگاه الجنوب
شهر خودرو - پاختاکور ازبکستان، ساعت 21، ورزشگاه الجنوب
پنجشنبه 3 مهر
پرسپولیس - الشارجه امارات، ساعت 21، ورزشگاه جاسم بن حمدان
سپاهان - السد قطر، ساعت 18، ورزشگاه جاسم بن حمدان


 

سعید الهویی، مربی سپاهان که در غیاب امیر قلعه‌نویی در نشست خبری قبل از بازی با استقلال شرکت کرده بود، صحبت‌های جالبی را درباره نابرابری در اجرای یک قانون عجیب مطرح کرد. الهویی گفت: «فقط درخواست داریم عدالت اجرا شود. ما برای ارتباط با آنالیزور یا کسی که اطلاعات میزان دوندگی را به ما می‌دهد، از آی‌پد استفاده کردیم که ناظر داوری به ما این اجازه را نداد. در حالی که سایر تیم‌ها از «اپل‌واچ» برای تبادل اطلاعات استفاده می‌کنند. ما می‌خواهیم عدالت در این موضوع هم رعایت شود تا بازی‌های جوانمردانه‌ای ببینیم.»
ممانعت ناظران بازی از به همراه داشتن وسایل ارتباطی الکترونیکی از سوی اعضای کادرفنی، موضوعی است که کم و بیش برای تیم‌های لیگ برتری حل شده است. گرچه این قانون یک قانون کاملاً داخلی است و حتی براساس قوانین ای‌اف‌سی و فیفا هم این موضوع بلامانع است اما اعضای کادرفنی در لیگ برتر ایران اجازه ندارند که از طریق موبایل، تبلت یا هر وسیله الکترونیکی دیگری با آنالیزورهای خود روی سکوها در ارتباط باشند. این در حالی است که حتی در رقابت‌های آسیایی بارها دیده‌ایم که این امکان فراهم بوده و کادرفنی تیم‌های حریف که به این شکل ارتباط‌ها عادت دارند، به راحتی در طول بازی با استفاده از نرم‌افزارهای پیشرفته آنالیز، تیم حریف را آنالیز می‌کنند و اطلاعات را در لحظه برای کادرفنی روی نیمکت تیم ارسال می‌کنند تا تعویض‌ها و تصمیم‌گیری‌های فنی در طول بازی بر همین اساس انجام شود.
نظیر این اتفاق را هم در بازی سپاهان – السد در ارتباط دستیاران ژاوی با آنالیزورهای تیم دیده‌ایم و هم نظیر آن در تیم ملی کشور خودمان در جام جهانی رخ داد. آنالیزورهای پرتغالی کی‌روش از روی سکوها آنالیزهای لازم را انجام می‌دادند و اطلاعات لازم را در اختیار دستیاران کی‌روش قرار می‌دادند. آیین‌نامه مسابقات اما این امکان را به تیم‌های لیگ برتری نمی‌دهد که این موضوع در نوع خود سؤال جالبی به حساب می‌آید! چرا در شرایطی که در فوتبال حرفه‌ای دنیا از چنین امکانی استفاده می‌شود و کادرفنی از ابزارهای پیشرفته در جهت ارائه فوتبالی با کیفیت‌تر استفاده می‌کنند، قوانین برگزاری مسابقات داخلی ما دست مربیان را برای بالا بردن کیفیت فوتبال بسته است؟ در شرایطی که این قانون به خودی خود بحث‌برانگیز است اما آنچه اعتراض مربیانی چون الهویی را در پی داشته این است که چرا همین قانون بحث‌برانگیز در لیگ ایران به صورت عادلانه و برای همه تیم‌ها اجرا نمی‌شود؟ الهویی به خبرنگار ایران ورزشی می‌گوید: «طبق قوانین مسابقات داخلی ما استفاده از تجهیزات الکترونیکی توسط اعضای کادرفنی و افراد حاضر در نیمکت تیم ممنوع است اما چنین قانونی نه از سوی ای‌اف‌سی اعلام شده است و نه فیفا. حتی اگر سازمان لیگ تصمیم گرفته است که استفاده از این ابزار را ممنوع کند، چرا این ممنوعیت برای همه تیم‌ها به صورت یکسان رعایت نمی‌شود.» در گفت‌وگویی که با یکی از ناظران بازی استقلال داشتیم و از پاسخ‌هایی که به سؤالات ما درباره ممنوعیت اپل‌واچ فرهاد مجیدی داد، متوجه شدیم که اصلاً تصوری مبنی بر امکان برقراری ارتباط از طریق ساعت هوشمند، در ذهن ناظران بازی‌ها وجود ندارد. ناظرانی که معمولاً سن و سالی از آنها گذشته و آشنایی چندانی با تکنولوژی ندارند تا به حال حتی توجهی به ساعت هوشمند فرهاد مجیدی هم نکرده بودند. شنیده‌ها اما حاکی از آن است که این ساعت هوشمند، برای سرمربی استقلال چندان هم بی‌فایده نبوده است و او اطلاعات مورد نیاز خود را از فردی خارج از کادرفنی دریافت می‌کند. شخصی که در نیم فصل اول رقابت‌ها در لیگ برتر تیمداری می‌کرد و زمانی حتی زمزمه اضافه شدن او به کادرفنی استقلال هم مطرح شده بود، حالا از دور و از طریق ابزار الکترونیکی که از چشم ناظران بازی پنهان مانده است، اطلاعات مورد نیاز سرمربی استقلال را به او می‌رساند. همین موضوع در رقابت تنگاتنگی که برای رسیدن به سهمیه آسیایی بین تیم‌ها به وجود آمده، حسابی جنجالی شده است و موضوعی است که انتظار می‌رود سازمان لیگ در هفته‌های باقی مانده از رقابت‌ها به آن ورود کند.