شکوفه موسوی

طی چند روز گذشته خبر صادر نشدن رضایتنامه سارا شیربیگی خانم گل فوتسال آسیا در صدر اخبار ورزش زنان بود. خبری که خیلی‌ها با خواندن عدد 50 میلیونی رقم قرارداد شیربیگی خنده‌شان می‌گرفت و باور نمی‌کردند بهترین گلزن فوتسال آسیا برای یک فصل بازی در لیگ ایران چنین رقمی را دریافت می‌کند و حالا ممکن است برای اینکه سال بعد بتواند در تیم دیگری بازی کند مجبور به پرداخت تمام این رقم باشد.
تا لحظه نگارش این مطلب پس از مذاکرات بسیار، تیم نامی نو راضی شد پولی از سارا بابت دریافت رضایتنامه‌اش نگیرد اما تنها چند ساعت باقی‌‌ ‌مانده به پایان مهلت نقل و انتقالات، هنوز خبری از رضایتنامه نبود و امیدواریم زمانی که این مطلب را می‌خوانید این اتفاق افتاده باشد.
اما جدا از تمام این حواشی مسأله‌ای که بیش از هر چیز جای تحلیل و بررسی دارد شیوه قرارداد بستن ورزشکاران زن در لیگ های برتر رشته‌شان است.
 آیا دختران ایران با دانش حقوقی کافی پای میز مذاکره با باشگاه‌ها می‌نشینند؟ آیا در لیگ‌های ورزش زنان، مدیران باشگاه‌ها در زمان بستن قرارداد فقط به فکر منفعت خودشان هستند یا بندهای احتمالی را برای حفظ حقوق زنان در نظر می‌گیرند؟ پاسخ این سوالات هرچه باشد، حقیقت این است که بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای لیگ‌های زنان ایران تجربه عدم پرداخت به موقع مبلغ قرارداد، عمل نکردن باشگاه‌ها به بندهای قرارداد، گم شدن پاداش‌های قهرمانی و بردهایشان، پرداخت نصفه و نیمه مبلغ قرارداد و موارد اینچنینی را در خاطرات دوران کاریشان دارند.
 رقم های رد و بدل شده در لیگ‌های زنان چندان چشمگیر نیست.
هیچ‌کدامشان به یکصد میلیون تومان هم نمی‌رسد و در بهترین حالت در حوالی 50 میلیون تومان می‌چرخد.
در برخی رشته‌ها دستمزدها به زور به ده میلیون تومان می‌رسد و هنوز هستند بازیکنانی که در نهایت در یک فصل لیگ چیزی شبیه به رایگان مسابقه می‌دهند.
شرایط به گونه‌ای ‌است که اگر در پایان فصلی بشنویم بازیکنی تمام رقم قراردادش را به موقع دریافت کرده، اتفاق مهم و بزرگی است.
 رقم قراردادها گاهی آنقدر پایین است که ارزش دوندگی و هزینه برای حق‌الزحمه وکیل را ندارد. البته نباید فراموش کرد که همین شرایط امروز هم شرایطی به مراتب بهتر از دهه‌های قبل است و خوشبختانه در بسیاری از تیم‌ها بازیکنان رقم اندک قراردادشان را کامل دریافت می‌کنند.
 در اکثر رشته‌ها فقدان روانشناس، مربی تغذیه، ماساژور، فیزیوتراپ و پزشک اختصاصی وجود دارد و هر سال هم تکرار شده است و معلوم نیست چه زمانی این موضوع حل می‌شود و تیمداری در ورزش زنان روالی حرفه‌ای را در پیش می‌گیرد اما با توجه به اینکه در آستانه آغاز لیگ‌های برتر زنانیم بد نیست دختران ورزشکار پیش از عقد قرارداد با مشاوران حقوقی مشورت کنند و اگر مربی تغذیه، فیزیوتراپ و روانشناس را در کنار خود ندارند حداقل یک وکیل و مشاور حقوقی در کنار خود داشته باشند تا برای دریافت رقم‌های چند میلیونی خود مجبور نباشند ماه‌ها بدون نتیجه بدوند.
 

