زلاتکو می‌رود یا مارکو؟

سفر زودهنگام مارکو استیلینوویچ شایعه تازه‌ای را در مورد پرسپولیس بر سرزبان‌ها انداخته و می‌گویند او دیگر به تهران باز نخواهد گشت. مارکوی بدنساز بعد از فینالیست شدن پرسپولیس به کرواسی رفت تا به قول خودش تعطیلات را زودتر آغاز کند اما حالا درباره‌اش می‌گویند که چون باشگاه تصمیم به جدایی‌اش گرفته، در واقع به این تصمیم اعتراض کرده است. او همچنین رقم قابل توجهی از باشگاه طلبکار است که هنوز دریافتش نکرده و البته در این مورد با همکارانش در کادر‌فنی و همینطور بازیکنان خارجی پرسپولیس شریک است.
حالا سه روز است که مارکو تهران را ترک کرده و شایعه‌ها مدعی شده‌اند سفرش بی‌ربط با پیشنهاد باشگاه برای حذف یکی از دستیاران برانکو نیست. آن موقع می‌گفتند باشگاه‌نشین‌ها خواهان حذف زلاتکو شده‌اند اما انگار اتفاقات دیگری در راه است. این را شاید مدیران پرسپولیس ندانند که حضور بدنساز در هر تیم تا چه اندازه اهمیت دارد و نقش مارکو در موفقیت‌های تیم را ظاهرا هنوز درک نکرده‌اند.
بدنساز جوان پرسپولیس متد‌های جدیدی را به فوتبال ایران آورد که از جمله آن می‌توان به کار با وزنه به جای ریکاوری یا انجام برنامه‌های بدنسازی در طول هفته اشاره کرد. برنامه‌ها و تغییراتی کاملا علمی، ورزشی و پزشکی که تا قبل از حضور مارکو در فوتبال ایران اتفاق نیفتاده بود. شاید بد نباشد به مدیران باشگاه یادآوری کنیم که یکی از رموز موفقیت پرسپولیس طی دو فصل فشرده اخیر، برنامه‌های بدنسازی مارکو بوده و بازیکنان به‌خاطر سختگیری‌ها و البته آمادگی بدنی این مربی جوان به او لقب آدم آهنی داده بودند.
حالا اما چند روزی می‌شود که مارکو استیلینوویچ از تهران رفته و شنیده‌ایم که به‌خاطر پول نگرفتن و همینطور پیشنهاد باشگاه برای حذف یکی از مربیان کروات، شاید دیگر برنگردد. البته شرایط بقیه کروات‌های پرسپولیس هم همین است. همه آنها طلبکارند و باشگاه که برای فراهم کردن ارز به مشکل خورده، هیچ پولی ندارد برای تسویه حساب با آنها و جلب رضایت‌شان. البته مدیران پرسپولیس وعده داده‌اند که در یکی دو روز آینده حتماً مبلغی را به مربیان و بازیکنان خارجی‌ بپردازند تا کار باشگاه به فیفا نکشد.
آنها حتی در همین رابطه روز شنبه با برانکو حرف زدند تا هموطنانش را راضی کند اما آیا این پول را می‌توانند جور کنند؟ اتفاقی که اگر رخ ندهد و باشگاه پرسپولیس تا پیش از سفر مربیان و بازیکنان خارجی‌اش به کشورهایشان مطالبات آنها را پرداخت نکند، هیچکدام‌شان دیگر باز نخواهند گشت.
 

وصال روحانی

شکی نیست که آیاندا پاتوسی از آفریقای‌ جنوبی استقلال را در نیم‌فصل دوم لیگ هجدهم متحول کرد و امیرارسلان مطهری در ذوب‌آهن احیا شد و کی‌روش استنلی همانقدر راحت و زیاد برای سپاهان گل ‌زد که یک فصل پیش‌تر برای دیگر تیم اصفهانی زده بود اما اگر بخواهیم یکی از بهترین خریدهای این لیگ را معرفی کنیم، نظرمان بی‌گمان به سمت پرسپولیس و محمد نادری خواهد رفت.
نادری وقتی در نیم‌فصل لیگ 98-1397 از کورترای بلژیک به پرسپولیس کوچ کرد، در مجموع فوتبالیستی ناشناخته برای قاطبه دوستداران ورزش بود. درست است که در پیشینه او عضویت در تراکتورسازی دیده می‌شد و وی راه‌آهن را نیز تجربه کرده بود اما در هیچ‌یک به مدارج خاص و بالایی نرسیده بود و حضور او در لیگ بلژیک نیز به‌گونه‌ای نبود که چشم‌ها را خیره و سایر تیم‌های اروپایی را به صید وی علاقه‌مند کرده باشد و اگر جز این بود کورترای بسیار ساده وی را به‌عنوان بازیکن قرضی به پرسپولیس انتقال نمی‌داد
 
