یکی از بزرگترین اعتراضات صنفی در رسانه‌های آنلاین سال گذشته صورت گرفت وقتی تمام خبرنگارهای وب سایت «دد اسپین» که تمرکزش روی ورزش است، بعد از درگیری با رئیس‌شان استعفا کردند. حالا نویسندگان و دبیران سابق دد اسپین-18 تا از 20 نفری که سال گذشته از کار خود بیرون آمدند- با یکدیگر متحد شده‌اند تا یک کمپانی رسانه‌ای دیجیتال با نام «دیفکتور مدیا» راه بیندازند که خودشان مالکش هستند و خودشان اداره‌اش می‌کنند.
بنیانگذاران دیفکتور مدیا می‌گویند این سایت قرار است ظرف چند روز آینده یک پادکست را شروع کند و از ماه آینده هم وب سایتش را راه می‌اندازد. تام لی، دبیر سابق مطالب بلند در دد اسپین، سردبیر این سایت خواهد بود. بخش مالی سایت تحت نظارت و رهبری یاسپر وانگ خواهد بود؛ او که پیش از این برای شرکت مشاوره مدیریتی «بین و کمپانی» واقع در بوستون کار می کرده، می‌گوید از 19 سالگی خواننده ثابت مطالب دد اسپین بوده.
بنیانگذاران دیفکتور می‌گویند هیچ سرمایه‌گذار خارجی در این سایت وجود ندارد و هر کدام از اعضا حدود 5 درصد سهام آن را در اختیار گرفته‌اند. بر خلاف دد اسپین که به طور رایگان در اختیار خواننده‌ها قرار می‌گرفت و اتکای زیادی به آگهی داشت، دیفکتور با حق اشتراک ماهانه 8 دلار در اختیار خوانندگان قرار می‌گیرد البته در صورت خرید سالانه، مشترکین تخفیف دریافت می‌کنند.
19 عضو تحریریه از پولی که خوانندگان می‌پردازند سهم خود را بر می‌دارند و می‌توانند با دوسوم اکثریت آرا سردبیر را انتخاب کنند. آنها همچنین حق مالکیت معنوی نیز دارند به این نحو که اگر هالیوود به کارشان در دیفکتور علاقه نشان دهد، به آنها پول می‌رسد.
کلسی مک کینی، نویسنده سابق دد اسپین که به کمپانی جدید ملحق شده است، می‌گوید: «اگر شما قصد پرتاب فضاناو به ماه داشته باشید، می‌توانید دقیقاً آن کاری که دلتان می‌خواهد را انجام دهید.»
درگیری در دد اسپین سال گذشته بالا گرفت وقتی اعضای تحریریه سایت یک گزارش تحقیقی تهیه کردند که به انتقاد از شرکت مادر دد اسپین، G/O Media و همچنین «گریت هیل پارتنرز» می‌پرداخت؛ شرکتی خصوصی که در فروردین سال گذشته کنترل G/O Media را در اختیار گرفته بود.
در ماه مهر، پل میدمنت، مدیر وقت رسانه‌ای G/O Media که چند سایت دیگر را هم می‌گرداند، برای اعضای تحریریه دد اسپین یادداشت نوشت و به آنها گوشزد کرد مقالات و گزارش‌هایی را منتشر کنند که به ورزش مربوط باشد. اعضای تحریریه این اقدام را دخالت مدیریت در فعالیت‌های روزنامه نگاری توصیف کردند و آن را تاب نیاوردند به علاوه اینکه روی درستی کارشان اصرار داشتند. بعد از آنکه مقالاتی درباره مسائل مختلف و نامربوط به ورزش منتشر کردند، دبیر تحریریه، بری پچسکی اخراج شد. در طول یک هفته تمام نویسندگان و دبیران اعتراض خود را با استعفا نشان دادند.
بعد از کوچ دسته‌جمعی، دد اسپین به کارش زیر نظر G/O Media ادامه داده و از نیویورک به شیکاگو نقل مکان کرده ضمن اینکه جیم ریچ، سردبیر سابق دیلی نیوز را به خدمت گرفته که مسئول تحریریه باشد ضمن اینکه جای میدمنت را به عنوان مدیر رسانه‌ای G/O Media گرفت.
آنهایی که از دد اسپین جدا شدند حالا در سایت جدید هم تمرکز کارشان بر ورزش است اما آزاد هستند اگر نسبت به موضوعی احساسی داشتند می‌توانند آن را پیگیری کنند و درباره‌اش بنویسند.
نویسندگان دد اسپین بعد از جدایی سال گذشته، یک حساب توئیتر باز کردند با نام @UnDeadspin و منظورشان مقالاتی بود که روزنامه نگارهای سابق
دد اسپین در رسانه‌های دیگر منتشر کرده‌اند. آنها همچنین ویس‌های دد اسپین در زمان برگزاری سوپر بول (بالاترین سطح برگزاری لیگ فوتبال آمریکایی در جهان) را در بلاگ‌ها بازنشر کردند و این کار در فروردین تکرار شد.