شاگردان وکیلی جام می‌خواهند
پوست اندازی برای قهرمانی در تونس

پژمان نجات‌پور

شانزدهمین دوره رقابت‌های قهرمانی والیبال نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۹ از تاریخ ۳۰ مرداد الی ۸ شهریور به میزبانی کشور تونس برگزار خواهد شد، تیم ملی والیبال نوجوانان ایران که با سرمربیگری محمد وکیلی در دوره گذشته بر بام جهان ایستاد و امسال مدافع عنوان قهرمانی است، با پوست‌اندازی که نسبت به سال ۲۰۱۷ انجام داده با ترکیبی تقریبا بدون تجربه در رقابت‌های بین‌المللی به این مسابقات خواهد رفت، هر چند که حضور بازیکنانی مثل توخته، جلوه، فیض و کمال‌آبادی که در دوره قبل به روی سکوی قهرمانی نوجوانان جهان و امسال به روی سکوی قهرمانی جوانان جهان رفتند و میانگین قدی بالای ۲ متر این تیم، بارقه‌ای از امید جهت تکرار عنوان قهرمانی و کسب سومین مدال جهانی والیبال نوجوانان ایران را نوید می‌دهد ولی با حضور رقبای قدرتمندی مثل ایتالیا که اخیراً در المپیک نوجوانان اروپا به قهرمانی رسید و برزیل که با ۶ طلا پر‌ افتخار‌ترین تیم نوجوانان جهان هستند، ممکن است کار را برای رسیدن شاگردان وکیلی به سکوی قهرمانی سخت کنند.
این مسابقات امسال برخلاف سال‌های گذشته که با ۱۶ تیم برگزار می‌شد، با حضور ۲۰ تیم در گروه‌های چهارگانه به ترتیب ذیل برگزار خواهد شد‌.
 
گروه ۱: برزیل، تونس، کوبا، چین تایپه، بلاروس
گروه ۲: ایران، ایتالیا، جمهوری چک، کلمبیا، بلغارستان
گروه ۳: ژاپن، مصر، آرژانتین، آلمان، مکزیک
گروه ۴: روسیه، کره جنوبی، آمریکا، نیجریه، جمهوری دومنیکن
نحوه برگزاری رقابت‌ها به صورت round roubin یا گروهی بوده و از هر گروه ۴ تیم به مرحله پلی‌آف رفته و تیم‌های پنجم هر گروه برای کسب رتبه‌های ۱۷ تا ۲۰ رقابت خواهند کرد، تیم ایران در صورت سرگروهی با تیم چهارم گروه A و در صورت دوم گروهی با تیم سوم این گروه مصاف خواهد داد.

برنامه بازی‌های تیم ملی نوجوانان در دور مقدماتی به صورت ذیل است:
پنجشنبه ۳۱ مرداد: ایران – بلغارستان، ساعت: ۱۶:۳۰
جمعه ۱ شهریور: ایران - جمهوری چک، ساعت: ۱۶:۳۰
شنبه ۲ شهریور: ایران – کلمبیا، ساعت: ۱۶:۳۰
یکشنبه ۳ شهریور: ایران – ایتالیا، ساعت: ۲۰
(ساعت‌ها به وقت تهران می‌باشد)

 

هشت سال پیش در چنین روزی تیتر یک روزنامه‌ی ایران ورزشی به بازی استقلال و سپاهان در هفته اول دوره یازدهم لیگ برتر اختصاص داشت؛ بازی‌ای که با تساوی 1-1 به پایان رسید. تماشاگران اصفهانی که از انتقال سیدمهدی رحمتی به استقلال راضی نبودند، او را در ورزشگاه نواختند و موجبات دلخوری او را فراهم آوردند. رحمتی طی مصاحبه‌ای با ایران ورزشی گفت: «از طرف من یک چیز را بنویس. بنویس به من گفتید بی‌غیرت اما من دوست‌تان دارم! بله، هواداران سپاهان را هنوز هم دوست دارم. می‌دانید چرا؟ آنها را دوست دارم چون نمی‌توانم زحماتی که آنها طی 2 سال حضورم در اصفهان کشیدند را فراموش کنم.»