خواسته‌های اصلی برانکو
با این حال چنین بازیکنی فقط در یک نیم‌فصل لیگ و در تعدادی بازی آسیایی و چند مسابقه جام حذفی به مدارجی رسیده است که سرمربی کروات پرسپولیس ابقای او را از خواسته‌‌های اصلی‌اش در پایان فصل 98-1397 قرار داده و چنان چیزی را از سران پرسپولیس طلب کرده است. نادری که ظاهراً تخصص اولش بازی در پست مدافع وسط است، البته شروع لرزان و بدی در پرسپولیس داشت که نماد و جلوه روشن آن در ثبت نخستین (و تنها) شکست این تیم در لیگ هجدهم رؤیت شد و آن هنگامی بود که داور دیدار فولاد - پرسپولیس در اهواز برخورد نادری با مهاجم فولاد را در واپسین لحظات نیمه اول پنالتی اعلام کرد (که البته به‌نظر می‌رسید پنالتی نباشد) و قرمز و زردهای اهواز با همان پنالتی گل شده و رسیدن به برتری 2 بر صفر چنان تکیه‌گاهی یافتند که تک گل جبرانی تیم تهرانی در نیمه دوم نیز برای بی‌اثر کردن آن ناکامی کفایت نکرد.
 
فیکس در روز سخت
شاید ایراد اصلی در آن روز از انتخاب غلط برانکو ایوانکوویچ که معمولاً اشتباهات زیادی از او سر نمی‌زند، نشأت گرفته باشد زیرا وی نباید از یک نادری «هنوز ناهماهنگ» در ترکیب ثابت تیمش در چنان مسابقه حساس و سختی سود می‌جست و باید ارجاع نادری به ترکیب ثابت را در روزی آرامتر و کم‌دردسرتر و در دیداری که برد پرسپولیسی‌ها قطعی باشد و در تهران صورت می‌داد تا خطرات ناآشنایی نادری با چرخه‌های کاری و مکانیسم‌های تاکتیکی در پرسپولیس به حداقل برسد و آتش آن دامان سرخ‌ها را نگیرد. هر چه بود آن رویداد نیز از پایه‌های ارتقا و ترقی سریع‌تر نادری شد و او در روزهایی که شایان مصلح مصدوم و کم‌پیدا بود و محسن ربیع‌خواه هنوز آماده بازگشت به میدان بعد از مصدومیت طولانی‌مدتش نشده بود و حسین ماهینی و محمد انصاری هم چنین وضعیتی داشتند، تبدیل به انتخاب نخست پروفسور برای پست دفاع چپ شد و به مدارج و جایگاهی رسید که همگی می‌دانید و دیده‌اید و نیازی به بازگویی آن نیست.
 
توفیق بزرگ
درخشش نادری در پستی که تخصص اول او نیست (دفاع چپ) حتی اگر از این نکته کمکی نشأت گیرد که وی پای چپ پرتوانی دارد، تطابق سریع وی با مقتضیات این مکان را به امری بدیهی و دستاوردی ساده تبدیل نمی‌کند و برعکس یک توفیق بزرگ است. این فرض هم که نادری در کورترای بلژیک و در کوران بازی‌های این کشور به چنان درجه‌ای از ارتقا و کلاس رسیده باشد، فرضیه‌ای ناقص و یک توضیح ناکامل است زیرا اگر چنین بود کورترای او را برای نیم فصل دوم نیز حفظ می‌کرد. قضایا به هر شکل بوده باشد، شرایط خاص بازی سرخ‌ها و مکانیسم‌های آنان و قوه تطابق‌پذیری و شهامت و ریسک‌خواهی نادری به‌گونه‌ای بود که وی به‌ سرعت تبدیل به یکی از بهترین‌های تیمش شد و حالا او به شیوه‌ای کار و از سمت چپ نفوذ و سانتر و فرصت گلزنی خلق می‌کند که انگار نه فقط شش ماه بلکه پیشینه حداقل 6 سال بازی در جمع قرمز‌ها را دارد.
 