تام لی می‌گوید: «خیلی از ما احساس سرگردانی و آوارگی داشتیم. وقتی ما چنین حسی داشتیم معنایش این بود که تعداد قابل توجهی از خوانندگان هم حس مشابهی دارند و حتی حاضر هستند پول بدهند تا همان مطالب قبل با همان کیفیت دوباره تولید و منتشر شود.»
اعضای تحریریه سابق دد اسپین همچنین ایمیل‌هایی از هواداران سایت دریافت کردند که از سال 2005 کار خود را زیر نظر گاوکر مدیا شروع کرده بود. یکی از آنها از طرف وانگ از بین و کمپانی بود. او پیش از شیوع ویروس کرونا با اعضای سابق دد اسپین در بروکلین دیدار کرد. حالا خودش را در موقعیتی می‌بیند که باید در شروع به کار یک رسانه دیجیتال مستقل کمک کند و به عنوان نایب رئیس و مدیر امور مالی فعالیت کند. وانگ می‌گوید: «سخت‌ترین بخش کار همچنان همان است که بود یعنی اینکه نویسندگان با توانایی بالا و محبوبی را داشته باشیم و کاری کنیم که این نویسندگان دستشان را به هم بدهند و با هم بپرند. اگر آنها این کار را بکنند، ساختن پایه و ستون‌های یک روزنامه که البته اهداف مالی‌اش را هم دنبال می‌کند، آسان‌تر از همیشه خواهد بود.»
او می‌گوید به ادامه کار خوشبین است چون خوانندگان عادت کرده‌اند که برای خواندن مطالب آنلاین پول بپردازند و برای نمونه به هواداران ورزش اشاره می‌کنند که مشترک سایت اتلتیک شده‌اند. اتلتیک که ساختار مشابهی دارد و به جای اتکا به آگهی، تمرکز خود را روی کیفیت مطالب گذاشته و در عوض از خوانندگان حق اشتراک می‌گیرد، با آنکه عمر زیادی ندارد، بیش از یک میلیون مشترک را جذب کرده.
او همچنین گفت نرم‌افزارهایی مانند پیکو، استرایپ و میل چیمپ کار کمپانی‌های رسانه‌ای برای داشتن عملکرد اقتصادی را خیلی آسان کرده‌اند ضمن اینکه کم شدن بخش ورزشی روزنامه‌ها، از بین رفتن مجله ESPN و ضمیمه‌های ورزشی تخصصی اسپورتس ایلاستریتد باعث به  وجود آمدن یک خلأ برای هواداران شده است.
اعضای تحریریه دیفکتور می‌گویند انتظار رشد مالی مطابق با آنچه در روزنامه نگاری آنلاین سرمایه‌گذاری شده و سود مالی بالایی داشته، ندارند در عوض امیدوارند به خودشان دستمزدهای رقابتی بدهند بر اساس لیاقت و کارایی ضمن اینکه یک کار رسانه‌ای باثبات راه می‌اندازند که می‌تواند بر اساس ذائقه و خواست خوانندگان برای آنها مطالب باکیفیت تولید کند.
سامر کلاف، یکی از مدیران سابق دد اسپین که به دیفکتور ملحق شده، می‌گوید: «خیلی خوب می‌شود اگر بتوانیم ثابت کنیم در کار خودمان موفق هستیم. اگر تلاش کردیم و موفق نشدیم حداقل می‌توانیم بگوییم تلاشمان را کردیم.»
پچسکی چند روز بعد از اخراج در مصاحبه با نیویورک تایمز گفت: «ورزش همه چیز است و همه چیز ورزش است.» حالا که ویروس کرونا چند ماهی است لیگ‌های حرفه‌ای آمریکا را به تعطیلی کشانده وقت خوبی برای جاانداختن رسانه‌های آنلاین است.
منبع: نیویورک تایمز
 

شاید هیچ هوادار دیگری در فوتبال عشق و علاقه دن پپه را درک نکند. او کر مادرزاد به دنیا آمده و در 30 سالگی بینایی‌اش را از دست داده اما ثابت کرده نه دیدن و نه شنیدن برای هواداری از باشگاه محبوبتان-در مورد او باشگاه اطلس مکزیک- لازم نیست همانطور که شما به خانواده‌تان عشق می‌ورزید و از آنها حمایت می‌کنید.
او در مصاحبه با سایت فیفا می‌گوید: «یادم هست وقتی در منطقه خالیسکو زندگی می‌کردم، عده‌ای در یک باشگاه نزدیک بازی می‌کردند. بعدها فهمیدم در استادیوم خالیسکو مستقر شده‌اند و بعد از آن کم کم عشق به اطلس در من شکل گرفت.»