ماجرای درگیری فیزیکی مهاجری و ایجنت
همه چیز از «سلطان» شروع شد

سمیرا شیرمردی

درگیری فیزیکی بین سرمربی و ایجنت یکی از اتفاق‌های عجیبی بود که باورش سخت است. همه چیز از بازی تدارکاتی پدیده و بادران شروع شد، جایی که شاید برای همه سؤال شود چرا رضا مهاجری در آنجا حضور داشت.
ظاهراً در زمین راه‌آهن که بازی پدیده و بادران برگزار می‌شد، قرار بود ساعت 30/7 عصر تمرین تیم نساجی شروع شود. این زمین چند روزی است که در چنین ساعتی در اختیار نساجی قرار گرفته تا در آنجا تمرین کنند. از آنجا که بازی پدیده- بادران طول کشید و به ساعت 8 شب هم رسید، رضا مهاجری و اعضای تیمش به زمین راه‌آهن رفتند تا بلافاصله بعد از بازی، تمرینات‌شان را شروع کنند.
 بازی که تمام شد، رضا مهاجری به رسم ادب، سمت فرهاد کاظمی رفت تا با او خوش و بش کند. کاظمی وقتی مهاجری را بغل می‌کند، به او می‌گوید: «چطوری سلطان؟» که ناگهان از چند متر آنطرف‌تر صدایی بلند می‌شود: «سلطان؟ کدام سلطان؟ او که سلطان نیست...»
 این صدای اینجنتی بود که کنار زمین ایستاده بود و در ادامه صحبت‌هایش ظاهراً ناسزا هم گفت. همین ناسزاها هم باعث شد بحث بالا بگیرد که در این لحظه، اینجنت مورد نظر سوییچ ماشینش را به سمت صورت مهاجری پرتاب می‌کند و از قضا به بینی سرمربی نساجی می‌خورد و باعث خونریزی می‌شود.
 همین خونریزی کافی بود تا اعضای تیم نساجی روی سر اینجنت بریزند و او را کتک بزنند.
 بعد از این اتفاقات، رضا مهاجری تصمیم می‌گیرد از اینجنت مورد نظر شکایت کند و به پزشکی قانونی می‌رود. هنوز مهاجری شکایت نکرده بود که در عین ناباوری چند سرمربی واسطه می‌شوند و در تماس با مهاجری از او می‌خواهند کوتاه بیاید. رضا مهاجری هم که بینی‌اش بدجور آسیب دیده بود، تصمیم گرفت تلفن همراهش را خاموش کند تا شکایتش را انجام دهد. او دیروز به کلانتری رفت و شکایت خود را تنظیم کرد.
نکته جالب این است که واسطه‌ها همچنان در تلاش هستند و از طرف اینجنت مورد نظر پیغام می‌فرستند اما سرمربی نساجی نه تنها این درخواست را قبول نکرده، بلکه حتی قرار است به کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال هم از این اینجنت شکایت کند. حالا باید دید این ماجرا به کجا می‌کشد و آیا شکایت پیگیری می‌شود یا اینکه واسطه‌ها اجازه نمی‌دهند.
البته این روایتی است که از طرف مهاجری و عوامل نساجی مطرح شده و همانطور که می‌دانید هر درگیری دو طرف دارد و برای اطلاع دقیق‌تر از ماجرا بهتر است حرف‌های طرف مقابل را هم شنید.

 