در خط انصاری
شاید هم پرورش و رو کردن به مدافعان چپ انفجاری و موفق یک عادت در پرسپولیس و فرآیندی پر سابقه بوده باشد زیرا دو سال و نیم پیش محمد انصاری ظهوری از همین دست در این پست داشت و در کوتاه‌مدت چنان درخشید که کارلوس کی‌روش سختگیر هم او را به اردوهای ملی فراخواند و با اینکه او بعداً به دفاع وسط ثابت سرخ‌ها هم تبدیل شد اما این نیز از وجوهی بوده که تشابه‌های کاری و شغلی وی را با نادری متصورتر می‌سازد. پرسپولیس طی این مدت از ماهینی، ربیع‌خواه و در زمان حضور احمدزاده در پرسپولیس از وی نیز در پست مدافع چپ سود جسته بود اما در واپسین ساعات فصل رو به اتمام 98-1397 و در آستانه یک تعطیلی تقریباً دو ماهه این دلگرمی و ضمانت را دارد که اگر نادری ماندنی شود و فصل بعد هم قرمزپوش باشد، می‌توان از ماهینی و انصاری در پست‌های دیگر بهره گرفت و ربیع‌خواه را نیز بر اساس نیازهای هر هفته در پست هافبک وسط یا مدافع میانی قرار داد و فقط از شایان مصلح خواست که «هم‌پست» نادری و مدعی و رقیب او برای دفاع چپ تیم باشد.
 
نه چندان دور از اندازه‌های «ملی»
می‌توان به خریدهای مؤثر دیگری هم در لیگ هجدهم اشاره کرد یا به تبدیل شدن پیام نیازمند به یکی از چهار، پنج دروازه‌بان اول کشور از طریق نمایش‌های کم‌نقص‌اش در سپاهان اما اگر از درخشش غیرمنتظره بازیکنان جدید تیم‌ها یاد می‌کنیم، نادری یکی از صدرنشین‌های چنان فهرستی است؛ مرد جوانی که در صورت حفظ این روال و روند از پیراهن ملی نیز چندان دور نخواهد ماند.
 