دون پپه که نام اصلی‌اش خوسه دی خسوس لوئرا است با ابتلا به سندرم آشر شرایط بینایی‌اش بدتر شد و او که عادت داشت از ردیف بالای استادیوم خالیسکو بازی را تماشا کند، به مرور زمان تشخیص چهره بازیکنان برایش سخت‌تر شد تا اینکه بینایی‌اش را کاملاً از دست داد اما اینها دلیل نمی‌شد برای اینکه عشقش به «روباه‌ها» کم شود: «گل زدن‌شان را حس می‌کردم، واقعاً نمی‌توانستم ببینم اما حس می‌کردم مردم شادی می‌کنند و من هم می‌پریدم. احساس می‌کردم ورزشگاه دارد تکان می‌خورد. اما بعد وقتی فقط می‌توانستم از تلویزیون بازی‌ها را تماشا کنم، دیگر آن حس استادیوم و بودن در میان هواداران را نداشتم.»
 
عشق خانوادگی
دون پپه عشق به همسرش آدریانا و بچه‌هایش آدریان و اومار را چراغ راه عشقش به فوتبال و اطلس قرار داد در عوض آنها هم به پدرشان عشقی بی‌قید و شرط دارند و هر کاری برای شادی‌اش می‌کنند. اومار 19 ساله می‌گوید: «آنچه ما می‌خواستیم برای او بود که بتواند بپرد و گل اطلس را جشن بگیرد، برای اینکه بتواند مثل همه آدم‌های توی استادیوم واکنش نشان دهد. فقط به خاطر او بود، خیلی وقت‌ها بابا را با خودمان به استادیوم می‌بردیم.» دون پپه هم تأیید می‌کند و می‌گوید: «وقتی بچه‌ها بزرگ شدند، یادگیری زبان نشانه‌ها و انطباقش با فوتبال را شروع کردند. به من کمک کردند به استادیوم برگردم. خیلی‌ها دور و بر ما جمع می‌شوند، مشخص است که دیدن یک هوادار کور و کر در استادیوم چقدر برایشان عجیب است.» او حالا هوادار محبوب باشگاه شده است: «از وقتی محبوب شدم که دوربین‌های تلویزیونی بدون اینکه بدانیم ما را گرفتند و بعد مردم از وجود ما باخبر شدند. کم کم مردم با من در خیابان احوالپرسی می‌کردند و می‌گفتند تو هوادار شماره یک اطلس هستی. خوشحال بودم از اینکه بخشی مهمی از تیم شده‌ام. مردم من را یک حامی، یک هوادار باوفا و یکی از اعضای باشگاه اطلس می‌دانستند.» او هر سال یک بلیت فصل برای بازی‌های اطلس می‌گیرد و به طور مرتب در تمرین‌های تیم حاضر می‌شود و با بازیکنان ملاقات می‌کند.
 
الهام‌بخش جهان
با وجود سختی‌های زندگی، دون پپه منبع انتشار شادی و اشتیاق است و برای همین گاهی داستانش را با دیگران به اشتراک می‌گذارد تا الهام‌بخش‌شان باشد. او می‌گوید: «اخیراً خیلی در خانه کار می‌کنم، غذا می‌پزم و رخت و ظرف‌ها را می‌شویم. قبل از شیوع ویروس کرونا، به این طرف و آن طرف می‌رفتم و سخنرانی‌های انگیزشی می‌کردم و همچنین به آدم‌های کور و کر آموزش می‌دادم. من داستانم را پخش می‌کنم تا تشویق کنم که کسی پشت موانع نماند.» شیوع کرونا البته مانع شده که بتواند بازی‌ها را از نزدیک تماشا کند و این روی روحیه او تأثیر منفی گذاشته. خوشبختانه در مکزیک، فوتبال حرفه‌ای از سر گرفته شده و اطلس محبوب او قرار است در نخستین بازی خانگی فصل جدید به مصاف پوماس برود.
دون پپه می‌گوید: «ما آماده شروع دوباره هستیم و فریاد می‌کشیم. البته با روباه‌ها همراهیم. باید در آستانه این رقابت‌ها که تورنمنت عجیبی خواهد بود، نگاه مثبت داشته باشیم چون اگرچه نمی‌توانیم در استادیوم باشیم اما باید شاد باشیم. ما همه با هم از این دوران سخت عبور می‌کنیم.»
یک بار دیگر دون پپه بازی تیمش را از خانه تماشا می‌کند اما بر خلاف سال‌های گذشته بچه‌ها هم کنارش خواهند بود تا قدرت بی‎‌پایان عشق خانوادگی را دوباره نشان دهند و همه اینها به خاطر فوتبال است که از صمیم قلب به آن عشق می‌ورزند.
منبع: فیفا