هومن جعفری

خبر آمده که انتقال یکصد و بیست میلیون یورویی گریزمان به بارسا امکان دارد به خاطر یک‌ ای‌میل منتفی شود! خبر را بخوانید.
«نشریه «ال موندو» با انتشار گزارشی خبر از افشای ایمیلی داد که ثابت می‌کند ادعای اتلتیکو درست بوده است. این ایمیل ماه مارس گذشته از سوی ایجنت گریزمان (سوان کاریان) به خواهر و پدر گریزمان ارسال شده و آنها را از شرایط پیشنهاد بارسا مطلع کرده است. در این ایمیل، مفاد قرارداد بارسا دیده می‌شود که دقیقاً همان پیشنهادی بوده که سال گذشته به گریزمان ارائه شده بود. گریزمان سال گذشته این پیشنهاد را رد و قراردادی با اتلتیکو را تمدید کرد ولی پس از یک فصل ناامیدکننده با اتلتیکو پشیمان شد و در نهایت به بارسا پیوست.»
اگر شما هم مثل من از این چند خط چیزی سردر نیاوردید ایراد از من و شما نیست. ایراد از این خارجی‌هاست که الکی کلاس می‌گذارند که انگار چه خبر است!
اتلتیکو می‌خواهد بارسا را هشتاد میلیون یورو بیشتر تلکه کند در نتیجه به هر دستاویزی چنگ می‌زند که این مبلغ بیشتر را بگیرد. در فوتبال ایران ‌ای میل که سهل است، اگر شما چهل شاهد عادل و زنده را جور کنید که ادعای شما را تأیید کنند، فایل صوتی جور کنید، مدرک محضری و محکمه‌پسند هم بیاورید که طی آن مشخص شود یک مقام مسئولی از سمت خود سوءاستفاده کرده باز هم کسی شما را جدی نمی‌گیرد.
یک نمونه‌اش عادل فردوسی‌پور. در برنامه مرحوم خود یک گزارش کامل را اختصاص داد به رئیس هیأت فوتبال استان قم که صبا را از عمد به دسته دوم انداخت تا تیم منحل شود و باشگاه به راحتی ده‌ها میلیارد بدهی خود را نپردازد! کک کسی گزید؟ کسی حتی به خودش زحمت داد یک زنگ به او بزند؟ حالا این بیکارها نشسته‌اند ‌ای‌میل رو کرده‌اند که سال قبل قراردادت این بوده امسال هم این است؟ چقدر بیکارند این جماعت!‌ آش را با جاش خوردند کسی حرفی نزد. اینها دنبال یک ‌ای‌میل هستند!

 

چرا فدراسیون نایب رئیس و دبیر ندارد؟
سختگیری خوب است اما برای دیگران

علی مغانی

فدراسیون فوتبال امسال از همیشه سختگیرتر شده. حاضر نیست حتی یک قدم از شروطی که برای شروع لیگ گذاشته، عقب‌نشینی کند و تا وقتی ورزشگاه‌ها دارای دوربین مداربسته، صندلی شماره‌گذاری شده و بلیت فروشی اینترنتی نشود، آغاز لیگ نوزدهم را به تعویق می‌اندازد اما هیچ نشانی از این همه سختگیری و قانون‌مداری که به لیگ تحمیل شده، در مسائل داخلی خود فدراسیون دیده نمی‌شود.