دوری چند ماهه سوشا مکانی از فوتبال، دلیلی جز جراحی زانوی او نداشت و حالا خودش می‌گوید که تا یکی دو هفته دیگر به دروازه میوندالن بازمی‌گردد: «برنامه‌ریزی ما به گونه‌ای بود که طی 6 یا 7 ماه بتوانم بازی کنم. این برنامه‌ریزی به جایی رسید که حدوداً 7 ماه از جراحی من می‌گذرد و خوشبختانه پروسه درمان خیلی خوب پیش رفت. الان هم شرایط بازی را به دست آورده‌ام و تا چند روز دیگر آزمایش قدرت را که آزمایش نهایی است، انجام می‌دهم که اگر این آزمایش را با موفقیت پشت‌سر بگذارم تا چند روز دیگر می‌توانم بازی کنم. البته فعلاً لیگ تعطیل است چرا که جام جهانی جوانان دارد برگزار می‌شود و چند بازیکن از لیگ نروژ هم در این رقابت‌ها حضور دارند. به خاطر همین مسابقات 20 روز لیگ نروژ تعطیل شده اما دو هفته دیگر که بازی‌ها شروع شود، می‌توانم بازی کنم.»
 سوشا درباره میوندالن و لیگ نروژ هم خیلی حرف زده اما گفته‌هایش درباره قهرمانی پرسپولیس که به ماجراهای جدایی او از این تیم ختم می‌شود، جذابیت بیشتری دارد: «خدا را شکر که پرسپولیس با شرایطی که برانکو و دستیارانش برای این تیم به وجود آورده‌اند، توانسته نتایج خوبی بگیرد. آغاز این راه همان زمانی بود که من در پرسپولیس بازی می‌کردم و بازیکنان زیادی که جذب شدند، توانستند به بلوغ تاکتیکی و فنی برسند. پرسپولیس شخصیت پیدا کرده و تعداد باخت‌های پرسپولیس در این سه سال نشانگر این است که علاقه‌ای به باخت ندارد. البته زمانی که ما در پرسپولیس بودیم، شرایط فرق می‌کرد چرا که برانکو تازه به ایران آمده بود و تیمی را در اختیار گرفت که خودش آن را نبسته بود. خوشبختانه تیم شرایط خوبی پیدا کرد به طوری که از انتهای جدول خودمان را به صدر رساندیم اما اتفاقاتی را برای پرسپولیس رقم زدند که موفق نشویم.»
 چه کسانی و کدام اتفاقات در نظر سوشا هستند که قهرمان نشدن پرسپولیس در لیگ پانزدهم را به مسائل غیرفوتبالی ربط داده؟ این پاسخ اوست: «همه آن کارها به خاطر این بود که ما می‌توانستیم خیلی راحت آن سال قهرمان لیگ شویم اما برخی کارها را انجام دادند تا نتیجه نگیریم. تیمی که از انتهای جدول در حد قهرمان ظاهر شد، می‌توانست قهرمان شود اما اتفاقات غیرفوتبالی رقم خورد تا در نهایت ما قهرمان نشویم. به‌عنوان یک هوادار پرسپولیس خوشحالم که این تیم سه سال پیاپی قهرمان لیگ برتر شد و جام قهرمانی را تقدیم هوادارانی کرد که بهترین هواداران دنیا هستند. پرسپولیس کادر‌فنی لایقی دارد و امیدوارم فصل آینده بتواند قهرمان آسیا شود. الان تنها چیزی که هواداران پرسپولیس را خوشحال می‌کند این است که پرسپولیس قهرمان آسیا شود و البته این تیم هم شایستگی‌اش را دارد.»
 از حرف‌های سوشا این‌طور برمی‌آید که بابت قهرمان نشدن با پرسپولیس، هنوز حسرت می‌خورد: «بله، حسرت می‌خورم. من از تیم قهرمان ایران به پرسپولیس آمدم و می‌خواستم دوباره قهرمان لیگ شوم چرا که با بزرگترین باشگاه آسیا قهرمان شدن مزه دیگری دارد. در طول دو سالی که در پرسپولیس بودم و بخصوص در سال دوم می‌دانید که چه شرایط سختی داشتیم. نمی‌خواهم کسی را مقصر جلوه دهم و برای خودم بهانه بیاورم اما اتفاقات زیادی رخ داد. الان هم اگر بخواهم حرف بزنم شاید عده‌ای ناراحت شوند اما من همه چیز حتی حرف‌هایی را که به ناحق مطرح شد، به گردن گرفتم چرا که مسوول دروازه پرسپولیس در آن سال من بودم. باید نگاهی به کارنامه آن فصل من بیندازید و ببینید چه بلاهایی سرم آمد که برخی از آنها ناخواسته و برخی هم از عمد بود. از خود باشگاه گرفته تا برخی دیگر کارهایی می‌کردند تا من را به هم بریزند چرا که دوست نداشتند من در پرسپولیس باشم. آنها با حضور من نتوانستند نقشه‌های خودشان را پیاده کنند و به همین دلیل از حضور من در پرسپولیس دل خوشی نداشتند.»
 دروازه‌بان پیشین پرسپولیس اما حاضر نشده در مورد این افرادی که می‌گوید برای او و پرسپولیس مشکل تراشیدند، شفاف‌سازی کند: «من در سه هفته اول آن لیگ به ناحق محروم بودم و دلیلش را خودم هم نمی‌دانم. دروازه‌بان جایگزین من در سه هفته 8 گل خورد. بعد از آن محرومیت‌های ناحقی برای من در نظر گرفتند و بعد از نظر روحی و روانی به هم ریختم و تمرکز لازم را نداشتم که همین شد نقطه ضعف من چون می‌دانستند که در زمین فوتبال نمی‌توانند با من رقابت کنند، تصمیم گرفتند خارج از فوتبال ذهنم را به هم بریزند. در دو هفته آخر لیگ باز هم من دروازه‌بان پرسپولیس نبودم و در آن دو بازی ما گل خوردیم. دَم‌‌دست‌ترین آدم بعد از از دست رفتن قهرمانی از سوی همه افراد من بودم. می‌گفتند اگر سوشا مکانی دو گل کمتر خورده بود، پرسپولیس قهرمان می‌شد اما کسی نگفت سوشا در خیلی از بازی‌ها ناجی تیمش بود و همراه با پرسپولیس از انتهای جدول توانست به صدر جدول بیاید. کسی به این مسأله اشاره نکرد که در بازی‌هایی که من نبودم پرسپولیس گل‌های زیادی خورد. محرومیت‌های ناحقی برای من در نظر گرفتند و پرسپولیس بابت آن ضربه خورد اما خیلی‌ها گفتند که سوشا مکانی به پرسپولیس ضربه زد. دروازه‌بان دیگر پرسپولیس درست است که دروازه‌بان تیم‌ملی ازبکستان بود اما کارنامه او را ببینید که چند گل خورد. سر آخر او رفت و من ماندم که باید جواب هواداران پرسپولیس را می‌دادم. آنها در از دست رفتن قهرمانی من را مقصر می‌دانستند و شرمنده‌شان شدم چون به من اعتماد کرده بودند و آنها انتظار داشتند که پرسپولیس را قهرمان تحویل بدهیم اما 90 درصد اتفاقاتی که رخ داد، غیرفوتبالی بود. هواداران مطمئن باشند که دلیل از دست رفتن قهرمانی پرسپولیس در آن سال من نبودم اما برخی‌ها پشت من پنهان شدند که باید بگویم نزدیک است آن روزی که همه خیانت‌های‌شان افشا شود.»
 محرومیت‌های سوشا مکانی را هنوز فراموش نکرده‌ایم و جالب اینکه خودش آن محرومیت‌ها را هم بهانه‌ای دانسته برای دور کردنش از پرسپولیس: «داستان پوشیدن شلوار زرد و یا هر اتفاقی که برای من رخ داد یک بهانه بود چرا که آنها می‌خواستند سوشا مکانی را از پرسپولیس دور کنند. می‌دانید چرا؟ چون من از نظر اخلاقی و فنی مورد اعتماد کادر‌فنی پرسپولیس و برانکو بودم. من مورد احترام کل کادر‌فنی بودم و فقط می‌خواستند با بد جلوه دادنم از پرسپولیس دورم کنند. می‌خواستند از من یک هیولا بسازند وگرنه پوشیدن شلوار زرد یک بهانه بود و خنده‌دار و مسخره است که کسی به خاطر پوشیدن شلوار زرد یا چند عکس محروم شود. در نهایت این محرومیت‌ها ضربه‌ای بود که به پیکره پرسپولیس وارد شد و همه پشت من قایم شدند.»
 تنها کسی که سوشا در این ماجرا معرفی کرده، مسوول روابط عمومی باشگاه پرسپولیس است: «یک روز بعد از پایان لیگ پندار خمارلو علیه من مصاحبه‌ای در سایت باشگاه منتشر کرد و بعد که با علیرضا بیرانوند که تازه به پرسپولیس آمده بود، مصاحبه‌ کرد، همان اول به او گفت تو به پستی آمده‌ای که پرسپولیس بزرگترین ضربه را از آنجا خورده است. یعنی حتی روابط عمومی باشگاه پرسپولیس هم من را مقابل هواداران قرار می‌داد تا با این کار ضعف‌های مدیریتی خودشان را بپوشانند. ببینید آنها چطور پیش مربیانم خرابم کردند که ایگور پانادیچ همه عکس‌ها و فیلم‌های من را که در صفحه اینستاگرامش گذاشته بود، حذف کرد. آقایان جنایت‌هایی در حق من کردند که قابل گفتن نیست؛ کسانی که از وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و داخل باشگاه با من دشمنی کردند، کسانی که بلاهایی سر آینده من آوردند تا به قول خودشان فوتبالم را خراب کنند. حالا خدا را شکر به جایی رسیده‌ام که همه می‌گویند دروازه‌بان برتر لیگ نروژ هستم و خیلی از دروازه‌بان‌ها آرزو دارند در جایگاه من باشند. کسانی بودند که هر هفته در برنامه تلویزیونی‌شان من را می‌کوبیدند. هیچ‌گاه کسی را نفرین نمی‌کنم اما کسانی که با آینده من بازی کردند خدا با آینده و جوانی‌شان بازی کرد و الان نیایند حرف از خدا بزنند چرا که کسانی که حق‌الناس را رعایت نمی‌کنند و حق کسی را می‌خورند، حرفشان را گوش نمی‌دهند و آنها نمی‌توانند به این قدرت‌های زودگذر تکیه کنند.»
 در این مصاحبه، سوشا مکانی یکی از حسرت‌هایش را کم بازی کردن در تیم‌ملی خوانده و سپس از امیدهایش برای جلب اعتماد سرمربی جدید گفته: «آقای ویلموتس سرمربی شناخته شده‌ای است اما انتظار ندارم من را الان به تیم‌ملی دعوت کند چرا که حدود 6، 7 ماه مصدوم بودم و بازی نکردم. من مطمئنم که شایسته‌ترین‌ها به تیم‌ملی دعوت می‌شوند. اینکه سرمربی تیم‌ملی تحت تأثیر کسی قرار نگیرد، انگیزه من را چند برابر می‌کند و امیدوارم از این هفته بتوانم خودم را نشان دهم چرا که مطمئناً سرمربی تیم‌ملی کسانی را می‌بیند که در بهترین شرایط به تیم‌ملی کمک می‌کنند وگرنه هیچ مربی‌ عاشق چشم و ابروی بازیکنی نیست. سطح فنی من به گونه‌ای بود که به تیم‌ملی کشورم کمک کنم. مطمئناً دعوت می‌شوم. خودم فکر می‌کنم راه زیادی برای رسیدن به تیم‌ملی ندارم و خیلی از تیم‌ملی دور نخواهم بود و آرزو می‌کنم که هیچ بازیکن شایسته‌ای از فهرست تیم‌ملی و همینطور از نگاه سرمربی تیم‌ملی دور نباشد. مطمئناً تیم‌ملی هر کشوری می‌تواند یک سکوی پرتاب خوب برای بازیکنان باشد. امیدوارم این شرایط فراهم شود تا جایگاهی که در تیم‌ملی کشورم پیدا می‌کنم سکوی پرتاب خوبی برای من باشد تا در آینده بتوانم به تیم‌های خیلی خوب و بزرگ در اروپا منتقل شوم.»