از پنج ماه پیش که علی کفاشیان از پست نایب رئیسی فدراسیون استعفا کرده، فدراسیون فوتبال نه نایب رئیس دارد و نه به صورت موقت، سرپرستی برای این پست انتخاب شده. گویا در این شرایط مهدی تاج و دوستان ترجیح می‌دهند کار در فدراسیون را بدون نایب رئیس ادامه دهند اما مسأله جالب‌تر، سرپرستی ابراهیم شکوری در پست دبیری فدراسیون است که تخلف مکرر است و هیچ‌کس به آن اعتراضی ندارد. اولاً دبیر فدراسیون نمی‌تواند با حکم سرپرستی به کار ادامه دهد و حتماً باید با رأی مجمع انتخاب شود که این اتفاق در مورد ابراهیم شکوری رخ نداده. ثانیاً سرپرست اگر با اتکا به هر ماده قانونی انتخاب شده باشد، بیشتر از 6 ماه نمی‌تواند با حکم سرپرستی به کار ادامه دهد که شکوری الآن بیش از 8 ماه است که در این پست مشغول به کار است. از همه مهم‌تر، دبیر فدراسیون طبق اساسنامه باید سابقه 10 سال مدیریت و حداقل 5 سال سابقه مدیریت ورزشی داشته باشد که ابراهیم شکوری دارای این شرایط هم نیست و سوابق مدیریتی طولانی‌مدتی ندارد! به اینها محمدرضا ساکت دبیر سابق فدراسیون را هم اضافه کنید که آذرماه سال گذشته، بعد از اجرای قانون منع به کار بازنشسته‌ها «ظاهراً» از سمت خود استعفا کرد اما در قامت «مشاور» همچنان در هر اتفاق مهمی حاضر و ناظر بود. ساکت در شب ورود مارک ویلموتس به ایران، همراه ابراهیم شکوری به فرودگاه می‌رفت تا دبیر جوان، تنها نباشد و در ادامه، حکم سرپرستی تیم ملی هم به نام او خورد تا هیچ مانعی جلودار رفیق دیرینه مهدی تاج نباشد، حتی قانون بازنشستگان. فدراسیون فوتبال این روزها فارغ از آنچه در کتابچه قوانین و اساسنامه‌ها نوشته شده، همچون منطقه‌ای خودمختار به روشی اداره می‌شود که دوستان در آن «راحت» باشند. شمشیر تعلیق از سوی فیفا و دخالت در امور فدراسیون فوتبال هم آنچنان ترسناک است که کسی جرات ندارد به مسائل فدراسیون ورود کند. هیأت رئیسه فدراسیون هم در جلساتی که تشکیل می‌دهد، به همه چیز می‌پردازد به غیر از خالی بودن پست نایب رئیسی و تخلف در انتصاب سرپرست دبیر فدراسیون.
فدراسیون فوتبال کاش همانقدر که در بقیه امور سختگیر و عاشق قانون است، در مسائل داخلی خودش هم کمی به مجموعه قوانین و مقرراتی که نوشته شده پایبند باشد.
 