 

استراحت یک ماهه
با پایان فینال جام حذفی، فصل فوتبالی ۹۸ -۹۷ برای پرسپولیس به پایان رسید و قرمزها پس از یک ماراتن پرفشار و در مجموع ۳۰ بازی در لیگ برتر و ۵ بازی در جام حذفی، به کار خود در رقابت‌های داخلی پایان داده و به مرخصی رفتند. با توجه به در پیش بودن اردوی آماده‌سازی پرسپولیس برای فصل آینده، شاگردان برانکو حدود یک ماه برای استراحت و تجدید قوا فرصت دارند. این در شرایطی است که اگر برگزاری اردوی ‌برون‌مرزی پرسپولیس نهایی شود، قرمزها در نیمه اول تیرماه عازم کانادا می‌شوند تا نخستین اردوی پیش‌فصل خود را آنجا برگزار کنند.
 
گل شجاع بهترین گل آسیا
گل شجاع خلیل‌زاده به الاهلی عربستان به‌عنوان بهترین گل مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا انتخاب شد. در پایان مرحله گروهی، ای‌اف‌سی ۶ گل را به نظرسنجی گذاشت تا مخاطبانش یکی از آنها را به‌عنوان بهترین گل انتخاب کنند. دو تا از این گل‌ها را مهدی ترابی به السد قطر و شجاع خلیل‌زاده به الاهلی عربستان زده بودند که در این نظرسنجی ۶۱ هزار و ۵۵۰ نفره، گل قیچی‌برگردان شجاع با ۲۵ هزار و ۶۱۳ رأی (۴۲ درصد آرا) به‌عنوان بهترین گل انتخاب شد. مهدی ترابی هم که۳۳ درصد آرا را از آن خود کرده بود، دوم شد.
 
هانی، نخستین خرید پرسپولیس
فرزند کاپیتان فقید پرسپولیس به عضویت تیم نونهالان این باشگاه درخواهد آمد. باشگاه پرسپولیس روز شنبه هفته آینده قراردادی حرفه‌ای را با هانی، فرزند زنده‌یاد هادی نوروزی به امضا خواهد رساند تا او از این به بعد در تیم نونهالان بازی کند.
 
کری‌خوانی بیرانوند
با لیورپول
دروازه‌بان ملی‌پوش پرسپولیس یکی از هواداران لیورپول به حساب می‌آید و بارها گفته که آرزو دارد یک روز درون دروازه این تیم بایستد. حالا پرسپولیسی‌ها می‌گویند علیرضا بیرانوند بعد از قهرمانی تیم محبوبش در اروپا حسابی اردو را به هم ریخته و آنقدر خوشحال بوده که برای کل تیم کری خوانده است!
 

 از بین همه خریدهای نیم‌فصل پرسپولیس، مهدی ترابی موفق‌ترین بود. او با پیراهن پرسپولیس 1003 دقیقه در لیگ بازی کرد که در این مدت یک گل زد و 4 پاس‌گل داد. بهترین نمایش ترابی در لیگ برتر مقابل سایپا بود که در حضور یک نیمه‌ای‌اش هم گل زد و هم پاس‌گل داد. مهمترین پاس گل را هم او در بازی پایانی لیگ به بودیمیر داد.
ترابی در آخرین بازی لیگ قهرمانان هم عملکرد بی‌نظیری داشت و بعد از گلزنی به السد با شوتی تماشایی، یک پاس‌گل داد. حال آنکه حاصل حضور 684 دقیقه‌ای ماریو بودیمیر در لیگ برتر یک گل و 2 پاس‌گل بود. در لیگ قهرمانان آسیا هم این مهاجم کروات یک گل برای پرسپولیس به ثمر رساند.
سروش رفیعی فقط یک گل زد اما پاس‌گل نداد و آمار باورنکردنی فقط 3 پاس‌کلیدی در نیم‌فصل دوم را به ثبت رساند.
مهدی شیری هم اگر چه تنها یک پاس‌گل داد اما نقش مدافع راست را به خوبی در پرسپولیس ایفا کرد. حال آنکه مهدی شریفی هیچ شباهتی به ستاره‌ها نداشت. او در چهار بازی لیگ برتری‌ خود برای پرسپولیس (149 دقیقه) نه گل زد و نه پاس گل داد. درست مثل عملکردش مقابل سپیدرود و سپاهان در جام حذفی.
 

کاهش نرخ باخت‌های پرسپولیس

آمار باخت پرسپولیس نسبت به فصل گذشته در عدد و رقم تغییری نکرده اما درصد آن کاهش یافته چرا که قرمزها تعداد بازی بیشتری را نسبت به فصل 97-96 انجام دادند.
البته فینال جام حذفی در این آمار گنجانده نشده و باید بگوییم نرخ شکست‌های پرسپولیس در این فصل 04/13 درصد از کل بازی‌ها بود که این آمار در صورت شکست‌ناپذیری برابر داماش به 12 درصد می‌رسد.
فصل پیش هم پرسپولیس برابر الهلال و السد شکست خورد و 4 باخت را هم در لیگ تجربه کرد اما با توجه به تعداد بازی کمتر، نرخ شکست آنها بیش از 15 درصد بود. پرسپولیس در طول فصل 6 بار شکست خورد. مقابل الدحیل، کاشیما، فولاد، الاهلی، السد و پاختاکور اما هیچ‌کدام از این شکست‌ها در ورزشگاه آزادی رقم نخورد و مهمتر اینکه تنها کاشیما و الاهلی توانستند بیش از یک گل به تیم برانکو بزنند.
در این 6 شکست، پرسپولیس 9 گل خورده و جالب اینکه هیچکدام از این گل‌ها را مهاجمان نزده‌اند. شکست‌ناپذیری در 29 بازی لیگ، 4 بازی جام حذفی و 7 بازی لیگ قهرمانان نکته‌ای است که پرسپولیس را از دیگر تیم‌ها متمایز کرده؛ 40 بازی بدون شکست.

بشار رسن به پرسپولیس تخفیف می‌دهد؟

 «ما با بشار رسن برای تمدید قرارداد به توافق رسیده‌ایم اما باید روی جزییات قرارداد با هم جلسه‌ای داشته باشیم. قطعا باید روی موارد مالی بحث بیشتری کنیم چون همانطور که می‌دانید بازار ارز وضعیت خاصی دارد و باید شرایط باشگاه را در این مذاکرات حتما در نظر بگیریم. مشکلی برای تمدید قرارداد نداریم و به محض بازگشت بشار به تهران در این مورد جلسه خواهیم داشت.»
این‌ها را ایرج عرب درباره هافبک عراقی پرسپولیس گفته بود و حالا خبر رسیده که این بازیکن تا چند ساعت دیگر به تهران می‌آید.
هدف اول بشار رسن از بازگشت، پیگیری مراحل درمانی‎اش در ایران است و پس از آن همانطور که خودش گفته بود راهی قطر خواهد شد اما پرسپولیسی‌ها هم می‌خواهند با استفاده از این فرصت او را بنشانند پای میز مذاکره. البته مذاکرات اصلی را دو طرف چند ماه پیش انجام دادند و قرارشان این شد که هر وقت باشگاه طلب 70 هزار دلاری این بازیکن عراقی را پرداخت کرد، او هم قرارداد دو ساله جدیدی را امضا ‌کند.
حالا هم چیزی عوض نشده چرا که پرسپولیسی‌ها همچنان پول ندارند اما هدف‌شان این است که با پرداخت بخشی از مطالبات رسن و تخفیف گرفتن از او، قراردادش را تمدید کنند.
 



 