فرشاد کاس نژاد


ملوان به ملوان بی‌شباهت شده است؛ ملوان نشانه‌های ملوان را، اندیشه و روش ملوان را از خودش دور کرده و به تیم دیگری تبدیل شده که فقط اسمش ملوان است و رسمش ملوان نیست. البته این مصیبت تازه‌ای برای ملوان نیست. در یک دهه اخیر بارها ملوان را از خودش دور کرده‌اند اما باز هم ملوانی‌ها تیم‌شان را نجات داده‌اند، دوباره ملوان را به دست خود گرفته‌اند، دوباره پای تیم‌شان جنگیده‌اند و با تیم‌شان زندگی کرده‌اند. این‌بار فروش بخش عمده سهام ملوان به یک گروه جدید، ملوان را هر لحظه به ملوان بی‌شباهت‌تر کرده. هر روز خبری می‌رسد که تکه دیگری از ملوان را جدا کرده‌اند و این باز هم به‌معنای پایان یک مسیر برای ملوان نیست، ملوان دوباره برمی‌گردد. انتخاب مربی که هیچ ربطی به سبک و سیاق ملوان ندارد، روش خرید بازیکن که هیچ ربطی به سبک قدیمی ملوان در کشف و ساختن بازیکن ندارد، نحوه مدیریت تیم با وعده‌هایی که گوش ملوانی‌ها از آن حرف‌ها پر شده و هر اتفاقی در این باشگاه نگران‌کننده است. کار به جایی رسیده که ملوان نمی‌تواند در انزلی، در خانه خودش تمرین کند و برای تمرین باید به تهران برود. کار به جایی رسیده که انزلی‌چی‌ها از همکاری با این ملوان استعفا داده‌اند، تماشاگران نگران و مضطرب اتفاقات را تماشا می‌کنند و البته می‌دانند این بازی‌های جدید چه آثار مخربی برای تیم‌شان خواهد داشت. پیش‌بینی اینکه مالکان با انبوهی از بدهی تیم را رها می‌کنند و می‌روند برای‌شان دشوار نیست اما راهی برای نجات انگار ندارند. تصمیم‌ها را دیگران گرفته‌اند و گوش هیچ‌کس بدهکار نیست. بهمن صالح‌نیا، پیر ملوان گرفتار بازی‌های سیاسی برای واگذاری‌های تیم می‌شود، محمد احمدزاده به این بازی‌ها تن نمی‌دهد و نشستن پشت فرمان تریلی را به شرکت در این معامله‌ها ترجیح می‌دهد، پژمان نوری و مازیار زارع چه می‌توانند بکنند جز تماشای حراج یک اعتبار که خود و هم‌نسل‌های‌شان برای افزودن به آن بسیار جنگیده‌اند. ملوان اما راه و رسمش این نیست. ملوان مثل صیادها یک عمر روزی‌اش را از دل دریا بیرون کشیده. ملوان تیم کسانی بوده که سخت کار کنند و بسازند، نسل به نسل. ملوان تیمی نیست که نقل‌و‌انتقال بازیکنش را به کسانی بسپارد که هیچ درکی از روش و سیاق ملوان ندارند. ملوان تیمی نیست که هر کس از راه برسد و برایش تصمیمی بگیرد و برایش مربی انتخاب کند و سرپرست و مدیر برایش پیدا شود. ملوان یک عمر خودش چهره‌هایش را ساخته، خودش مرد کار‌های سخت را تولید کرده و با مردان خودش زندگی خودش را ساخته است. ملوان تیم مردان و زنان ملوانی است. فرزاد مجیدی که عمری را در فوتبال گذرانده چطور هنوز نمی‌داند نمی‌تواند با یک دستور تماشاگر را به محل تمرین راه ندهد؟ چطور نمی‌داند محل تمرین ملوان تهران نیست، بلکه در انزلی است؛ آنجا که ملوان ریشه دارد و آنجا که مردمانش با ملوان زندگی می‌کنند. سرمایه‌گذار جدید ملوان اگر می‌داند چه برندی را خریده، پس باید بداند که این برند در انزلی با حضور مردم، با نزدیکی نفس آنها به نفس ملوان، با هیاهو و نقد و نظر آنها معنا دارد و بدون تماشاگرانش هیچ شباهتی به ملوان نخواهد داشت و اسمش می‌تواند ملوان تهران باشد.
 ملوان تیمی نیست که با دستور نماینده مجلس برایش هر تصمیمی بگیرند. ملوان تیم ملوانی‌هاست، با نام و نشان ملوان، با هوادارانش و با مردان و زنانی که برای این تیم ذره‌ذره آبرو جمع کرده‌اند، به آن هویت داده‌اند و از آن هویت گرفته‌اند، با ملوان و برای ملوان زندگی کرده‌اند، مو سپید کرده‌اند، با عشق و آرزو و بی‌منت پیراهنش را پوشیده‌اند.