ادامه همکاری با پرسپولیس یا جدایی؟
 برانکو هنوز تصمیم نگرفته

هواداران پرسپولیس نگرانند و باشگاه بی‌خیال که این از بی‌پولی‌شان هم بدتر است. البته پیشنهاد مدیران پرسپولیس به برانکو برای تمدید قرارداد را نادیده نگرفته‌ایم اما یادمان هم نرفته که این پیشنهاد را برای سرپوش گذاشتن روی تعویق یک‌ماهه حق و حقوق مرد کروات پیش‌روی او گذاشتند.
یک سال می‌شد که برانکو حقوق نگرفته بود و وقتی این ماجرا رسانه‌ای شد، باشگاه به یک‌باره موضوع همکاری طولانی‌مدت با او را بر سر زبان‌ها انداخت. پیشنهاد امضای یک قرارداد سه ساله که البته آقای سرمربی هنوز آن را نپذیرفته است اما مخالفتش هیچ ربطی به پیشنهادهای او ندارد. پیشنهادهایی از مصر و چین و عربستان که به گفته خودش به هیچکدام از آنها پاسخ نداده.
پاسخ او به پیشنهاد تازه باشگاه پرسپولیس اما به اندازه کافی شفاف است. آقای سرمربی از مدیران پرسپولیس خواسته که ابتدا تکلیف مسائل مالی این باشگاه را که در تصمیم او برای قطع یا ادامه همکاری در فصل آینده بی‌تأثیر نیست، روشن کنند و بعد برای مذاکره پا پیش بگذارند. درستش هم همین است. با توجه به اینکه هنوز یک سال دیگر از قرارداد برانکو ایوانکوویچ باقی مانده و این مربی در صورت پرداخت نشدن مطالباتش می‌تواند یکطرفه فسخ کند، انتظار می‌رود که پرسپولیسی‌ها ابتدا با او تسویه حساب کنند و بعد سر فرصت بنشینند و با او درباره همکاری در سال‌های آینده حرف بزنند.
مدیران باشگاه اما تا اینجای کار که فصل تمام شده نه به تعهدات مالی‌‌شان عمل کرده‌اند و نه حتی در کوچک‌ترین مسائل توانسته‌اند حق پرسپولیس را بگیرند و برای اینکه جایی برای پنهان شدن از انتقادها داشته باشند، برانکو را جلو انداخته‌اند و مدام پیشنهاد تمدید قرارداد او را به رخ می‌کشند تا شاید اینگونه خود و عملکردشان را توجیه کرده باشند.
آنها با یک سال تأخیر، ۵۰۰ هزار یورو از طلب 700 هزار یورویی ایوانکوویچ را پرداخت کردند و هنوز همین‌قدر به او بدهکارند. 200 هزار تا بابت مطالبات معوقه او و 200 و خورده‌ای هم به‌عنوان پاداش قهرمانی در لیگ هجدهم. به برانکو وعده داده بودند که این ۵۰۰ هزار یورو را هم پیش از سفر او به کرواسی پرداخت خواهند کرد اما خوش‌قولی‌شان کمی دور از ذهن به نظر می‌رسد.
برانکو ایوانکوویچ سه‌شنبه تهران را ترک می‌کند و بازگشتن یا بازنگشتنش به باشگاه بستگی دارد که ظاهرا پرداخت چنین پولی فعلاً در توانش نیست و البته اشتیاقی هم برای پرداختش نشان نداده. در واقع مهمتر از بی‌پولی و بدحسابی باشگاه، مخالفت دو عضو موثر هیات مدیره باشگاه پرسپولیس با ادامه حضور برانکو است که باعث شده این مربی هم متقابلا به جدایی فکر کند وگرنه او در همین یک سالی که حقوق نگرفته بود، به راحتی می‌توانست قراردادش را فسخ کند و برود.
این همان چیزی است که احتمال جدایی برانکو ایوانکوویچ را قوت می‌بخشد و رفتنش وقتی جدی‌تر به نظر می‌رسد که بدانیم او و دستیارانش چمدان‌هایشان را که حامل وسایل شخصی آنهاست، عصر امروز به کرواسی فرستادند. خود برانکو هم دو سه روز دیگر می‌رود و بازگشتش منوط به پرداخت مطالبات او و دستیارانش خواهد بود.
البته او هنوز آپارتمانش را تحویل نداده تا اگر باشگاه برای پرداخت مطالبات او و همکارانش دست به جیب شد، برای آماده‌سازی پرسپولیس به تهران برگردند که مشاور مدیرعامل باشگاه با اطمینان از این بازگشت گفته: «طبیعی است که برانکو و دستیارانش مثل سایر مربیان و حتی بازیکنان بعد از یک فصل سخت می‌خواهند به مرخصی بروند و استراحت کنند اما اینکه شایعه شده برانکو دیگر به ایران برنمی‌گردد، صحت ندارد. در جلسه‌ای که آقای برانکو در باشگاه پرسپولیس داشت، فهرست بازیکنان مدنظر و مازاد خود را اعلام کرد و حتی برنامه کاری فصل آینده را هم ارائه داد. آقای برانکو حتی برنامه‌های اردوی کانادا را هم به باشگاه ارائه داده و اینها نشان‌دهنده این است که او به کارش در پرسپولیس ادامه خواهد داد.»
آقای مشاور اما برای این سوال که مطالبات برانکو و بقیه کروات‌ها بالاخره چه زمانی پرداخت می‌شود، پاسخ روشنی ندارد: «برای پرداخت مطالبات آقای برانکو و دستیارانش اقدامات خوبی انجام شده است.»

.