 

برای رضا مهاجری سرمربی نساجی این فصل کاملاً متفاوت رقم خورده. او در همان ابتدا با مالک باشگاه قرارداد امضا کرد اما ناگهان متوجه شد مالک تغییر کرده. بعد از آن هم دیگر مشکلات مالی پیش آمد و بازیکنانی که به خاطر این مسائل حاضر به ماندن نبودند. مهاجری اردوی تیمش را به تهران آورد تا هم بتواند بازی تدارکاتی برای نساجی دست و پا کند و هم اینکه تمرینات در زمینی خوب و البته به دور از حاشیه برگزار شود. تا همین یکی، 2 روز قبل همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت. وقتی مالک قبلی برگشت و قرار شد مشکلات مالی هم حل شود اما مشکل دیگری پیش آمد که واقعاً عجیب بود. آن هم درگیری فیزیکی بود که در پی آن رضا مهاجری از ناحیه بینی دچار آسیب‌دیدگی شد. یک درگیری عجیب از سوی اینجتی که از این سرمربی گلایه داشت. مهاجری در مورد ماجر اینطور توضیح می‌دهد.

ماجرای درگیری چه بود؟ گفته می‌شد این درگیری در تمرین پیش آمده بود اما بعدا تکذیب شد...
 نه در تمرین نبود چون ما اجازه نمی‌دهیم هیچ اینجنت و دلالی به تمرین‌مان بیاید. ما هر روز ساعت 30/7 عصر در زمین راه‌آهن تمرین می‌کنیم که در آنجا یکشنبه بازی تدارکاتی پدیده و بادران انجام می‌شد. من اصلاً نمی‌خواستم سر این بازی هم بروم و به همین دلیل به حسین بادامکی گفته بودم هر وقت دید بازی تمام شد به من بگوید که بیایم. دیدم ساعت 8 شد و خبری نشد. خودم به آنجا رفتم که فرهاد کاظمی را دیدم. به همین دلیل به رسم ادب سمت او رفتم و سلام و احوالپرسی کردم که دیدم یک نفر دارد به من فحش می‌دهد. برگشتم دیدم اینجنت مورد نظر است. وقتی این اتفاق افتاد سمتش رفتم که بچه‌ها اجازه ندادند و جلویم را گرفتند. در همین حین دیدم او شی‌ای تیز به سمت صورتم پرتاب کرد که به بینی‌ام خورد و باعث شد خونریزی کند.
 آن شی ظاهراً سوییچ بود.
 فکر می‌کنم. به هر حال بدجوری به صورتم خورد.
 حالا شما رفتید و شکایت کردید.
 بله، شکایت کردم و پیگیر هستم. تا آخرش هم می‌روم چون این شخص از 2 ماه پیش علیه ما جوسازی را شروع کرد و هر بار پیغام‌های عجیب و غریب می‌فرستاد و می‌گفت داغ فرزندت را ببینی و ان‌شاءالله به آخر فصل نرسی و صحبت‌هایی از این دست. من تا الآن سکوت کردم اما دیگر کوتاه نمی‌آیم.
 مگر مشکلش با شما چیست؟
 ما با چند بازیکن جوان قرارداد امضا کردیم که او از ما خواست به آنها بگوییم بروند و با او بیایند. این بازیکنان اگر مدیر برنامه داشتند با آنها می‌آمدند. وقتی تنها آمدند من نمی‌توانم بگویم برو با فلانی بیا. این مسأله در شأن من نیست.
 ظاهراً یکسری مربی هم واسطه شدند که شکایت نکنید؟
 بله، متأسفانه یکسری از مربیان تماس گرفتند و گفتند فلانی گفته می‌خواهد بیاید پایت را ببوسد و کوتاه بیا. تا الآن فکر می‌کنم صد نفر را واسطه کرده اما من کوتاه نمی‌آیم چون مدتی است که حتی کوچک‌زاده سرپرست تیم‌مان را تحت فشار قرار داده که چرا به فلان بازیکن پول می‌دهید و به فلان بازیکن نمی‌دهید. از دوستان هم می‌خواهم واسطه نشوند و حرمت رفاقت‌ها را نگه دارند چون بی‌احترامی شده باید شکایت پیش برود. من هیچ‌وقت اجازه باج‌خواهی ندادم و از روز اول کارم نگذاشتم نه ایجنت و نه دلال سر تمرین‌هایم بیایند. شاید برای خیلی‌ها عجیب باشد اما این شیوه کار من است و آن را تغییر نمی‌دهم.

 

فرهاد کوچک‌زاده سرپرست تیم نساجی مازندران حالا که درگیری فیزیکی بین مهاجری و ایجنت پیش آمده، می‌گوید قبلا توسط این شخص تهدید شده بود. معلوم نیست کوچک‌زاده چرا تا الآن این مسأله را بیان نکرده بود اما به هر حال او حالا به تشریح اتفاقات اینطور می‌پردازد: «من دیر سر تمرین رسیدم، مثل اینکه قبل از ما بازی تیم‌های پدیده و بادران بود و در این بازی چند دلال کنار زمین حضور داشتند. بعد از بازی این دو تیم، تیم ما تمرین داشت و چون هیچ دلالی را سر تمرین راه نمی‌دهیم از آنها خواستیم که از کنار زمین بروند. وقتی این درخواست را کردیم، یکی از این دلال‌ها که قبلاً هم مشکلاتی با ما داشت با رضا مهاجری درگیری لفظی و بعد درگیری فیزیکی پیدا کرد. متأسفانه بینی مهاجری هم در این درگیری شکست. ما از طریق مراجع قضایی پیگیر این موضوع خواهیم بود و کوتاه نمی‌آییم.»‌
سرپرست تیم نساجی در رابطه با مشکلات قبلی که با این فعال نقل و انتقالاتی داشتند، توضیح می‌دهد: «این دلال برای چند بازیکن مبالغ غیر واقعی می‌خواست که ما قبول نکردیم. او مرا هم تهدید کرده بود که من هم جوابش را دادم.»